Οι πιστοί και η πίστη του Άρη(Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ έκαναν απλώς καλά τη δουλειά τους, αποκλείοντας την Αρτμέντια και τη Σάλτσμπουργκ αντίστοιχα. Ο Πανιώνιος είχε βάλει τις βάσεις της πρόκρισής του στη Γαλλία: απλώς δυσκολεύτηκε λίγο να διαχειριστεί το μεγάλο αβαντάζ. Η Λάρισα είχε κάνει ένα εκπληκτικό ματς δεκαπέντε βράδια πριν και από σύμπτωση δεν νίκησε την Μπλάκμπερν 4-0: όταν ο Κλέιτον σκόραρε, απέμεναν 80 λεπτά για να σφραγισθούν τα διαβατήρια. Η Λάρισα το τρομερό της κατόρθωμα το 'χε κάνει στο πρώτο ματς. Στη χθεσινή βραδιά τη λίγη παραπάνω λάμψη την έδωσε η πρόκριση του Αρη.


Ο Αρης απέκλεισε τη Σαραγόσα των 130 εκατ. ευρώ με ένα γκολ του Χαβίτο που θυμίζει μπάσκετ: πρώτο σουτ, ριμπάουντ, δεύτερο σουτ μέσα! Στη μαγική αυτή βραδιά του Αρη έπρεπε να υπάρχει και λίγο μπάσκετ, δεν είναι τυχαία ο σύλλογος της Θεσσαλονίκης μία από τις μεγαλύτερες μπασκετομάνες στην Ελλάδα.

Αξίες
Τι άλλα υπήρχαν; Οργάνωση, σπουδαία απόδοση, πλάνο, πρωταγωνιστές, πάθος, καθαρό μυαλό και ψυχή. Ολα αυτά δεν έχουν σχέση με τα μπάτζετ, είναι αληθινές αξίες. Ο Αρης τις είχε και προκρίθηκε, η μπλαζέ ισπανική ομάδα όχι. Ελπίζω η πρόκριση του μεγάλου αυτού ελληνικού συλλόγου να μας οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα. Για τους υπεύθυνους των ομάδων η πρόκριση πρέπει να αποτελέσει μια ευκαιρία για προβληματισμό: το πώς τα κατάφερε ο Αρης πρέπει να γίνει ένα είδος εγχειριδίου συμπεριφοράς στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι ουδέτεροι ένιωσαν θαυμασμό, η βραδιά όμως ανήκει στον κόσμο και στη διοίκηση, που είναι περίπου το ίδιο πράγμα.

Λάθη
Δεν παίζει ο κόσμος, θα πει κάποιος και θα 'χει τα δίκια του. Τα ίδια δίκια θα 'χει και εκείνος που θα προτάξει ότι η διοίκηση του συλλόγου πρόλαβε ήδη να απολύσει έναν προπονητή και να τσακωθεί με κάποιον που εμπιστευόταν τυφλά αμέσως με την έναρξη του πρωταθλήματος: πρόκειται για ορθές επισημάνσεις, που όμως δεν έχουν στην προκειμένη περίπτωση νόημα. Γιατί, αν διορθώνοντας ένα λάθος δημιουργείς κάτι σπουδαίο, τότε μπορείς άνετα να κάνεις όσο πιο πολλά λάθη μπορείς.

Ντούσαν
Οταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς απάντησε θετικά στην πρόταση του Λάμπρου Σκόρδα, είχα αναρωτηθεί από αυτή εδώ τη στήλη ποιο μπορεί να είναι το κέρδος του «πρίγκιπα». Τώρα και μετά το αποτέλεσμα στη Σαραγόσα μπορώ να πω ότι το μεγάλο ρίσκο το πήρε ο πρόεδρος του Αρη, κυρίως γιατί μαζί με τον Ντούσαν «φορτώθηκε» την αύρα και την ιστορία του. Αν ο Μπάγεβιτς δεν αποδεικνυόταν η κατάλληλη λύση, θα έβρισκε πολλούς υποστηρικτές έτοιμους να ακούσουν την όποια δικαιολογία του: η διοίκηση του Αρη, έτσι κι αλλιώς, κόσμο εκτός Αρη να τη συμπονεί σπανίως βρίσκει, ο Ντούσαν αντιθέτως έχει μια τεράστια αναγνώριση. Ο Σκόρδας αποφάσισε να πάρει μια απόφαση με τεράστιο ρίσκο, προσλαμβάνοντας έναν προπονητή που για κάθε διοίκηση, εξαιτίας του μεγέθους και της ιστορίας του, είναι δύσκολη υπόθεση. Ο Μπάγεβιτς, που δεν έχει να αποδείξει τίποτα, έπρεπε να ηγηθεί μιας ομάδας που έχει να αποδείξει πολλά: η πιθανότητα ενός διχασμού στον κόσμο ήταν τεράστια -συνέβη κι αλλού.

