Υπόδειγμα αθλητή ο Σιγάλας (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Προσωπικά (αν αυτό ενδιαφέρει) δεν μου άρεσε ποτέ ο Γιώργος Σιγάλας. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν μου άρεσε ο τρόπος παιχνιδιού του. Αντιθέτως, είχα σε μεγάλη εκτίμηση το όλο του πακέτο. Την προσήλωσή του σε αυτό που έκανε, τον άφθαστο επαγγελματισμό του, τη συμπεριφορά του έξω από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

Είναι από τους παίκτες που δύσκολα συναντάς και σίγουρα θα μας λείψει. Βλέπετε, χθες γνωστοποίησε ότι αποχωρεί από την ενεργό δράση, αφού διαπίστωσε τους τελευταίους δύο μήνες ότι δεν υπάρχει ομάδα που να τον καλύπτει.

Στον Αρη πέρυσι φαινόταν ξεκάθαρα ότι μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ τα πράγματα που μπορούσε να κάνει δεν ήταν πολλά. Ο χρόνος τον είχε νικήσει. Ηταν όμως η «μάνα του λόχου», ο άνθρωπος που κρατούσε τις ισορροπίες στα αποδυτήρια, ο δεύτερος προπονητής. Αυτό έκανε και πριν από τρία χρόνια στον Πανιώνιο, όταν και βοήθησε την ομάδα της Νέας Σμύρνης να πετύχει ό,τι και ο Αρης (τρίτη θέση).

Κάποια στιγμή προσπάθησε να παίξει και στο ΝΒΑ. Είχε αναπτυχθεί κάπου μέσα στη δεκαετία του 1990 φλερτ με τους Νικς, το οποίο όμως δεν ευδοκίμησε ποτέ. Ο 36χρονος σήμερα Σιγάλας δεν θα μπορούσε ποτέ να παίξει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Η σωματοδομή του ήταν το βασικό στοιχείο που δεν του το επέτρεπε.

Εκανε όμως μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη, και δη με τα χρώματα του Ολυμπιακού και της Εθνικής. Εκανε πολύ περισσότερα πράγματα από όσα μπορούσε βάσει δυνατοτήτων. Κι επειδή ως προσωπικότητα είναι άρτια, καλό θα ήταν να μη φύγει από το αγαπημένο του άθλημα. Απλώς περιμένουμε να δούμε από ποιο πόστο θα το υπηρετήσει εκ νέου.