Aυτός δεν άκουσε το ξυπνητήρι (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

«Δεν κερδίσαμε τίποτα από αυτό το ταξίδι», είπε λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής για την Ελλάδα ο Μίλος Βούγιανιτς. Ηταν μάλλον ο μοναδικός που δεν κατάλαβε τίποτε. Ακόμα και ο πεισματάρης Ομπράντοβιτς έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια, απέσυρε τις αρχικές δηλώσεις του και ακούμπησε με οδύνη επί τον τύπον των ήλων.

Στην Αμερική ο Παναθηναϊκός διδάχθηκε ταπεινότητα. Ταπεινοφροσύνη. Στον αγώνα με τους Ρόκετς, ειδικά, παρουσιάστηκε με ύφος χιλίων καρδιναλίων και προσπάθησε να κοιτάξει τους αντιπάλους του αφ' υψηλού, στολισμένος με το βλέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης. Είδε, βέβαια, τον ουρανό σφοντύλι. Δύο μέρες αργότερα, στο Σαν Αντόνιο, ήταν περισσότερο υποψιασμένος και σοβαρός. Αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.

Πρωταθλητής Ευρώπης σημαίνει πρωταθλητής στο χωριό. Τα φώτα της πόλης δεν είναι για τις ευρωπαϊκές ομάδες. Οσο κι αν μας ζεσταίνει την ψυχή το περσινό κατόρθωμα της Εθνικής στη Σαϊτάμα, η πραγματική απόσταση είναι αυτή που απεικονίζεται στα φετινά φιλικά του Παναθηναϊκού ή στην αποτυχία παικτών όπως ο Γιασικεβίτσιους και ο Σπανούλης στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού.

Το έχω γράψει πάμπολλες φορές στο παρελθόν, ότι μία ομάδα του ΝΒΑ «ρονταρισμένη» και έτοιμη, ομάδα του Απριλίου δηλαδή, δεν μπορεί να χάσει ποτέ από αντίστοιχη ευρωπαϊκή. Τους Σεπτέμβρηδες και τους Οκτώβρηδες τους πιάνουμε κώτσους τους Αμερικανούς. Αν στους Ολυμπιακούς Αγώνες η USA Basketball παρατάξει λ.χ. σύσσωμους τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς (αντί για κάποια μικτή αστέρων δίχως ομοιογένεια, δίχως χημεία και δίχως διάθεση για χαμαλίκι), το χρυσό μετάλλιο θα πάει στο Αμέρικα μετά πολλών επαίνων. Οι υπόλοιποι θα έχουν για ταβάνι το ασημένιο.

Ακόμα και σε πεντάλεπτα αξιόλογης απόδοσης, ο Παναθηναϊκός ήταν αδύνατο να κοιτάξει στα μάτια τους Ρόκετς και τους Σπερς. Υστερούσε σε ταχύτητα, σε δύναμη, σε κορμιά, σε εκρηκτικότητα. Απέναντι στην παρέα του Ντάνκαν υστέρησε και σε στρατηγική και σε αυτοματισμούς και σε ανάπτυξη και σε όλα, μολονότι οι πρωταθλητές του ΝΒΑ έπαιξαν χωρίς τον Πάρκερ και είχαν ορισμένους υπό δοκιμήν παίκτες στη σύνθεσή τους.

Οι διαφορές των κανονισμών αποτέλεσαν ένα ωραιότατο άλλοθι, αλλά και σε τούτο είναι ειδικευμένες οι ομάδες από την Ευρώπη, στην εξεύρεση δικαιολογιών και τη δημιουργία εντυπώσεων. Πολύ παλιό το κόλπο, με τις δύο τεχνικές ποινές και την αποβολή, φίλτατε Ζοτς...

Το ταξίδι στο Τέξας μπορεί να αποδειχθεί για τον Παναθηναϊκό πολύτιμο, εάν αυτός αντικρίσει την πραγματικότητα κατάματα και χτίσει τη φετινή προσπάθειά του πάνω στον ιδρώτα και τη σκληρή δουλειά. Εάν συμπεριφερθεί απέναντι στους αντιπάλους του ως «Ντριμ Τιμ» που θα σαρώσει τα πάντα με τη δύναμη της φανέλας, κινδυνεύει να πέσει πάνω σε ύφαλο. Αυτόν ακριβώς του έδειξαν οι Ρόκετς και οι Σπερς.