Κομμένες, ενημέρωση κι α-NASA... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Oυδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο... Το πολύ πολύ να μείνει μισοκρυμμένο. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Απλώς, επανέρχεται στη συλλογική μνήμη η ρήση σύμφωνα με την οποία η αμφιβολία είναι χειρότερη κι απ’ την πλέον δυσάρεστη αλήθεια. Εάν ισχύει το εν λόγω αξίωμα, τότε η μυστικοπάθεια της NASA δεν «διορθώνει» και πολλά πράγματα.

Νωπή και ενδιαφέρουσα η είδηση: η NASA, η Αμερικανική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος, διεξήγαγε έρευνα διάρκειας τεσσάρων ετών για την ασφάλεια των πτήσεων στις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της έρευνας κατέγραψε τις εμπειρίες -και μαρτυρίες- 24.000 πιλότων πολιτικής αεροπορίας και εμπορικών πτήσων. Τα πορίσματα δεν ανακοινώθηκαν επισήμως, αλλά κάτι διοχετεύτηκε στον Τύπο -κι είναι αρκούντως ανησυχητικό: τα προβλήματα ασφάλειας στην αμερικανική πολιτική αεροπορία στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα -και σοβαρότερα- απ’ όσα αναγνωρίζει η αμερικανική κυβέρνηση.

Επικαλούμενο τον νόμο περί ελευθερίας της πληροφόρησης, το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press ζήτησε τα πλήρη πορίσματα της έρευνας. Η NASA αρνήθηκε να τα ανακοινώσει με το σκεπτικό ότι οι πληροφορίες που έδωσαν οι πιλότοι ήσαν εμπιστευτικές. Ελάχιστα πειστική εξήγηση -δεν νομίζετε; Αδυνατώ να φανταστώ ότι το πρακτορείο -ή κάποιο άλλο Μέσο Ενημέρωσης- αξίωσε να επισυναφθούν τα στοιχεία των 24.000 πιλότων. Κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα προστασίας των ίδιων (των πιλότων) από τον κίνδυνο να υποστούν συνέπειες. Ούτε θέμα προστασίας των προσωπικών τους δεδομένων - έννοια, που, δυστυχώς, μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 «χλομιάζει» ολοένα και περισσότερο στις ΗΠΑ. Απλώς, στην αυτοαποκαλούμενη «χώρα της ελευθερίας» η ελευθερία της πληροφόρησης αίρεται σε τέτοιο βαθμό ώστε μια έρευνα που αφορά την ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων αντιμετωπίζεται λες και είναι απόρρητο έγγραφο του Πενταγώνου για τις κινήσεις των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ!

«Τα ευρήματα θα ζημίωναν την εμπιστοσύνη του κοινού στις αεροπορικές εταιρείες», είπε ο Τόμας Λούντκε, ανώτατος αξιωματούχος της NASA, θεωρώντας προφανώς αυτονόητο πως η ενημέρωση (οφείλει να) τελειώνει εκεί που αρχίζουν να διακυβεύονται επιχειρηματικά κέρδη. Το «μυστικό» παραμένει... μισοκρυμμένο, σαν την μπάλα που δεν περνά ολόκληρη τη γραμμή του τέρματος! Το «γκολ» όμως ήδη μπήκε. Η «εξήγηση» του Λούντκε σε συνάρτηση με όσα διέρρευσαν ίσως προκαλούν περισσότερες ανησυχίες από εκείνες που θα «υποσχόταν» η αναλυτική δημοσιοποίηση όλων των πορισμάτων της έρευνας. Διότι, είπαμε, ενίοτε η αμφιβολία είναι χειρότερη κι από τη χειρότερη αλήθεια...

Αρκετά χρόνια παρήλθαν από τότε που μία αμερικανική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας έγραφε χαρακτηριστικά ότι «μια πτήση Νέα Υόρκη – Λος Αντζελες είναι στις ημέρες μας περισσότερο επικίνδυνη κι από τις περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς». Το διατυπωμένο με σκόπιμη υπερβολή συμπέρασμα προέκυπτε από τις ίδιες τις στατιστικές. Ο αριθμός των αεροπορικών ατυχημάτων μεγάλωνε διαρκώς. Από πότε; Από το 1981. Τους λόγους θα τους δούμε αύριο, βέβαιοι όντες ότι το θέμα δεν είναι μόνο «αμερικανικού ενδιαφέροντος». Γιατί; Διότι, απλούστατα, ορισμένες από τις αμερικανικές «συνταγές» των 80s πλασάρονται ως πανάκεια στον υπόλοιπο κόσμο. Σήμερα. Οταν οι ίδιοι οι Αμερικανοί προσμετρούν τις συνέπειες, διερωτώμενοι κατά πόσο οι τελούμενες υπό εχεμύθεια έρευνες, εάν ανακοινωθούν, θα τους κόψουν την α-NASA...