Ένα αξέχαστο παιχνίδι... (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Είκοσι χρόνια από σήμερα, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του τέλους, περιτριγυρισμένος από τις 50 πιο αγαπημένες μου γκόμενες και από δύο μαυρισμένα αγόρια με t-shirts «I love Mykonos», θα αρχίσω την τελευταία μου ομιλία. «Θυμάμαι...». «Τι θυμάται, τι θυμάται;», θα φωνάξει ο θίασος με αγωνία. «Θυμάμαι...», θα συνεχίσω, «...μια Τρίτη του 2007 να κάθομαι και να βλέπω το αξέχαστο ματς Βέροια - ΑΕΚ 0-1. Επίσης, θυμάμαι τον κατάλογο των συμμαθητών μου στη δευτέρα δημοτικού, το ποσό στους τελευταίους 30 λογαριασμούς της ΔΕΗ που πλήρωσα και 20 άτομα που γνώρισα στη ζωή μου και τα λέγανε Αποστόλη. Αλλά για να μη σας λέω ψέματα, παιδιά, ένα δεν το θυμάμαι καλά. Αυτό το ματς της Βέροιας με την ΑΕΚ». Οχι ότι το ματς δεν είχε τις στιγμές του.

Οπως την αλλαγή του Μανού με τον Πλιάτσικα στο 92', μια κίνηση τακτικής του «Δον Λορένσο» και απάντηση στη σατανική κίνηση του Καλαϊτζίδη να περάσει τον παίκτη από τη «χώρα της σάμπα» Ζουλίνιο στη θέση του παίκτη από τη χώρα των Zastava Ράνιτς, που ήταν ένα χαϊλάιτ του αγώνα. Οι λάτρες, όμως, των καλών αλλαγών σίγουρα θα εκτίμησαν την αλλαγή του Ερέρα με τον αυτοκινούμενο –παρά την ηλικία του– Μουζαουί, την αλλαγή του βασανισμένου από αμφιβολίες Μαντούκα με τον Κονέ, την αλλαγή του Ζέεντορφ με τον Πάες, αδελφό του Ερχεσε. Και φυσικά η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό είναι η αλλαγή του Ριβάλντο με τον Τόζερ. Του Βραζιλιάνου άσου από τη «χώρα του καφέ» με Μαγυάρο βαλέ από τη «χώρα του γκουλάς».

Με τον Βραζιλιάνο άσο να τα δίνει όλα με σακατεμένη τη μέση από την προετοιμασία –όταν σήκωνε τα τέρματα και μάζευε τις μπάλες, για να δώσει το καλό παράδειγμα στους νεότερους συμπαίκτες του. Σε αυτή, όμως, την πανδαισία του ποδοσφαίρου υπήρξαν και μελανές στιγμές. Οχι μόνο το γκολ του Ισμαελ Μπλάνκο από τη γιόμα του Δέλλα και την κεφαλιά-πάσα του Ζεράλντο, που κατέστρεψε το ζεν της ηρεμίας του σταδίου, αλλά και η μαύρη στιγμή που ο Παρμαξίδης αντιαθλητικά σουτάρει στο 83', στέλνοντας την μπάλα άουτ. Αν υπάρχει αθλητικός δικαστής, θα πρέπει να τον τιμωρήσει παραδειγματικά με ποινή τρεις αγωνιστικές να παίζει με σαγιονάρες για να μάθει να σουτάρει. Κατά τα άλλα, αυτά είναι τα ματς που φέρνουν τον κόσμο στα γήπεδα.

Στα γήπεδα του μπάσκετ, του βόλεϊ, του τένις και τώρα που το σκέφτομαι και η σκοποβολή με αεροβόλο περίστροφο μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει. Και θα κλείσω με ένα ανέκδοτο. Ο Γερμανός διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης έχει βγάλει τους Εβραίους στην πλατεία του στρατοπέδου. Αρχίζει την ομιλία του: «Εχω καλά και κακά νέα». Οι Εβραίοι τεντώνουν τ' αυτιά τους. «Και πρώτα τα καλά νέα. Επειτα από δύο χρόνια θα αλλάξετε ρούχα». Οι Εβραίοι πανηγυρίζουν. «Και τώρα τα κακά. Ο Αβραάμ θα δώσει τα ρούχα του στον Ισαάκ, ο Ισαάκ στον Ιακώβ...». Ο Μαντούκα από αριστερά θα πάει δεξιά, ο Μανού από δεξιά αριστερά. Τελικά το rotation υπήρχε και πριν από τον Φερέρ.

«Τώρα θα έπρεπε να μπει ένας αστυφύλακας της αστυνομίας ποδοσφαίρου, να πιάσει τον Σάντος και να τον ρίξουνε 20 χρόνια μέσα». Ηταν η φράση ενός βαθυστόχαστου βετεράνου στόπερ στο ματς του ΠΑΟΚ με τον Ηρακλή. Και μετά πρόσθεσε: «Αφού είδα, όμως, τον Μπέμπη να παίζει αλλαγή του Λάκη, πλέον μπορώ ήσυχος να κρεμάσω τα παπούτσια μου». Πράγματι, όλα εδώ θα τα δούμε, και τα καλά και τα κακά, ιστορίες ηρωισμού αλλά και προδοσίας. Ιστορίες που η πίστη πληρώθηκε με αχαριστία, όπως η θλιμμένη (γκρανκ μια κιθαριά), ιστορία (γκρανκ) του ποδοσφαιριστή με το μικρό σώμα και τη μεγάλη καρδιά (γκρινκ, γκρανκ, γκρανκ) Χάρη Παππά (οh yeah).

