Γράμματα για την Psycho της ProZone (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Στα περισσότερα από τα δεκάδες e-mail που δέχομαι από τη Δευτέρα σχετικά με την απόφασή μου να σταματήσω να δημοσιοποιώ προβλέψεις για τη συμπεριφορά των διαιτητών και ελέγχους για τα πεπραγμένα τους απάντησα με τον ίδιο στερεότυπο τρόπο: δεν θα σταματήσω να γράφω για τη διαιτησία και τους επικεφαλής της, απλώς θα σταματήσω να δημοσιοποιώ μια σειρά από πληροφορίες που ακούω πριν από τα ματς. Ολες αυτές τις πληροφορίες θα τις κρατάω και, όποτε υπάρχει λόγος, θα τις δημοσιοποιώ: κατά κάποιον τρόπο θα συνεχίσω να τους ξεβρακώνω χωρίς προειδοποιήσεις!

Στους φίλους που διέκριναν κάποια διάθεσή μου για συμβιβασμούς υπόσχομαι ότι συντόμως θα κάνω και κάποια καλά ξεβρακώματα σε μερικούς προϊστάμενους των διαιτητών (όπως και σε μερικούς συμβούλους της ομοσπονδίας που, όπως μαθαίνω, σηκώνουν εύκολα τηλέφωνα), τους οποίους μέχρι τώρα δεν τους είχα περιποιηθεί, εστιάζοντας την προσοχή μου (καμιά φορά υπερβολικά) στα πεπραγμένα των ρέφερι. Αυτό το γράφω και για τον Γιώργο Χελάκη που ανησύχησε: αφού με τα εκ των προτέρων κάποιοι δεν βάζουν μυαλό, θα με γνωρίσουν και από την ανάποδη. Αξίζει ωστόσο τον κόπο να δημοσιεύσω μερικές από τις επιστολές που μου στείλατε για να δείτε πώς κάποιοι αναγνώστες επεξεργάζονται τις πληροφορίες που παίρνουν από τα γραπτά των δημοσιογράφων.

Ικανοποίηση

«Καταλαβαίνω την απόφασή σου», μου γράφει ο φίλος Γιάννης Λαζάρου, «αλλά δεν μπορώ να φανταστώ πού θα βρεις μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτή που είχες κάθε Δευτέρα, όταν έγραφες τον απολογισμό των προβλέψεών σου. Σε μερικές περιπτώσεις δημοσίευες αυτούσιο το κομμάτι που είχες γράψει προσθέτοντας δίπλα "τα θερμά μου συγχαρητήρια στον διαιτητή για τη συνεργασία μας" -έλιωνα από τα γέλια. Νομίζω, Αντώνη, ότι σε λίγο καιρό θα το επαναφέρεις -θα το κάνεις για σένα. Δεν πρέπει να έχεις νιώσει, έστω και στη διαστροφή σου όπως λες, μεγαλύτερη απόλαυση».

Κασέτες

«Ανεξάρτητα από τους λόγους που σταματάς και τους οποίους σέβομαι, θέλω να σου δώσω έναν για να συνεχίσεις», μου λέει ο αναγνώστης Γιώργος Περάκης: «Το κολονάκι ήταν μετά τις κασέτες της παράγκας η μεγαλύτερη απόδειξη ότι πίσω από όλα υπάρχει μια καθοδήγηση. Για μένα ήταν οι κασέτες της παράγκας δημοσιευμένες κάθε Σάββατο και νομίζω ότι και για σένα ήταν κάπως έτσι, αφού η γλώσσα που χρησιμοποιούσες ήταν, πιστεύω, επιτηδευμένα κάπως ιδιότυπη. Από τις κασέτες μάθαμε τον "Περίεργο", τον "Καθηγητή", τον "Αργυράκο", τον "Θείο". Από σένα μάθαμε τον "Ψυχώ", τον "Τέρορ" (που έχει γίνει και εξώφυλλο στο "Goal"!), τον "Ρωμανό τον Μελωδό" (κορυφαίο!), τον "Γερμανό", τον "Κοκκινοσκουφίτσα" και φυσικά τον "Κατάπτυστο" για τους φίλους "Φτου": καταπληκτικά πράγματα. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε».

