Θα φανεί από τι φτιάχτηκε (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Tο ματς του Παναθηναϊκού με την Αρτμέντια δεν σηκώνει βαθυστόχαστες αναλύσεις. Τουλάχιστον σηκώνει τόσες όσες θα έκανε κάποιος σε ματς προετοιμασίας του καλοκαιριού με αντίπαλο ομάδα των επιλέκτων της περιοχής. Ο Μπούρακ και ο Ντοσουντίλ μπορεί να ακούγονται σαν τοπικό γλυκό και φάρμακο της Σλοβακίας, μπορεί να είναι η περηφάνια των γονιών τους και το αντικείμενο θαυμασμού των γειτόνων τους, αλλά το να κάνουν πισωπεταλιά τη στιγμή που η μπάλα έφτανε στα πόδια του Παπαδόπουλου δίνοντάς του την ευκαιρία να σημαδέψει το στήθος του (από εμένα κομμένες οι απόστροφοι) Ν’ Ντόι, δείχνει και το τακτικό επίπεδο του σλοβακικού ποδοσφαίρου. Ο,τι τρέχει το κυνηγάμε και το τεχνικό οφσάιντ το παίζουν μόνο οι μασόνοι και οι αδελφές.

Αν οι παίκτες οποιασδήποτε ομάδας είχαν κάνει πίσω κυνηγώντας τον αντίπαλο φορ, αφήνοντας τον δεύτερο κυνηγό αμαρκάριστο να σημαδεύει με αποτέλεσμα να μην κόψουν ούτε την πάσα ούτε και το φορ, θα είχαν μαζέψει από τον προπονητή τους Παναγίες, δεν πάει να ήταν και ο Αγγελος Αναστασιάδης. Από το ματς της Λεωφόρου φάνηκε ότι ο Καραγκούνης είναι ο παίκτης που κάνει τα απόλυτα κουμάντα στον Παναθηναϊκό, με αποτέλεσμα να βήχει και η υπόλοιπη ομάδα να σκουπίζει τη μύτη της. Επίσης ο Παπαδόπουλος όταν σταματάει να συμπεριφέρεται σαν μαντουμανδόρος κυνηγός δείχνει γιατί ο Παναθηναϊκός τον πλήρωσε χρυσό για να τον κρατήσει. Γιατί εκτός από την τσαμπουκαλεμένη μπούκα είχε και ορισμένες άλλες κινήσεις, όπως την πάσα στον Ν’ Ντόι που πάμε να ξεχάσουμε.

Αντίθετα με τον Παναθηναϊκό, που η δυναμική του αντιπάλου του το μόνο που επέτρεψε ήταν να καταλάβουμε ότι δεν θα κάνει τις περσινές αηδίες εναντίον της Μέταλουργκ Ζαπορίζια, η δυναμική της σημερινού αντιπάλου του Ολυμπιακού θα δείξει πόσο μετράει η φετινή του ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού. Κυρίως πόσο μετράει η παραμελημένη σε προσοχή του Τύπου κεντρική του γραμμή. Γιατί με το φως της δημοσιότητας να πέφτει στην ανάγκη αντικαταστάτη του Καστίγιο και στο φετίχ της ανεύρεσης στόπερ, που σαν φετίχ πάει να αντικαταστήσει το κόλλημα με το μεγάλο δεκάρι, ελάχιστοι στον Τύπο ασχολήθηκαν με τη γύμνια του Ολυμπιακού στα επιθετικά χαφ. Με τον Στολτίδη και τον Λεντέσμα, με τον Τοροσίδη και τον Πατσατζόγλου έστω, τα κενά στη θέση του αμυντικού χαφ καλύπτονται. Κεντρικό χαφ όμως που να μπορεί να τρέξει την μπάλα στον Ολυμπιακό υπάρχει μόνο ο Μάρκο Νε. Ενα χαφ που όχι δεν πλησιάζει την αξία του Καραγκούνη, αλλά ούτε καν του Τόζερ.

Οπότε με χαφ που αδυνατούν να κρατάνε την μπάλα και με μόνη διέξοδο προώθησης την επίθεση από τα πλάγια, στο Μπρέμεν αναμένεται η μπάλα να ανεβοκατεβαίνει σαν σε φλιπεράκι. Και ο κανόνας λέει ότι όταν η μπάλα ανεβοκατεβαίνει από τέρμα σε τέρμα δοκιμάζονται όλες οι γραμμές. Στο ματς με τη Βέρντερ θα φανεί από τι φτιάχτηκε ο φετινός Ολυμπιακός. Παίκτη προς παίκτη. Και περισσότερο από την πορεία του στα ευρωπαϊκά Κύπελλα θα φανεί -που μετά την ισοπαλία με τη Λάτσιο είναι περισσότερο από αμφίβολη- πόσο μπορεί να ελπίζει στην κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος. Εναν τίτλο για τον οποίο από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο Ολυμπιακό υπάρχει εμμονή.

