Eις τα εξοχάς πήγαν ο μαρκήσιος και η μαρκησία. Το βραδάκι εκείνη ζήτησε σεξ. Βαριεστημένος ο μαρκήσιος διέταξε τον υπηρέτη να τους ακολουθήσει, με το φανάρι, μέχρι το κοντινό δασάκι. Ο μαρκήσιος «διεκπεραίωσε», πριν η συμβία του προλάβει να «προθερμανθεί». Εκνευρισμένη εκείνη, διαμαρτυρήθηκε: «Πάλι τα ίδια, δεν σ' αντέχω». Το αναμμένο φανάρι βοήθησε τον αμήχανο μαρκήσιο να διακρίνει ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη του υπηρέτη.
Ηταν η σειρά του μαρκήσιου να ξεσπάσει: «Θέλεις ένα καλό μαστίγωμα, εξυπνάκια; Λοιπόν, εγώ θα κρατώ το φανάρι κι εσύ θα κάνεις έρωτα σ' αυτό το παγόβουνο. Να δούμε την προκοπή σου». Ο υπηρέτης υπάκουσε. Σε κάμποση ώρα, όταν η μαρκησία χαιρόταν τον τρίτο της οργασμό, ο μαρκήσιος απευθύνθηκε στον υπηρέτη: «Είδες, ρε ηλίθιε; Ετσι κρατούν το φανάρι!»
Το ανέκδοτο το άκουσα όταν ήμουν μαθητής Γυμνασίου. Η πεμπτουσία του είναι πως καθένας, «πουλώντας τρέλα», μπορεί να εμφανίζει εαυτόν δικαιωθέντα. Πάντα. Εάν κάπου διάβαζα ότι δήλωσαν «δικαιωμένοι» ο Ναπολέοντας μετά τη μάχη στο Βατερλό ή ο Γ. Παπανδρέου την επομένη των πρόσφατων εκλογών, η μνήμη μου θα το είχε «ξεσκονίσει» ήδη το ανέκδοτο. Τέτοια δεν συνέβησαν, χρειαζόταν λοιπόν άλλη αφορμή. Να 'ναι καλά ο Σάββας Θεοδωρίδης! Οι χθεσινές του δηλώσεις για τον αγώνα στη Βρέμη απέπνεαν τη βεβαιότητα πως είχε... δικαιωθεί! Ποιος; Μα φυσικά ο ίδιος. Οχι ο Λεμονής, τον οποίο το σεβάσμιο μέλος του Δ.Σ. της ΠΑΕ είχε «κατακρεουργήσει» με τις γνωστές, δηλητηριώδεις δηλώσεις του, για το... επονείδιστο 1-1 με τη Λάτσιο. Αυτή την... ομαδούλα που απλώς κατατρόμαξε τη Ρεάλ στο «Ολίμπικο», δημιουργώντας, αν όχι περισσότερες, σίγουρα μεγαλύτερες ευκαιρίες.
Εάν αποδεχθεί κανείς την «ανάλυση» του κ. Θεοδωρίδη, θα συμπεράνει τα κάτωθι: πρώτον, ο Ολυμπιακός όφειλε να παίξει «φουλ επίθεση» από το πρώτο λεπτό. Απλά πράγματα, τώρα θα είχαμε ένα τελικό θριαμβευτικό 6-1. Η «ατολμία» του Ολυμπιακού επέτρεψε στη Βέρντερ να κάνει «έντεκα τελικές φάσεις» στο πρώτο μέρος. Μας είναι παντελώς αδιάφορο πόσες απ' αυτές αντιστοιχούσαν σε πραγματικές ευκαιρίες - γι’ αυτό, άλλωστε, συγχέουμε τον στατιστικό όρο «τελικές προσπάθειες» με τη λέξη «φάση», η οποία συνειρμικώς παραπέμπει σε ευκαιρία.
Δεύτερο: εικάζουμε ότι το «γιατί όχι και στη Μαδρίτη;» του κυρίου Σάββα είναι η επανατοποθέτηση του πήχη, αυτού που καλείται να υπερβεί ο Λεμονής. «Λογικό» ύψος. Αφού έφερε 2-2 με την «ομαδούλα» τη Λάτσιο, η Ρεάλ δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο. Στο κάτω κάτω, πώς θα αποδείξει ο Λεμονής ότι στα χέρια του η ομάδα προοδεύει; Επί Μπάγεβιτς, στο «Μπερναμπέου», ο Ολυμπιακός ηττήθηκε με 5-1 και 3-0. Με τον Σόλιντ τα πράγματα βελτιώθηκαν: 2-1. Ε, τώρα όλα είναι έτοιμα για να πετύχει μεγαλειώδες «διπλό» η ομάδα. Αυτή που τώρα «πλάθεται». Αυτή που παραδόθηκε στον σημερινό προπονητή της σε... έξοχο «ευρωπαϊκό» επίπεδο: δύο βαθμοί όλοι κι όλοι στον όμιλο. Τότε που ο κυρ Σάββας τα έβλεπε όλα ρόδινα... Δεν ξέρω εάν ο κ. Θεοδωρίδης είναι «υποχρεωμένος» να λέει όσα δεν πρέπει να (ξανα)πει -ας πούμε- ο Ιβιτς. Ξέρω μόνο ότι είναι κρίμα μία ιστορική μορφή του ελληνικού ποδοσφαίρου να εκτίθεται τοιουτοτρόπως. Αν συνεχίσει έτσι, σε λίγο δεν θα χρειάζεται να θυμόμαστε ανέκδοτα των μαθητικών μας χρόνων. Θα λέμε «το άλλο με τον κυρ Σάββα το ξέρεις;». Κρίμα.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