Γλώσσα

Στο θέμα της γλώσσας αναφέρεται και ο Μάκης Σπυράκης, ιατρός στο επάγγελμα. «Δεν θα μου λείψουν τόσο οι προβλέψεις σου όσο η γλώσσα. Κάθε φορά το διάβαζα για να χαρώ την ειρωνεία, που έφτανε στα όρια του σουρεάλ! Μια φορά είχες γράψει "σαν ρίξει ο Δέτσης μια-δυο (κάρτες) κι ο Ιτσκος άλλο ένα (οφσάιντ), δεν έχει να φοβηθεί τίποτα ο Δαμήλος", γελάω ακόμα. Μου άρεσε επίσης ότι επί Γερμανάκου ξεκινούσες γράφοντας "συνεχίζονται τα εντατικά μαθήματα γερμανικών στο ελληνικό ποδόσφαιρο" και δεν θα ξεχάσω ποτέ την παράκλησή σου να μη βρίζουν οι οπαδοί της ΑΕΚ τη μάνα του Μιχάλη γιατί είναι "Ενωσίτισσα" και υποφέρει. Νομίζω ότι το κολονάκι ήταν μια κορυφαία λογοτεχνική στιγμή σου και θα σε δικαιολογούσα μόνο αν μου έλεγες ότι έχεις πρόβλημα έμπνευσης. Δεν έχεις όμως».

Αρχείο

Πιο αποκαλυπτικός είναι ο φίλος Γιάννης Ζευγώλης από τη Θεσσαλονίκη. «Κρατάω αρχείο για τη διαιτησία και τους διαιτητές, και φυσικά το κολονάκι ήταν για μένα εργαλείο δουλειάς! Εγραψες ότι οι επιτυχημένες προβλέψεις άγγιζαν το 75%. Σε πληροφορώ ότι για όποιον ήξερε να το διαβάζει οι προβλέψεις άγγιζαν το 90%. Π.χ. είχες γράψει την τελευταία φορά ότι "ο Μάουρερ μπορεί να γλιτώσει, ο ΟΦΗ από τον Σταυρίδη όχι". Κάποιος που δεν σε καταλαβαίνει, όταν βλέπει ότι το ματς έληξε 4-1, το μετρά ως αποτυχία. Οποιος όμως έχει δει το ματς σού δίνει δίκαιο: ο ΟΦΗ κέρδισε, αλλά ο διαιτητής τού απέβαλε αναίτια έναν παίκτη και του έδωσε κόντρα ένα πέναλτι που δεν υπήρχε για να στείλει το μήνυμα ότι ακούει σε όσους πρέπει. Κάποτε ρώτησα ένα γνωστό μου Θεσσαλονικιό διαιτητή: "Προβληματίζεσαι που ο Κάρπετ γράφει τι θα κάνεις την Κυριακή ήδη από το Σάββατο; Δεν στενοχωριέσαι από τις υποψίες που προκαλούνται όταν κάνεις αυτό που γράφει;". Ξέρεις τι μου απάντησε; "Ο Καρπετόπουλος ξέρει την ψυχολογία μου και με διαβάζει! Είναι σαν να διαβάζει το μυαλό μου". Οχι μόνο δεν τον πείραζε, αλλά ήταν και χαρούμενος».

Σέβομαι

Η φίλη Ελένη Αργύρη σημειώνει ότι με την απόφασή μου θα χαρούν οι διεφθαρμένοι και οι απατεώνες, τους οποίους ενίοτε ξεμπρόστιαζα γράφοντας από το Σάββατο τι ετοιμάζουν. «Σήμερα διακόσιοι πενήντα κερατάδες πανηγυρίζουν και κάποιοι χιλιάδες αναγνώστες σου στενοχωριούνται», μου γράφει. «Το κολονάκι ήταν η απόδειξη ότι κάποια πράγματα, που είναι προγραμματισμένα να γίνουν, θα γίνουν και ότι κανένας δεν σταματά, ακόμα και όταν τον πιάνεις στα πράσα. Κανείς ποτέ στην Ελλάδα δεν είχε τολμήσει κάτι ανάλογο: η ιδέα να το κάνεις ήταν εξαιρετική. Σέβομαι τους λόγους, δηλώνω ότι θα μου λείψει».

