Δύο από τους παίκτες που αγωνίστηκαν με την Εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ βρίσκονται σήμερα στα «πιτς» λόγω τραυματισμών αρκετά σοβαρών. Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος έπαθε ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου στο γόνατο και θα μείνει σχεδόν δύο μήνες εκτός γηπέδων, ο δε Βασίλης Σπανούλης υπέστη θλάση στον οπίσθιο μηριαίο και δίνει μάχη για να προλάβει το τζάμπολ της Ευρωλίγκας και της ελληνικής Α1.
Νωρίτερα, στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, χτύπησε στον προσαγωγό ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και τελείωσε τη διοργάνωση κουτσαίνοντας, μόνο και μόνο επειδή ήθελε να βοηθήσει την εθνική Λιθουανίας με το κοφτερό μυαλό του. Αλλος στη θέση του θα τα είχε παρατήσει. Πέρυσι, στην αρχή της προετοιμασίας του Ολυμπιακού, ο Αρβιντας Ματσιγιάουσκας έπαθε ρήξη αχίλλειου τένοντα και πέρασε το επόμενο εξάμηνο στα ιατρεία και τα φυσιοθεραπευτήρια.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής κινδύνευσε να χάσει το Ευρωμπάσκετ λόγω απονεύρωσης στο πέλμα. Η ίδια πάθηση ταλαιπωρεί από χρόνια τον Μιχάλη Πελεκάνο, τον Ντέγιαν Τομάσεβιτς αλλά και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς.
Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί οι τραυματισμοί;
«Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική», θα πείτε. Σωστά. Ωστόσο, όλοι οι παθόντες έχουν περάσει τα καλοκαίρια τους (τα περισσότερα...) όχι ξεκουράζοντας τα κορμιά τους όσο αυτά απαιτούν, αλλά τρέχοντας στα βουνά και στα γήπεδα της οικουμένης. Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι καμωμένο από σίδερο. Οσο περισσότερο καταπονείται, τόσο πιο ευπαθές στους τραυματισμούς γίνεται. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση και τον παράγοντα «κακή προετοιμασία» (μην αποστρέφετε το βλέμμα εσείς οι ένοχοι, ξέρετε ότι εσάς εννοώ), οι πιθανότητες να συμβεί το κακό πολλαπλασιάζονται με μαθηματική πρόοδο.
«Κακή προετοιμασία» μπορεί να σημαίνει «ελλιπής προπόνηση» ή και το ακριβώς αντίθετο, «υπερβολική κόπωση». Πολλές ομάδες (ή και μεμονωμένοι αθλητές, ιδιωτικά) εμπιστεύονται γυμναστές προερχόμενους από τον χώρο του στίβου, αλλά αυτό δεν αποτελεί πανάκεια. Εξάλλου, ορισμένες μεθόδους του κλασικού αθλητισμού το μπάσκετ τις απορρίπτει συλλήβδην, είτε ως ακατάλληλες για το συγκεκριμένο σπορ είτε ως απαράδεκτες... γενικώς. Καταλαβαίνετε δα πού το πάω.
Οσοι γνωρίζουν πώς να φερθούν στο σώμα τους αποφεύγουν ευκολότερα τις κακοτοπιές. Πόσες φορές τραυματίστηκε ο Γιώργος Σιγάλας; Πότε έχασε επίσημο αγώνα ο Δημήτρης Διαμαντίδης; Πόσο συχνά βλέπετε την ένδειξη «τραυματίας» δίπλα στο όνομα του Νίκου Χατζηβρέττα; Διαβάζεται και αντίστροφα αυτός ο κανόνας. Κάθε πότε εμφανίζεται υγιής ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης;
Η μόνη γιατρειά είναι να αλλάξει το αγωνιστικό καλεντάρι, ώστε να πολλαπλασιαστεί ο χρόνος ξεκούρασης των αθλητών. Οι τέσσερις εβδομάδες της άδειας να γίνουν ιερό δικαίωμα, όπως (υποτίθεται ότι) συμβαίνει στα περισσότερα επαγγέλματα. Ο Μιχάλης Κακιούζης υπολογίζει ότι πέρυσι συμπλήρωσε 365 διαδοχικές μέρες δράσης.
Ο ίδιος, αφού είδε κι απόειδε, αποφάσισε να ξεσπαθώσει κατά των διεθνών Ομοσπονδιών οι οποίες μετατρέπουν τους μπασκετμπολίστες σε άλογα κούρσας, δίχως να μασήσει λόγια: «Οι ειδικοί της FIBA και της ULEB που βγάζουν το ετήσιο καλεντάρι μόνο ειδικοί δεν είναι. Μυρωδιά δεν έχουν από αθλητισμό. Αφού, λοιπόν, είναι άσχετοι αυτοί, υπάρχουν δύο λύσεις. Η μία είναι να φτιάξουν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα το πρόγραμμα και η άλλη να φτάσουν στα άκρα οι αθλητές. Να συστρατευτούν όλοι οι παίκτες και να μην αγωνιστούν σε μια διοργάνωση. Να κατέβουν οι Εθνικές ομάδες με παίδες και εφήβους. Αυτό θέλουν ή να παίζουμε στις διοργανώσεις "καμένοι" όπως έγινε πέρυσι με τους ποδοσφαιριστές στο Μουντιάλ;»
Οταν ξεκινήσει η επανάσταση κατά των ασχέτων, οι αντάρτες θα έχουν πολύ κόσμο στο πλευρό τους. Ειδικά αυτοί που θα βγουν στους δρόμους με πατερίτσες.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