Απόφαση
Κι όμως, η απόφαση αποδείχτηκε η καλύτερη, όχι γιατί ο Μπάγεβιτς άλλαξε, αλλά γιατί υπήρξε στη Σαλονίκη μια -συντεταγμένη θαρρείς- θετική αντιμετώπισή του. Πάνω σε αυτή την αποδοχή ο Ντούσαν έχτισε τη στρατηγική δύο καταπληκτικών παιχνιδιών που όταν κάποτε βγάλω το βιβλίο με τα καλύτερα ματς του μεγάλου Σέρβου δασκάλου σίγουρα θα τα συμπεριλάβω. Ο Μπάγεβιτς στη Σαραγόσα επανέλαβε μαεστρικά το ματς που η ομάδα του είχε κάνει δύο εβδομάδες πριν στο «Κλ. Βικελίδης», ακόμα και οι αλλαγές του ήταν ίδιες! Αν η ομάδα εμφανίστηκε ακόμα καλύτερη είναι γιατί είχε παραπάνω παιχνίδια, αλλά και γιατί κανείς δεν τόλμησε να σπείρει ζιζάνια στις τάξεις των ποδοσφαιριστών, μιλώντας για «λάθη», «παθητική νοοτροπία», «μη δημιουργικό ποδόσφαιρο» και ό,τι κουταμάρα βάλει ο νους του ανθρώπου. Παρακολουθώ χρόνια τον Ντούσαν και δύναμαι να σας πω ότι η εφαρμογή όσων σχεδίασε στη Σαραγόσα άγγιξε σχεδόν το άριστα! Μόνο που αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι ο Αρης (ως διοίκηση, περιβάλλον, ομάδα) του έδωσε τη δυνατότητα να λειτουργήσει ηγετικά, ξεπερνώντας τις όποιες ανασφάλειες. Ο Μπάγεβιτς, όταν είπε ότι όλοι είχαν πίστη, αναφερόταν πρώτα απ’ όλα στον εαυτό του: αυτός είναι που βρήκε στην «κιτρινόμαυρη» Σαλονίκη μια νέα θρησκεία.

Πιστοί
Οι πιστοί του Αρη έζησαν καλύτερα από όλους το μεγάλο παραμύθι -ένιωσαν το ντελίριο. Οι πιστοί του Αρη που περιπλανήθηκαν στη Β' Εθνική. Που ήταν στο Χαϊδάρι όταν ο «Αναστό» σήκωσε τον Βελώνη για να πάρει μια άνοδο. Που θυμούνται τον αποκλεισμό από τον Πανθρακικό. Που πήγαν στην Πάτρα για να παίξουν έναν τελικό με τον Ολυμπιακό του Ριβάλντο, όταν ακουγόταν το καμπανάκι του υποβιβασμού. Που θυμούνται με πίκρα τη διακοπή του ματς με τον Ηρακλή. Που αγόρασαν 9.000 διαρκείας εισιτήρια όταν ο Αρης τους τιμωρήθηκε να παίξει σχεδόν ένα πρωτάθλημα κεκλεισμένων των θυρών. Που έζησαν τραγικές ιστορίες με Αραβες επενδυτές και σωτήρες από τη Βοστώνη, που επέμεναν να παλεύουν υπερασπιζόμενοι ένα μοντέλο διοίκησης που όλοι καταδικάσαμε ως ανεφάρμοστο πριν ακόμα το δούμε.

