Πολλά χρήματα, μεγάλη προβολή, περιορισμένο θέαμα (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Είναι προφανές ότι όσο προχωρά η διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ τόσο και θα περιμένουμε παιχνίδια με υψηλή απόδοση, όχι στο στοίχημα, αλλά στο θέαμα, αφού η συγκέντρωση αστέρων στις μεγάλες ομάδες, τουλάχιστον, μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια προσμονή.
Το ζήτημα είναι αν θα συναντήσουμε τέτοια παιχνίδια γιατί το θέαμα δεν είναι το πρωταρχικό ζητούμενο. Το βασικό διακύβευμα, για να γράψω μία μοδάτη λέξη, είναι το αποτέλεσμα. Για μικρούς και μεγάλους. Και είναι το βασικό, διότι το αποτέλεσμα φέρνει τα χρήματα. Από τον καιρό που το αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο απέκτησε προφανή σημασία, το επιθετικό ποδόσφαιρο άρχισε να χάνει έδαφος.

Ας κοιτάξει κάποιος από πότε άρχισε να γνωρίζει πιένες το 4-5-1 στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μεταμορφώνοντας τις ομάδες σε κάτι υβρίδια, που είχαν έναν κυνηγό. Το ποδόσφαιρο αξίζει για δύο κυρίως πράγματα. Για το γκολ και τον κενό χώρο. Τα καλά, τα θεαματικά παιχνίδια είναι ελάχιστα, παρά το γεγονός ότι η τηλεοπτική μετάδοση βοηθά στη δημιουργία στρεβλών εντυπώσεων.

Οταν ένα παιχνίδι ενενήντα λεπτών συρρικνώνεται σε μία επιλογή ορισμένων καλών στιγμιότυπων και κάποιων γκολ, νομίζεις ότι παρακολούθησες κάτι σπουδαίο. Φυσικά, στην πρώτη φάση των ομίλων, στην οποία μπορούν να υπάρξουν ματς με ομάδες που έχουν αισθητή διαφορά δυναμικότητας, μπορούμε να δούμε και παιχνίδια με γκολ και θέαμα. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα θα δυσκολεύουν. Οσο μεγαλύτερος ο προϋπολογισμός μιας ομάδας τόσο μικρότερα είναι τα ρίσκα που παίρνει.

Υπάρχει ένας κίνδυνος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Να μεταμορφωθεί, κάποτε, σε μία κλειστή λίγκα, στην οποία οι 32 συμμετέχοντες θα είναι οι ίδιοι ή σχεδόν ίδιοι κάθε χρόνο. Και αυτό θα είναι αποτέλεσμα της αγωνιστικής και οικονομικής κατάστασης στα πρωταθλήματα όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών χωρών. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσες φορές ομάδες όπως η Τουν ή η Αρτμέντια θα βρίσκονται στους ομίλους μέσα στην επόμενη πενταετία.

Η παγίωση αυτής της κατάστασης, που πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη, θα μοιράσει τα χρήματα ανάμεσα σε 32 άντε 34 εταιρείες όλες κι όλες. Και αυτό θα είναι η βάση για τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, κοντά στα πρότυπα που ονειρεύεται η G-14. Μία προοπτική που αποτελεί τον εφιάλτη του Πλατινί και, κατά τη γνώμη μου, καλά κάνει και προσπαθεί να αποτρέψει αυτόν τον κίνδυνο. Ο τρόπος και τα μέσα συζητιούνται.

