Η Ευρώπη ωφελεί σοβαρά την υγεία (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Τα κέρδη καθεμιάς απ' τις πέντε ελληνικές ομάδες, στην κλήρωση των ομίλων του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ προχθές, είναι δυνητικά. Οι ζημιές, επίσης, ενδεχόμενες. Καλώς καταγράφονται, σε προεκτιμήσεις, και τα μεν και οι δε. Αλλ' η εδώ και τώρα βεβαιότητα είναι μία και μοναδική.

Η (υπέρ)αξία της συμμετοχής στη διοργάνωση, σε τούτη τη φάση της, είναι ότι βάζει ευρύ φάσμα ομάδων της Σούπερ Λίγκας, χοντρικά το ένα τρίτο της κατηγορίας και όχι μόνον τους συνήθεις προνομιούχους, στη διαδικασία της... εξόντωσης!

Αρα, της συνείδησης πώς παίζεται το αληθινό ποδόσφαιρο στον υψηλό ανταγωνισμό της Ευρώπης. Το ποδόσφαιρο του μεσοβδόμαδου, επιπλέον του κλασικού κυριακάτικου, κόπου. Οχι το ξεκούραστο που έχουμε (κακό)μάθει, όλοι μας, εδώ.

Κοιτώντας κανείς τους «μαραθώνιους» ενός εκάστου των πέντε εκπροσώπων της χώρας, το δίμηνο Οκτώβριο με Δεκέμβριο, αυτό είναι για... σύγκρυο. 'Η, πιο ωφέλιμο, τροφή για σκέψη. Και, μετά τη σκέψη, για (θέλοντας ή μη) αλλαγή κατεύθυνσης. Αλλαγή της δουλειάς και των συνηθειών. Των σχεδιασμών.

Αλλαγή της συνολικής φιλοσοφίας και προσέγγισης στα πράγματα. Η ανάγκη για «βαθύ» ρόστερ, με βάθος όχι μόνον αριθμητικό αλλά και ισορροπημένα ποιοτικό, προκύπτει αυταπόδεικτη. Η τολμηρή στροφή των προπονητών στο ροτέισον θα προκύψει απ' την ανάγκη. Ισως, επί τη ευκαιρία, μάθουμε και τι εστί όντως ροτέισον.

Διότι, στον μέσο νου έχει περάσει ότι ροτέισον κάνεις στα... υποτιμημένα παιχνίδια (αλλ' απαγορεύεται στα «σοβαρά»). Ενώ η βάση του ροτέισον είναι ότι σε κάθε παιχνίδι, μικρό ή μεγάλο, επιλέγεις (όχι απαραιτήτως τους καλύτερους του διαθέσιμου έμψυχου δυναμικού, όμως) τους καταλληλότερους να διαχειριστούν on-the-day τον αγώνα. Τους καταλληλότερους για τις όποιες «ειδικές συνθήκες» του γηπέδου ή του ματς. Και με τα όποια κριτήρια (μετρήσεις κ.λπ.) η «εσωτερική γνώση» του προπονητή, γνώση λίγο-πολύ άγνωστη στον έξω κόσμο, προκρίνει.

Υπάρχει, βγαίνοντας απ' τα όρια του ποδοσφαιρικού τμήματος, άλλη μία βεβαιότητα υπεραξίας απ' τη συμμετοχή στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Οτι βάζει ευρύ φάσμα Ελλήνων οπαδών, πέρα απ' τους Ολυμπιακούς και τους Παναθηναϊκούς και τους ΑΕΚτσήδες, στην απτή εμπειρία πώς γίνεται αντιληπτό το ποδόσφαιρο στη Δύση. Πώς απολαμβάνεται ως αγαθό διασκέδασης. Οχι παντού, και ασφυκτικά, συνδεδεμένο με τον «όρο» της πάση θυσία νίκης.

Εδώ, οι πιο τυχεροί είναι οι «Αρειανοί». Θα ταξιδέψουν μετά το «Ρομαρέδα» στο «Ρίμποκ» και την «Αλιάντς Αρένα». Εκπαιδευτική εκδρομή, σε σχέση με αντίστοιχες στις Σέρρες ή τα Ανω Λιόσια, ανεκτίμητη. Είναι διαπιστωμένο απ' την παλαιότερη πείρα ότι κάμποσοι θα θελήσουν, από ντροπή μη λερώσουν, να βγάλουν τα παπούτσια! Και... στούρνος να 'σαι, κάτι παίρνεις. Κάτι ψηλαφίζεις. Κάτι μαθαίνεις. Κι αυτό το κάτι το φέρνεις πίσω.

Θα δουν, και θα επιβεβαιώσουν, όσα τόσα χρόνια ακούνε απ' τους Ελληνες ποδοσφαιριστές που βγάζουν το ψωμί τους στο εξωτερικό. Οτι το ποδόσφαιρο (πέρα από νίκη, ισοπαλία, ήττα) είναι χαρά. Η χαρά του ταξιδιού, της παρέας, της οικογένειας, της γνωριμίας, της περιπέτειας, του παιγνιδιού. Ομάδες και φίλαθλοι έχουν ευκαιρία να γίνουν καλύτεροι (ποδοσφαιρ)άνθρωποι. Πιο κοντινοί στο σύγχρονο. Η Ευρώπη ωφελεί σοβαρά την υγεία.

Για τις αγωνιστικές εκτιμήσεις, μία υπόμνηση μονάχα: Οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές. Ο,τι προηγήθηκε (δικό μας ή των αντιπάλων μας) τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο, δεν μετρά. Στις 25 του μηνός όλοι θα πάρουν εκκίνηση με τα κοντέρ μηδενισμένα.