Αφιέρωση
Τα σκέφτομαι όλα αυτά και λέω ότι η τετριμμένη αφιέρωση μιας επιτυχίας στον περήφανο λαό, στην περίπτωση του Αρη βρίσκει μια μοναδική εφαρμογή: δεν είναι απλώς μια αληθινή αφιέρωση, είναι η ίδια η αλήθεια. Ο Αρης δεν απέκλεισε τη Σαραγόσα όταν σκόραρε ο Χαβίτο. Την απέκλεισε όταν παρέμεινε ζωντανός σε πείσμα των πολλών που τον είχαν ξεγραμμένο, την απέκλεισε όταν επέστρεψε από τη Β' Εθνική έτοιμος να αλλάξει ρότα. Ο Αρης μεγαλούργησε την Πέμπτη το βράδυ, αποδεικνύοντας ότι το «ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό» δεν είναι ένα νιτσεϊκό απόσταγμα σοφίας, αλλά ένας τρόπος να υπάρχεις και να προχωράς.

Ζήλια
Ο Αρης θα γυρίσει την Ευρώπη γλεντώντας την ευτυχία του. Οποιος τη βλέπει ζηλεύει.

Αξίζει να δεις

Καλό είναι αυτή την τέταρτη αγωνιστική όσοι πάτε στα γήπεδα ή όσοι δείτε τα ματς στην τηλεόραση να προσέξετε:
• Τον Βασίλιεφ και τον Κάμπος, γιατί είναι πιθανό να τους δείτε τελευταία φορά στους πάγκους του Λεβαδειακού και του Αστέρα Τρίπολης.
• Τον Μιχάλη Κωνσταντίνου, που κάτι μου λέει ότι θα πάρει πολύ χρόνο συμμετοχής στο ματς του Ολυμπιακού με την Καλαμαριά. Δεν σκοράρει εδώ και ένα χρόνο και ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη την παρουσία του, τα γκολ του και το ψυχωμένο παιχνίδι του για να βγάλει καλά τη χρονιά του.
• Τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο στην πρώτη εμφάνισή του στον ΠΑΟΚ του Σάντος. Θα χρησιμοποιηθεί ως αριστερός χαφ-εξτρέμ, θέση που δεν μου μοιάζει ότι του ταιριάζει. Εκτός αν ο Πορτογάλος αφήσει κατά μέρος το 4-3-3.
• Την άμυνα του Πανιωνίου. Με τη Σοσό ο Πλετς και η παρέα του κουράστηκαν πάρα πολύ, κυρίως ψυχολογικά, αφού η πίεση των Γάλλων μόνο λίγη δεν ήταν. Με αντιπάλους τον Ριβάλντο, τον Μπλάνκο και τον Μανού η δεύτερη στη σειρά δοκιμασία μοιάζει πολύ δύσκολη υπόθεση.
• Τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Σκοράρει συνέχεια τώρα στην αρχή και η αργή άμυνα του Αστέρα Τρίπολης προσφέρεται για να κάνει ένα μεγάλο ματς.
• Τον Κόκε. Δεν έχει κάνει προετοιμασία και αυτό φαίνεται. Ομως είναι τόσο καλός παίκτης, που προσπαθεί παίζοντας λιγότερο με την μπάλα από ό,τι πέρυσι να κάνει τα ίδια ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες.
• Τον Κύρο Βασσάρα. Θα έχει την τιμητική του, αφού κάνει ντεμπούτο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πρόκειται για μια μάλλον άσχημη έμπνευση του Ψυχομάνη, αφού τα προηγούμενα του Κύρου με την ΑΕΚ είναι φρικτά. Πάντως έχει στα υπέρ του ότι στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, από τότε που έγινε Νεοσμυρνιώτης και ζει στα πέριξ, κάνει καλές εμφανίσεις.
• Την άμυνα του ΟΦΗ. Ο Μάουρερ έχει καταφέρει το πού και πώς θα παίζει η τελική γραμμή της ομάδας του να είναι πάντα θέμα συζήτησης.
• Την επίθεση του Ηρακλή. Υπάρχει;