Τα έδωσε όλα (SportDay / Νίκη Μπάκουλη)

Στην αρχή το θέμα ήταν να αποκτηθεί ένα μεγάλο όνομα. Στον «άσο». Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει ο Ολυμπιακός στον άσο. Οχι γιατί δεν προσπάθησε. Κάθε άλλο. Και μέχρις ένος σημείου η καθυστέρηση ήταν φυσιολογική. Για έναν σταρ του NBΑ -που ήταν από την αρχή το ζητούμενο των «ερυθρολεύκων»- δεν είναι εύκολη η απόφαση να διασχίσει τον Ατλαντικό. Οπως αποδείχθηκε και στην περίπτωση του Κρις Ουέμπερ. Που έκλεισε τον κύκλο της αναζήτησης ενός «κράχτη». Γιατί θα συμφωνείτε πως ο Μαρκ Τζάκσον δεν ανήκει στην ίδια... λίγκα.

Ο C-Webb αρνήθηκε τα 12 εκατομμύρια δολάρια που έριξαν στα πόδια του -στην απόγνωσή τους- οι Πειραιώτες, για να μείνει εκεί που είναι. Με 2 εκατ. δολάρια, στην καλύτερη περίπτωση. Οχι γιατί... δεν του αρέσει ο ήλιος της Ελλάδας, αλλά επειδή για δεκατέσσερα συναπτά έτη έχει μάθει σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Ιδιαίτερης. Από κάθε άποψη. Χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και άγχη. Ως ο 11ος στη λίστα με τα πιο «παχυλά» συμβόλαια, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρίας και... αλυσίδας εστιατορίων, είχε λύσει από νωρίς το βιοποριστικό του. Και με μέσο όρο συμμετοχής τα 29 λεπτά σε ένα πρωτάθλημα που χάσεις-κερδίσεις το βράδυ θα κοιμηθείς με την ίδια -καθαρή- συνείδηση, μάλλον είχε σβήσει και την τελευταία σπίθα που έκαιγε μέσα του. Για διάκριση. Πολλώ δε η θέληση -ή τα κουράγια- να ηγηθεί της προσπάθειας των Πειραιωτών (ή των όποιων Πειραιωτών) να αναρριχηθούν στην κορυφή της βαθμολογίας. Σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μέσω της διαδικασίας τουλάχιστον 70 παιχνιδιών που το αποτέλεσμα θα μετρούσε. Σε όλα. Η περίπτωσή του ήταν άρδην διαφορετική με αυτή του τύπου που άνοιξε τον κύκλο τής -ομολογουμένως- παρατεταμένης μεταγραφικής αναζήτησης: του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Εκείνος ταίριαζε απόλυτα στο προφίλ. Κάλυπτε και με το παραπάνω τον συνδυασμό «σούπερ σταρ και πόιντ γκαρντ», θέση που είχε παρατηρηθεί ανάγκη υπαρξιακού χαρακτήρα. Και που στοίχισε το συμβόλαιο του Αντρίγια Ζίζιτς. Θεωρητικά, βλέπετε, τότε δεν υπήρχε πρόβλημα στο «τέσσερα», με την προσθήκη των Ρόμπερτς και Μαυροκεφαλίδη και με τον Μπουρούση να μπορεί να... λειτουργήσει και εκτός «ζωγραφιστού».

Η περίπτωση του Σάρας αποδείχθηκε αρκετά περίπλοκη (...όλοι συνέβαλαν σε αυτό), πριν αποσυρθεί ο Ολυμπιακός. Που άκουσε διαδοχικές αρνήσεις των Πάργκο, Μπελ και ΜακΛίοντ (για την ακρίβεια, οι παίκτες προτίμησαν να παλέψουν για το δικαίωμα στο αμερικανικό όνειρο, από το να επιχειρήσουν να δοξαστούν στην Ευρώπη). Ο Γκριρ δέχθηκε την πρόταση... πριν ολοκληρωθεί. Και αποτελεί καλή λύση. Ισως όχι εν συγκρίσει με τα ονόματα που προηγήθηκαν στη λίστα. Σίγουρα, όμως, αν τον βάλετε δίπλα στα χειρότερα. Το απωθημένο του μεγάλου ονόματος παρέμεινε. Και παραμένει. Δεν αποκλείεται να εκτονωθεί. Ακόμα και αν έλθει ως δώρο του Αγιου Βασίλη...