Μέχρι τώρα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την επίπτωση που θα έχει στη φυσιογνωμία του Τσάμπιονς Λιγκ η προσωποποίηση της τηλεοπτικής παρακολούθησης χάρη στη διάδοση των ευρυζωνικών συνδέσεων που επιτρέπουν σε όλους μας να παρακολουθούμε τηλεόραση μέσα από την οθόνη του υπολογιστή μας. Η μορφή και ο τρόπος του Τσάμπιονς Λιγκ άλλαξε το 1992, όταν άρχισε η συνδρομητική τηλεόραση να διαδίδεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Είναι πολύ πιθανό μέσα στις αλλαγές που θα γίνουν στο ποδόσφαιρο και οι οποίες θα επηρεάσουν και το Τσάμπιονς Λιγκ να είναι και η αλλαγή στις μεταγραφικές περιόδους, που κατά πάσα πιθανότητα θα καταργηθούν. Βέβαια, η μελλοντολογία είναι ευχάριστη απασχόληση, αλλά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον αναγνώστη του σήμερα. Και το σήμερα, η φετινή δηλαδή διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ, έχει περισσότερα χρήματα από κάθε άλλη χρονιά.

Η ομάδα που θα κατακτήσει το κύπελλο θα βάλει φέτος στο ταμείο της 30 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να υπολογιστούν τα χρήματα από την τηλεόραση και τα εισιτήρια. Ηδη, με την πρόκριση στη φάση των ομίλων τα χρήματα που εισπράττουν οι ομάδες έχουν διπλασιαστεί σε σύγκριση με το 2005, τα πριμ για τη νίκη έχουν φτάσει στις 600 χιλιάδες ευρώ και για την ισοπαλία στις 300 χιλιάδες.

Τα χρήματα που θα μοιράσει φέτος η ΟΥΕΦΑ θα ξεπεράσουν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Καθόλου άσχημα για ένα προϊόν που 15 χρόνια πριν δεν άξιζε περισσότερα από 30 εκατομμύρια ευρώ... Οσο το τηλεοπτικό προϊόν που έχει διαμορφωθεί παραμένει ελκυστικό, τα χρήματα θα αυξάνονται μόνο για εκείνους ποιυ θα έχουν διαμορφώσει έτσι τις συνθήκες ώστε να συμμετέχουν στους ομίλους. Ομως, αν οι ομάδες μιας χώρας δεν συγκεντρώσουν τους βαθμούς που χρειάζονται για την απευθείας πρόκριση στους ομίλους, τότε τα πράγματα θα αρχίσουν να θυμίζουν όλο και περισσότερο πίστα σε βιντεοπαιχνίδι που δεν «βγαίνει» με τίποτε.


Fourketas is back. Προσωρίναλυ

Αγαπητή αναγνόστες κε αναγνόστρηες ίμε αναγκασθής να παρένβο με επιστολήν ύστερα από μαριόχρονη απουσία για λόγους μετεκπεδέφσεος για κάτι κουβέντες που είπε ο κόουτς Πεσέηρος και έκλισε πολλά στόματα προχτές, ανκε νομίζω ότι αφτά που έκλισε θα κσανανίκσουνε με την πρότη στραβήν.

Αμα ο φίλαθλος προπονιτίς έχει φτιάσει στο μιαλό του τι δική του εντεκάδα, έτσι κε του χαλάσης τον σχέδηο θα σε μπινελικόνη σε ριθμό αναπνοής. Εδό τα πράματα ίνε άγρηα κε ακρέα. Ο οπαδός θέλη η ομάς να κερδάη κάθε πεχνίδιν με δέκα μηδέν κε να κερδάη το προτάθλημα αν γίνετε μέχρη την τρίτι αγονιστική. Απακσς κε η ομάς δεν έχη πάρη διαφορά δέκα βαθμόνε με το καλημέρα, ίνε όλη άχρηστοι κε να πάνε να κόπσουνε τον λεμό τους.

Εντομετακσί, έχι θολόσει κε ο μιαλός τους γιατί βιαβάζουνε στις φιλάδες κάτι νούμερα 4-5-1 κε 4-3-2-1 κε όλο κάτη τέτια που γράφουνε η διμοσιορουφιάνη για να δίκσουνε ότι κάτης κσέρουνε κε μετά πέρνουνε τους κιοφτέδες κε τους παρατάχνουνε στο τραπέζι για να δούνε το σίστιμα σε πλίρη ανάπτικση, κε τα πέρνη η κερία που τις λερόνουνε τα τραπεζομάντιλα κε γίνετε καβγάς μέγας, κε κάπος έτσι να το κσέρετε διαλίοντε οι ικογένιες.