Ογκος

Ο Γιώργος Σπυρόπουλος από το Περιστέρι σημειώνει τα εξής: «Ο Δώνης με την αναίτια επίθεση σε πρόσβαλε, αλλά το πιο παράδοξο στην ιστορία είναι ότι δεν κατάλαβε ότι εσύ ήσουν το δίκιο του! Ομολογώ ότι δεν είχα καταλάβει ότι πίσω από τις προβλέψεις υπήρχαν τόσοι συλλογισμοί και τόσο ψάξιμο. Τα όσα έγραψες τη Δευτέρα για τον Ζολώτα και τους υπόλοιπους φυσικά και δικαιολογούν την πρόβλεψη: το κολονάκι ήταν απόσταγμα σοφίας. Από την άλλη, είναι τόσο μεγάλος ο όγκος των πληροφοριών που έχεις, που καταλαβαίνω ότι θα τις μοιράζεσαι μαζί μας κάπως αλλιώς».

Νάντια, γιατί;

Σας είχα γράψει για τη Νάντια τη Δευτέρα που τελείωσε το Ευρωμπάσκετ. Σας είχα αποκαλύψει την υποψία μου ότι ήταν μια νεράιδα του παρκέ, μια θεόσταλτη ύπαρξη που εμφανίστηκε για να δώσει νόημα στη διοργάνωση. Σας είχα εξομολογηθεί ότι την περίμενα, ότι κάθε ματς της Εθνικής ήταν σαν ένα ραντεβού μαζί της, ότι οι νύχτες του τουρνουά φωτίζονταν από τα ξανθά μαλλιά της και το άσπρο διάφανο φόρεμά της υπήρχε μόνο για να συντηρεί την ελπίδα μας ότι κάποια στιγμή θα το παρασύρει ο άνεμος. Σας τα είχα πει όλα κάνοντας δημόσια ψυχανάλυση και το έκανα, όχι για να μου βρείτε γιατρειά, αλλά για να μοιραστείτε μαζί μου την αρρώστια. Και μετά βγήκε το «Νίτρο», που έχει φωτογραφίσει τη Νάντια γυμνή όσο ποτέ και της πήρε και συνέντευξη.

Και μετά ο κόσμος κατέρρευσε. Η Νάντια δεν είναι νεράιδα, είναι Σαλονικιά. Δεν εμφανίστηκε για να κάνει τις νύχτες του Ευρωμπάσκετ μαγικές, αλλά γιατί ο γκόμενός της τής ζήτησε να πάνε Ισπανία γιατί το πράγμα θα είναι άλλη φάση. Δεν είναι ξωτικό, όπως νόμιζα, αλλά άνθρωπος και δουλεύει μπαργούμαν στα μαγαζιά του δικού της. Και δεν είναι οπτασία που δεν τολμά να πλησιάσει κανείς, αλλά, όπως αναφέρει ο συντάκτης του κομματιού και πυρπολητής των ονείρων μου: «Ενα τσουλάκι που του αρέσει το βρόμικο σεξ και γουστάρει το καμάκι πίσω από την μπάρα».

Η Νάντια υπάρχει και ταυτόχρονα έσβησε. Τα είπε και τα έδειξε όλα. Δεν φόραγε άσπρο φουστάνι, αλλά κάτι σαδομαζό πέτσινα και τιράντες. Δεν είχε τη γαλανόλευκη στο ξανθό προσωπάκι της, αλλά είχε πήξει τη βλεφαρίδα στο μέικ απ και νόμιζες ότι, όπως κοιτάς τα μικρά στήθη της, θα σε φτύσει. Η Νάντια μεγαλούργησε στην Ισπανία και πούλησε τη λάμψη της. Το «Νίτρο» έκανε πολύ καλή δουλειά, καταραμένα καλή δουλειά.