Κατά τον Μαρκ Τουέιν, η διαφορά της σωστής από την περίπου σωστή λέξη ισοδυναμεί με τη διαφορά μεταξύ αστραπής και πυγολαμπίδας. Τα λόγια του Γιάννη Παπαδόπουλου, αντιπροέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, επιβεβαιώνουν κάτι παραπλήσιο: πως οι «πονηρά» επιλεγμένες λέξεις αναγκάζουν την αλήθεια να λάμπει ασυγκρίτως λιγότερο από όσο κι η ταπεινότερη πυγολαμπίδα.
Δεν ξέρω (εάν και) πόσοι πολιτικοί, από εκείνους που συμμετείχαν στις τελεσθείσες για τον ΠΑΟΚ συσκέψεις, φιλοδοξούν να γίνουν κάποια μέρα κυβερνητικοί εκπρόσωποι. Σε αυτήν την περίπτωση οφείλουν να διδαχθούν από την τέχνη, με την οποία εκφέρει τον λόγο του ο Γ. Παπαδόπουλος. Εν αρχή ην το λογοπαίγνιο: «Ο ΠΑΟΚ δεν ζητεί πράγματα - συζητεί για να βρει λύσεις». Κατά το γνωστό σύνθημα: «Δεν επαιτούμε, απαιτούμε», το οποίο όμως έλκει την ηθική νομιμοποίησή του από την πεποίθηση των διεκδικούντων πως αξιώνουν ό,τι δικαιούνται.
Αδυνατώ να κατανοήσω από πού αντλούν τέτοιο δικαίωμα οι ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις, οι οποίες κάθε τρεις και λίγο αξιώνουν χαριστικές ρυθμίσεις και «χατίρια», λες και μετατράπηκε σε συνταγματική διάταξη το σύνθημα: «Οοο, εεεε, νόμος τώρα είναι ό,τι θέλουν οι ΠΑΕ». Τι θα πει «δεν το ακούσαμε ποτέ»; Είναι ανάγκη να διακηρυχτεί κι επισήμως; Ισχύει εμπράκτως, εσαεί. Δεν ξαποσταίνει καν, λίγο καιρό. Τραβά συνεχώς προς τη δόξα, γελοιοποιώντας τα διάφορα «ως εδώ και μη παρέκει», τις αραιές διαβεβαιώσεις της (εκάστοτε) εξουσίας, περί του «τέλους της ανοχής».
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, «δεν ζητεί, συζητεί». Και αναζητεί λύσεις. Μόνο που όλα αυτά τα κάνει... ζητώντας. Το παιχνίδι με τις λέξεις θυμίζει ταινία -μάλλον παιδική- που τελειώνει όπως ακριβώς αρχίζει. Νόστιμο δεν είναι; Οι εφημερίδες να καταγράφουν την ίδια ημέρα, αφενός το «δεν ζητάμε» του αντιπροέδρου και αφ' ετέρου τον αρκούντως μακροσκελή κατάλογο των... αιτημάτων της ΠΑΕ: από την υπαγωγή (και) των προστίμων στη ρύθμιση μέχρι την «εξαφάνιση» της υποχρέωσης να πληρώσει την προκαταβολή των 800 χιλιάδων ευρώ.
Το πράγμα καταντά κάπως σουρεαλιστικό. Προφανώς το διαισθάνεται ο κ. Παπαδόπουλος και έτσι κάνει την κατάλληλη κίνηση - πολύτιμο μάθημα προς τους προαναφερθέντες πολιτικούς: απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας τη λέξη «ζητάμε» προτάσσει το ρήμα «διεκδικούμε», το οποίο αφήνει να εννοηθεί πως πρόκειται για την ιερή εκστρατεία ανεύρεσης κάποιου χαμένου «δίκιου». Πόθεν τεκμαίρεται αυτό το ρημάδι το «δίκιο»; Στη φράση «από δω πήγαν (ή πήραν) κι άλλοι», μάλλον. «Διεκδικούμε, κατά κάποιον τρόπο, πράγματα που η πολιτεία -καλώς- είχε δώσει νωρίτερα σε άλλους συλλόγους».
Γιατί «καλώς»; Διότι έτσι, τώρα, βολεύει. Αλίμονο σ' εμάς, τους αφελείς, που νομίζαμε πως η ρύθμιση των χρεών του Ολυμπιακού, στη δεκαετία του '90 και η «μυστηριώδης» απουσία των δικηγόρων του Δημοσίου από την κρίσιμη εκδίκαση του αιτήματος της ΑΕΚ να υπαχθεί στο «άρθρο 44» ήταν τυπικά δείγματα γραφής του «αθηνοκεντρικού κράτους». Κοντεύαμε να «πεισθούμε», αλλά τώρα μαθαίνουμε πώς όλα αυτά ήταν καλώς καμωμένα.
Δεν ξέρω αν θα είχε νόημα να διερευνηθεί ποιες ΠΑΕ έχουν επωφεληθεί περισσότερο, διαχρονικά, από τα ποικιλόμορφα κρατικά «ρουσφέτια» ολκής. Ξέρω όμως ότι του ερωτήματος «τι γίνεται τώρα;» (θα έπρεπε να) προηγείται το «πώς φθάσαμε ως εδώ;». Ακριβώς επειδή αυτό δεν τέθηκε, ή δεν απαντήθηκε σωστά την κατάλληλη στιγμή, το «εδώ» μετατέθηκε σε ολοένα και δυσμενέστερα σημεία. Γι' αυτό ο ΠΑΟΚ «βολοδέρνει» ακόμη στα αδιέξοδά του. Εν μέσω μιας πολιτικής πασαρέλας, η οποία χαίρεται όταν νιώθει πως την έχουν ανάγκη, επωφελούμενη -επιπροσθέτως- από τα «μεταπτυχιακά» πολιτικάντικου λόγου που παραδίδει ο κ. Παπαδόπουλος...
ΥΓ: Αύριο, μερικά απίστευτα «επιχειρήματα» των ΠΑΕ (όχι μόνο του ΠΑΟΚ) και άλλα τινά.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