Πρέπη κάποτες να μιλίσουμε στους αθρόπους για τη δουλιά του προπονιτή κε να εκσιγίσουμε στον κοσμάκην τι ακριβός κάνει κε να μην τα χόνουνε αδίκος στους επαγκελματίες που κιτάνε κε αφτοί να βγάλουνε το πσομάκη τους κε να ταΐσουνε τα πεδάκηα τους.

Καταρχήν, ο προπονητής ίνε ιπέφθινος για την ομάδα, άμα αφτή πηγένη στραβά γεγονός άνεφ αμφισβίτησης. Αφτός τηνε στήνη στο γήπεδο, αφτός κανονήζη τις αλαγές, αφτός ίνε ο έχον το γενηκόν κουμάντον. Απακς κε ένας πρόεδρος αντιλιφθή ότι η ομάς πηγένη έτση κε έτση, τότε δικεούτε να παρέμβη διακριτικός διά της μεθόδου του χαρτάκη, όπου θα του γράφη τη σοστή σίνθεση.

Γιατή, πρέπι να γίνη κατανοητόν ότι για να πάη μία ομάδα καλά αφτός που πρέπη να κσέρη μπάλα ίνε ο πρόεδρας, που κάνη όλον τον αλησβερήσην. Επίσης, η παρέμβασης του πρόεδρα ίνε απαρέτητος, αν γίνη αντιληφτόν ότι η ομάς πάη φούντον. Τότε, ο πρόεδρας ιπποχρεούτε να τον κάνει κσου τον άσχετον κε να αναλάβη, έστο κε για μικρό διάστημα, την καθοδήγηση της ομάς, ούτος όστε να τη σόση από το πέσημο στον βούρκον. Πάσα πρόεδρας πρέπη να ίνε κιρίος προπονητής ιπποχρεοτικώς κε όχι οδιγός σε αγόνες, καθότι άλλο η ομάς κε άλλο το αμάκσι. Τελία προσορινή μέχρι να επανέρθο πιο μονίμος.


Ποιος καβγάς και ποιο πάπλωμα

Παρακολουθώ, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, τον «διάλογο» που γίνεται στο ΠΑΣΟΚ. Τολμώ να πω ότι περίμενα αυτός ο «διάλογος» να γίνει με καθαρά πολιτικούς όρους και να διεξαχθεί και σε άλλους χώρους, εκτός από την τηλεόραση. Εκεί όπου οι αντιπαραθέσεις άρχισαν να εκφυλίζονται σε καβγάδες επιπέδου μεσημεριανής εκπομπής. Η άνοδος του τηλεοπτικού κατινισμού δείχνει να μην έχει τέλος. Αν, βέβαια, πιστεύετε ότι οι περιοδείες των υποψηφίων σε όλη την Ελλάδα συνιστούν διάλογο, μάλλον είστε μακριά νυχτωμένοι. Το φαινόμενο αυτό θυμίζει τις περιοδείες των Αμερικανών πολιτικών που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν υποστηρικτές και μηχανισμούς, οι οποίοι θα τους φέρουν πιο κοντά στο χρίσμα. Η πολιτική και προγραμματική συζήτηση έχει μεταλλαχθεί σε μία γενικόλογη συνθηματολογία, που μαρτυρά πολλά για τα χαρακτηριστικά ενός κόμματος που κάποτε ξεκίνησε από τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, όπου όλοι όσοι μιλούν για την ενότητα κινούνται φυγόκεντρα, η διάσπαση μπορεί να είναι περισσότερο ευεργεσία απ' ό,τι εφιάλτης.