Το δίκοπο μαχαίρι

Η προσωπική αναζήτηση για ένα καλύτερο αύριο εξελίχθηκε σε... ρελάνς στον «αιώνιο», τη μέρα που οι «ερυθρόλευκοι» ανακοίνωσαν την απόκτηση του Μίλος Τεόντοσιτς. Παίκτη που φερόταν να ενδιαφέρει τον Παναθηναϊκό. Και που τράβηξε το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού, όταν έφτασε στο σημείο να έχει τη λειτουργική ανάγκη ενός πόιντ γκαρντ. Το παιχνίδι που άρχισε να «παίζεται» μεταξύ των «αιωνίων» ήδη ήταν πολύ σκληρό. Πλέον είχε ξεπεράσει τα όρια. Οταν λοιπόν δημοσιοποιήθηκε η προσέγγιση του Σάρας από τους «πράσινους», η φιλοσοφία άλλαξε. Πέραν ενός μεγάλου ονόματος, ο παίκτης που θα προσετίθετο στο ρόστερ των Πειραιωτών θα έπρεπε να είναι ο απόλυτος σταρ. Ο υπέρτατος ύμνος στη δυναμική του Ολυμπιακού. Ο Γκριρ δεν είχε προκύψει καν. Ούτε ως ιδέα. Και ο Γκέρσον εξακολουθούσε να ζητεί «άσο», γιατί ο Τεόντοσιτς ήταν μικρός, ο Μπλάκνεϊ μεγάλος, ο Καυκής ευπαθής και ο Παπαμακάριος... αρχηγός. Ετσι, φτάσαμε στον πρώην της Νήαρ Ηστ, που κατάφερε να γίνει αξιοπρόσεχτος στους Μπακς. Στο μεσοδιάστημα προέκυψε και ένα ακόμα πρόβλημα: ο Λόρενς Ρόμπερτς δεν ήταν ακριβώς αυτός που νόμιζε ο «Πίνχας». Κάτι που δεν μπορούσε να γνωρίζει όταν όλοι είχαν αφοσιωθεί στον Γιασικεβίτσιους. Η «ένεση» στη θέση του πάουερ φόργουορντ έγινε επιτακτική, για να... κρατηθεί το «κτίριο». Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Ουέμπερ.

Δεν τρώγεται

Ας δεχθούμε ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούσαν να προβλέψουν πως ο Ρόμπερτς δεν θα ήταν το ανήμερο θεριό που είχαν οραματιστεί -χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα φύγει. Είχαν όμως, μια υποψία γι' αυτό που θα ίσχυε με τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη. Πληροφορίες θέλουν τον Πίνι Γκέρσον να μην τον είχε εντάξει εξαρχής στον σχεδιασμό. Κάτι που έκανε πέρυσι. Και πλήρωσε το τίμημα. Αρκεί να σας θυμίσουμε ότι στις δύο εντός έδρας ήττες (από Αρη και Πανιώνιο) που ενδεχομένως να στοίχισαν την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο ο «Σόφο». Με την αρνητική την έννοια. Ο Ισραηλινός σκέφτηκε πως αν του «βγει» στην πορεία ο θηριώδης σέντερ, του βγήκε. Δεν επρόκειτο, όμως, να επενδύσει πάνω του. Ισως γιατί ξέρει από την ψυχολογία των εύσωμων ανθρώπων. Ετσι εμφανίστηκε νωρίς νωρίς στη ρακέτα και ο Ιάκωβος Τσακαλίδης. Και το -15 στη ζυγαριά του Σχορτσιανίτη. Που ήταν κάτι. Οχι, όμως, αυτό που περίμενε ο προπονητής του. Κυρίως από την άποψη της φυσικής κατάστασης, προκειμένου να τον συμπεριλάβει στις αποστολές για τα τουρνουά με τα φιλικά προετοιμασίας. Γιατί ο «Σόφο» δεν έκοψε τις καταχρήσεις. Απλώς τις μείωσε. Και αυτό δεν ήταν αρκετό. Ετσι, για πρώτη φορά στα χρονικά τέθηκε σε ισχύ ο όρος που υπάρχει στο συμβόλαιό του και προβλέπει μείωση του μισθού του, ανάλογη με το υπέρβαρο από το όριο που έχει τεθεί. Οι κακοήθεις λένε πως... φέτος δεν πρόκειται να πληρωθεί. Αυτό είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι πως δεν υπολογίζεται. Κάτι που για πρώτη φορά δεν πρόκειται να αλλάξει, αν δεν αλλάξει εκείνος.