Από τη μέρα που ο ιχνηλάτης του στρατηγού Κάστερ επέστρεψε για να του πει ότι «δεν υπάρχουν Ινδιάνοι στο Little Big Horn», για να ανέβει στο άλογο ο στρατηγός και να συναντήσει τους πολεμιστές των Σιού και των Τσεγιέν, δεν έχει βρεθεί τέτοιος γίγαντας της ιχνηλασίας όπως ο Ράινερ Μάουρερ. Μιλώντας στο «Kicker», ο Μάουρερ είπε ότι ο Ολυμπιακός είναι η μόνη ελληνική ομάδα που τα ματς της μεταδίδονται στην ανοικτή τηλεόραση, με τερματοφύλακα τον Νικοπολίδη «που συνήθως μένει στη γραμμή του τέρματός του» και προπονητή τον Τάκη Λεμονή «που άλλαξε τη φιλοσοφία του και την έκανε επιθετική».

Για το τελευταίο μέχρι που ο Herr Takis θα έπρεπε να κόψει το απόκομμα και να το δείχνει στους Πετρολιάκους την επόμενη φορά που θα του κάνουν κριτική ότι υπερτιμάει τον αντίπαλο. Οσο για το 4-5-1 που σύμφωνα με το ρεπορτάζ θα εφαρμόσει ο Τάκης, βάζοντας μέσα τον Λούα Λούα και τον Κοβάσεβιτς, περιμένω με αγωνία να το δω. Ενθυμούμενος μια διδακτική ιστορία. Του δευτέρου ματς της ΑΕΚ με την Παρί Σεν Ζερμέν, όταν όλοι την είχαν πέσει στον Ραβούση για την ατολμία του με πρώτο και καλύτερο τον Γώγο, που με τις ευλογίες του Τροχανά όχι μόνο έλεγε στον Ραβούση να παίξει επιθετικά, αλλά να εφαρμόσει και το 4-3-3. Ο Ραβούσαρος τους άκουσε και ο Λοκό έκανε την άμυνα της ΑΕΚ το όνομά του ανάποδα, πετυχαίνοντας τρία γκολ.

Μετά ο Τροχανάς έκανε την ιστορική δήλωση «τα μυρμήγκια νόμισαν ότι μπορούν να πετάξουν» και τελείωσε τον Ραβούση που πήρε όλο το βάρος πάνω του. Κάντε το «Γώγος» Σωτήρης και το «Τροχανάς» Ιβιτς και έτσι και φάει από τρία και πάνω ο Ολυμπιακός στο Μπρέμεν το μεθαυριανό ρεπορτάζ είναι copy paste με το κείμενο του 1997, με αλλαγή μόνο στα ονόματα.

Αντίθετα, τίποτα δεν είναι copy paste στις σχέσεις ΕΠΟ - Υφυπουργείου Αθλητισμού. Ηταν 12 όταν ο Βασίλης Γκαγκάτσης περίμενε, με ελάχιστα μικρότερη συγκίνηση από την πρώτη του επίσκεψη στο γραφείο του θείου, έξω από το γραφείο του Γιάννη Ιωαννίδη. Τα πόδια του δεν ήταν κομμένα όπως εκείνη τη μέρα πριν από μία δεκαετία περίπου, δίπλα του δεν βρισκόταν ο Γιάννης Μπεθάνης, αλλά ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, αλλά ο χώρος ήταν σχεδόν το ίδιο ξένος με το γραφείο του Κόκκαλη. Το τρίο των ισχυρών ανδρών της ΕΠΟ συμπλήρωνε ο Σοφοκλής Πιλάβιος. Η συζήτηση της τελευταίας στιγμής έξω από το γραφείο του υφυπουργού αφορούσε το χρήμα. Ο Κατάπτυστος πήγε να ανοίξει το στόμα του για να μιλήσει με τη φωνή της διπλωματίας, αλλά ο Πρίγκιπας του Λουξεμβούργου είχε βαρεθεί να ακούει το «να του ζητήσουμε τα λεφτά που μας χρωστάει». «Βασίλη, σε παρακαλώ. Στο όνομα του Μισέλ, μην το κάνουμε όπως την εποχή του Ορφανού, που βγαίναμε από το γραφείο και το μόνο που λέγαμε ήταν ότι η FIFA θα πετάξει την Ελλάδα έξω από τις διοργανώσεις αν ο υφυπουργός δεν σταματάει να ανακατεύεται με τα εσωτερικά μας και αν δεν μας δώσει λεφτά. Βασίλη, αυτή τη φορά χρειαζόμαστε κάτι άλλο. Κάτι ανώτερο. Κάτι που θα μπορούσε να συγκινήσει ακόμα και τον Ρούπερτ και την Καρλότα».

