Μονόδρομος η κεντρική διαχείριση (SportDay / Δημήτρης Χρυσάνθης)

Καλές είναι οι ετήσιες μαζώξεις που διοργανώνει ο ΕΣΑΚΕ παραμονές του τζάμπολ του πρωταθλήματος της Α1. Μαζεύεται κόσμος πολύς, λέγονται πολλά και διάφορα, τετριμμένα και ακίνδυνα (εκτός κι αν υπάρχει κανένας Γκέρσον να... νοστιμίσει με τις παροιμιώδεις ατάκες του τη σούπα), συγκεντρώνουμε κι εμείς μπόλικο υλικό για να γεμίσουμε τις σελίδες μας, αλλά και να προβάλουμε όσο γίνεται πιο πολύ το άθλημα, και στο τέλος όλοι αποχωρούμε ευχαριστημένοι. Μόνο που κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε πως, παρά τις ευχές και τις ελπίδες για βελτίωση και βήματα προς τα εμπρός, επί της ουσίας τίποτα δεν θα αλλάξει. Και φέτος, όπως και πέρυσι και πρόπερσι, θα παρακολουθήσουμε δύο πρωταθλήματα. Ενα για την ανάδειξη του πρωταθλητή ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και ένα για τα... κόκαλα που θα περισσέψουν μεταξύ όλων των υπολοίπων. Οι δύο «αιώνιοι» έχουν ξεφύγει τόσο πολύ από τις άλλες ομάδες της Α1, ώστε καμία εξ αυτών δεν διανοείται ότι μπορεί έστω να τους απειλήσει. Ακόμα και ο Αρης πέρυσι περισσότερο λόγω των προβλημάτων του Ολυμπιακού κατάφερε να διεκδικήσει μέχρι την τελευταία στιγμή την πρόκρισή του στον τελικό, παρά επειδή ήταν πραγματικά στο ίδιο επίπεδο με αυτόν.

Ομως το «προϊόν» αυτό, όπως αρέσκονται πολλοί να το αποκαλούν, δεν είναι διόλου ελκυστικό. Κατ' αρχάς για τους φιλάθλους, που διαπιστώνουν πως είναι πολύ λίγα τα παιχνίδια στη διάρκεια της σεζόν για τα οποία αξίζει να πληρώσουν τα ωραία τους λεφτά για να τα παρακολουθήσουν. Και κατ' επέκταση για τα τηλεοπτικά κανάλια, που καλώς ή κακώς (κακώς, κάκιστα...) αποτελούν τον σχεδόν αποκλειστικό αιμοδότη του ελληνικού επαγγελματικού μπάσκετ. Η ομολογία του προέδρου του ΕΣΑΚΕ, Βασίλη Οικονομίδη, στη χθεσινή επεισοδιακή συνεδρίαση του Δ.Σ. του συνδέσμου ήταν χαρακτηριστική: «Αλλες χρονιές χρειαζόμασταν τρία δευτερόλεπτα για να κλείσουμε τις “μικρές” ομάδες, ωστόσο φέτος η ΕΡΤ απαίτησε τις “μεγάλες” ομάδες, για να πάρει και τις “μικρές”. Γι' αυτό οι συζητήσεις διήρκεσαν τρεις μήνες»! Ταυτόχρονα, όμως, προσφέρει και μια καλή προοπτική για την αναβάθμιση του πρωταθλήματος. Αρκεί να γίνει αυτό που πλέον φαντάζει ως μονόδρομος: να επανέλθει το προ δεκαετίας ισχύον καθεστώς της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.

Ο ΕΣΑΚΕ να διαπραγματεύεται με τα κανάλια, να κλείνει μία συμφωνία-πακέτο και για τις 14 ομάδες του πρωταθλήματος, στις οποίες θα διανέμονται τα έσοδα κατά τρόπο αναλογικό και όχι... αποικιοκρατικό, όπως συμβαίνει σήμερα, με τους «μεγάλους» να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος, επειδή έχουν διαπραγματευτική ισχύ, και τους «μικρούς» ψίχουλα εν είδει ελεημοσύνης.

Για να γίνει αυτό, θα πρέπει οι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός να αποδεχθούν σε πρώτη φάση ότι θα βάλουν λιγότερα χρήματα στην τσέπη τους από τα τηλεοπτικά. Κάτι, πάντως, που στην πορεία θα αποβεί επ' ωφελεία τους, διότι το κλείσιμο της ψαλίδας θα συμβάλει αποφασιστικά στην αύξηση του ανταγωνισμού, στην αναβάθμιση της ποιότητας του πρωταθλήματος και ως εκ τούτου στη διεύρυνση της δυνατότητας εξεύρεσης πόρων από άλλες πηγές (εισιτήρια, χορηγούς κ.λπ.). Τα οφέλη για τις υπόλοιπες ομάδες, που δεν έχουν την ίδια διαπραγματευτική ισχύ με τους «αιώνιους», είναι προφανή. Ομως για να συμβούν όλα αυτά απαιτείται συναίνεση. Η οποία, δυστυχώς, μοιάζει με ουτοπία, αν σκεφτεί κανείς ότι χθες στον ΕΣΑΚΕ έγινε σκοτωμός για το αν θα πρέπει να υπάρχουν οπαδοί των φιλοξενουμένων σε ενδεχόμενο πέμπτο τελικό των πλέι οφ!