Ο Σάντος, η νοοτροπία και η δουλειά (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Η Τούμπα ήταν το ίδιο καυτή όπως και στο ματς με τον Ηρακλή. Ο Φερνάντο Σάντος είχε λιγότερα προβλήματα να αντιμετωπίσει από κάθε άλλη φορά. Όταν αποφάσισε να φρεσκάρει την ομάδα του έριξε στο ματς τον Χριστοδουλόπουλο και τον Γεωργιάδη, δύο παίκτες που στις πιο πολλές ομάδες της Α' Εθνικής θα ξεκινούσαν βασικοί. Κι όμως ο ΠΑΟΚ δεν άγγιξε ποτέ το επίπεδο απόδοσης που είχε στο ντέρμπι με τον Ηρακλή και δεν κατάφερε να διαχειριστεί τις όποιες δυσκολίες του ματς ούτε όταν προηγήθηκε ούτε όταν ισοφαρίστηκε από τους φιλόδοξους Κρητικούς και είχε μπροστά του ένα ημίχρονο (και βάλε) για να σκοράρει και να νικήσει.

Πώς εξηγείται αυτή η μετάπτωση στην απόδοσή του; Νομίζω πως το πράγμα είναι απλό: στον αγώνα με τον Ηρακλή ο ΠΑΟΚ είχε έναν καινούργιο προπονητή, ενώ στο ματς με τον ΟΦΗ όχι! Στο ντέρμπι με τον «Γηραιό» οι παίκτες του ΠΑΟΚ μόχθησαν για να αποδείξουν στον προπονητή τους ότι είναι άξιοι της εμπιστοσύνης του. Στον αγώνα με τον ΟΦΗ κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να το περιμένει κανείς. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κερδίσει τον αγώνα διαδικαστικά, χωρίς θεαματικές εξάρσεις, χωρίς ιδιαίτερο ή πρωτοφανές πάθος. Οταν παίζεις για να αποδείξεις ότι είσαι ικανός και άξιος της εμπιστοσύνης του κόουτς, κερδίζεις: όταν η εμπιστοσύνη είναι πλέον κάτι δεδομένο, το πράγμα γίνεται δυσκολότερο. Στο φινάλε, βλέποντας τα αποτελέσματα και τις εμφανίσεις του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα (κακός με την Ξάνθη, σούπερ με τον Ηρακλή, μέτριος με τον ΠΑΟ και τον ΟΦΗ), το εξαιρετικό παραμένει το ματς με τον «Γηραιό», ο κανόνας δυστυχώς είναι τα υπόλοιπα.

Ένας φίλος μού έλεγε κάποτε παραδοξολογώντας ότι μια ομάδα πρέπει κάθε Κυριακή να αλλάζει προπονητή ώστε οι παίκτες να έχουν πάντα ένα έξτρα κίνητρο να αποδείξουν πράγματα. Προφανώς αν κάτι τέτοιο συνέβαινε θα ήταν καταστροφικό, όχι μόνο γιατί η ομάδα που θα το τολμούσε δεν θα έβρισκε ποτέ συνοχή και οργάνωση, αλλά και γιατί από τη στιγμή που η αλλαγή του κόουτς θα ήταν δεδομένη δύσκολα οι ποδοσφαιριστές θα έμπαιναν στον κόπο να πείσουν τον προπονητή τους για την αξία τους κάνοντας κάτι παραπάνω. Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ το κακό τα τελευταία χρόνια είναι ότι οι όποιες ευεργετικές επιπτώσεις προκύπτουν στην ομάδα ύστερα από μια αλλαγή προπονητή καταναλώνονται πολύ γρήγορα: η ομάδα είναι τόσο συνηθισμένη στο να αλλάζει προπονητές που δημιουργείται η παράξενη εντύπωση ότι σε αυτήν δεν ταιριάζει κανένας! Δεν είναι έτσι και δεν μπορεί να είναι έτσι. Όμως στη συγκεκριμένη ιστορία ο κατάλληλος προπονητής δεν είναι αυτός που θα φέρει ενθουσιασμό με τον ερχομό του, αλλά αυτός που θα καταφέρει να κάνει κατανοητό ότι δεν έχει μαγικά ραβδάκια για να αλλάξει τον ΠΑΟΚ, αλλά ένα σχέδιο που θα αποδώσει αν κι εφόσον στηριχτεί. Ο Σάντος μετά το ματς με τον Ηρακλή παρουσιάστηκε ως ο άνθρωπος που έφερε στην Τούμπα τη μαγική συνταγή: δεν είναι τέτοιος κι ελπίζω στη Σαλονίκη να το καταλάβουν.

Τι είναι ο Σάντος; Ένας δύσκολος, λίγο στριφνός, πολύ εργατικός άνθρωπος. Που αν έχει χρόνο θα φτιάξει έναν ΠΑΟΚ που θα κερδίζει δύσκολα, αλλά διαδικαστικά. Χωρίς ξεσηκωμούς, χωρίς πάθη, χωρίς συναγερμούς, αλλά απλώς γιατί θα είναι καλύτερος από τον αντίπαλό του. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι στη Σαλονίκη θα πρέπει να περιμένουν φέτος πολλά τέτοια ματς όπως αυτό που έπαιξε ο ΠΑΟΚ με τον ΟΦΗ. Από την ανεκτικότητα και την υπομονή που θα δείξουν θα εξαρτηθεί όχι μόνο αν ο ΠΑΟΚ θα γίνει μια καλή ομάδα, αλλά κυρίως αν θα αλλάξει νοοτροπία και θα σταματήσει να περιμένει Μεσσίες που θα τον μεταμορφώσουν ως διά μαγείας.