«Μήπως θα έπρεπε να πούμε ότι λύθηκε το πρόβλημα του ενιαίου διπλώματος των γυμναστών και προπονητών, Θόδωρε;». Ο Πιλάβιος προσπαθούσε να βοηθήσει, αλλά ο Πρίγκιπας αμφέβαλε. «Νομίζεις, Σοφοκλή, ότι ακόμα και στο Λουξεμβούργο θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι το πρόβλημα στις σχέσεις ΕΠΟ και Υφυπουργείου ήταν το αν τα διπλώματα πρέπει να τα δίνει ο Παπαποστόλου ή ο κυρ Γιάννης ο Κόλλιας;». Ο Σοφοκλής έκανε ακόμα μια προσπάθεια. «Αν όμως προσθέσουμε ότι λύθηκε το πρόβλημα του συνδέσμου διαιτητών της Αχαΐας;». Ο Πρίγκιπας κοίταξε τον Σοφοκλή με ένα βλέμμα που δεν είχε χρησιμοποιήσει από την εποχή που ο Φαίδωνας έσκυβε στην κόλλα του πρόχειρου διαγωνίσματος της Αλγεβρας την εποχή του Μωραΐτη. «Ποιος τον χέζει τον σύνδεσμο της Αχαΐας, Σοφοκλή; Ούτε οι αρκούδες του Λουξεμβούργου δεν θα έκαναν την προσπάθεια να τον χέσουν. Και πόσοι Ελληνες έχουν ιδέα ποιο είναι το πρόβλημα με τον σύνδεσμο της Αχαΐας, ρε Σοφοκλή; Πάνω από 20 ή κάτω από 20;». «Αυτό είναι. Αν το βάλουμε πρώτο θέμα, ποιος θα ομολογήσει ότι είναι τόσο άσχετος που δεν ξέρει το πρόβλημα των διαιτητών της Αχαΐας;». Ο Πρίγκιπας κοίταξε τον Σουπού με θαυμασμό. Το ίδιο και ο Κατάπτυστος. «Οπότε, παιδιά, το κάνουμε έτσι. Μπαίνουμε στο γραφείο του Ιωαννίδη, του λέμε ότι επειγόντως πρέπει να λυθεί το πρόβλημα των διαιτητών της Αχαΐας. Ο Ιωαννίδης απαντάει: "Ποιο είναι το πρόβλημα;". Εμείς του λέμε: "Είδες όταν υπάρχει καλή θέληση πόσο εύκολο είναι να λυθεί;" και μετά αρχίζουμε τη συζήτηση για τα λεφτά». Τη σκέψη του Γκαγκάτση διέκοψε το άνοιγμα της πόρτας του γραφείου τού υφυπουργού. Χαμογελαστός ο Γιάννης Ιωαννίδης καλωσόρισε την ομάδα της ΕΠΟ στο γραφείο του λέγοντας: «Είμαι σίγουρος ότι δεν θα έχουμε πρόβλημα σε κανένα από τα θέματα που μας απασχολούν. Αν όμως είναι κάτι που με ανησυχεί και πρέπει οπωσδήποτε να δώσουμε σήμερα λύση, είναι το θέμα των διαιτητών της Αχαΐας».

Πάντως η πολιτική του Υφυπουργείου απέναντι στην ΕΠΟ και τις υπόλοιπες ομοσπονδίες είναι λογικό να διαφοροποιηθεί. Την προηγούμενη τετραετία η πολιτική ήταν το Ελεγκτικό Συνέδριο να μαζεύει στοιχεία για την πολιτική των ομοσπονδιών και όποιος πρόεδρος προσκυνάει να διατηρεί τη θέση του, όποιος όμως τσινάει να τον τρώει το μαύρο σκοτάδι. Η συγκεκριμένη πολιτική δούλεψε σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως με το τένις, αλλά οι πρώτες ομοσπονδίες είναι πολύ μεγάλα ψάρια για να φαγωθούν από το ελεγκτικό συνέδριο του Μεντεσίδη ή την ΕΦΙ του Χατζηαθανασίου.