Ο οποίος Παππάς πρέπει να έχει κατουρήσει στο ποδοσφαιρικό πηγάδι για να τον τιμωρεί τόσο σκληρά ο Θεός. Την πρώτη χρονιά που πήγε στον Ολυμπιακό έπεσε πάνω στον Σόλιντ. Πήρε πόδι, πάλι πίσω στην Καλαμαριά, μουρμούρησε επειδή δεν τον στήριξαν οι δημοσιογράφοι του Ολυμπιακού και πήρε όρκο ότι με τις εμφανίσεις του θα υποχρέωνε τον σκληρό Νορβηγό να τον φωνάξει πίσω (right on, brother). Οντως επέστρεψε πίσω. Αλλά, όπως φαίνεται, όχι επειδή είχε πείσει τον Νορβηγό, αλλά επειδή ο Λούβαρης πέρυσι είχε χάσει τον κατάλογο με τα ψώνια που του είχε δώσει ο Σόλιντ και ξέχασε να αγοράσει πλάγιο δεξί (οh no). Μετά ήρθε ο Λεμονής (οh yeah), δεν τον έβαζε (οh no) και αφού ο Παππάς περίμενε μέχρι να του πουν σιγά σιγά να τα μαζεύει, πήγε στην ΑΕΚ, με τους οπαδούς να πανηγυρίζουν για το λάθος του Ολυμπιακού και τον Παππά να δηλώνει γεννημένος ΑΕΚτσής. Και μετά φεύγει ο Λάκης (οh yeah), έρχεται ο Μανού (οh no, no) και, με τον Κονέ να είναι καλά, τον Μαντούκα να παίζει και αριστερά, τον Χετεμάι έτοιμο να επιστρέψει και τον Φερέρ να μην τον παίρνει ούτε στην αποστολή στη Βέροια, ο Παππάς βρίσκεται σε λίγο χειρότερη θέση από αυτή στην οποία βρισκόταν στον Ολυμπιακό (οh, my Lord, take me up). Τέλος της θλιβερής μπαλάντας του Χάρη Παππά με επιμύθιο από τον βαθυστόχαστο βετεράνο στόπερ: «Σε κάθε ομάδα οι δημοσιογράφοι έχουνε κάποιον για να τον πηδάνε. Στην ΑΕΚ έχουνε τον Χάρη τον Παππά».

Η επόμενη θλιμμένη μπαλάντα είναι του Γιώργου Ορφανού. Βάλτε τα γκρινκ γκρανκ και τα «οh, Lord» από μόνοι σας, γιατί τόσο πόνο δεν τον αντέχω. Ξεκινάει, λοιπόν, η διοίκηση Ζαγοράκη τη θητεία της και λέει ότι αν ο νόμος που θέλει δεν έχει περάσει μέχρι τις 17 Ιουλίου, θα σηκωθεί και θα φύγει και ο ΠΑΟΚ, η Βόρεια Ελλάδα και ο δυτικός πολιτισμός θα καταστραφούν. Ο Ορφανός τρέχει σαν τον Βέγγο, καθυστερεί λίγο να περάσει τον νόμο, ο «Ζαγόρ» δίνει τόπο στην οργή, αλλά λέει ότι αν ο νόμος είναι ωραίος και καλοσιδερωμένος, θα μείνει στη διοίκηση, τελικά ο νόμος περνάει καλοκαίρι και όλοι είναι ευτυχισμένοι. Ολοι; Οχι ακριβώς.

Ο Ζαγοράκης και οι ίδιοι που ζητούσαν φωτογραφικό νόμο τώρα δεν είναι ευχαριστημένοι, μια και έχουν αμφιβολίες ότι μπορούν να δίνουν τα 120 χιλιάρικα τον μήνα. Οπότε δεν κάνουν αίτηση να μπουν στις ρυθμίσεις του νόμου που οι ίδιοι ζήτησαν. Γιατί οι άνθρωποι του Ζαγοράκη τώρα δεν θέλουν να δεσμευτούν οι περιουσίες τους σε περίπτωση που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις, με το αιτιολογικό ότι δεν στέκει να έχεις κυρώσεις για χρέη που δημιούργησαν άλλοι. Και ρωτάω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: αν δεν υπήρχαν τα χρέη των άλλων, πώς θα είχαν πάρει την ΠΑΕ ο Θόδωρος με τους άλλους; Θα την είχε κρατήσει ο Γούμενος και μάλιστα θα λέγαμε όλοι: «Κοίτα τι ωραία που τη διαχειρίζεται και δεν χρωστάει ούτε ευρώ». Τέλος πάντων, το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ορφανός μένει με τον νόμο στο χέρι. Με μια παρηγοριά. Οτι ο νόμος του δημιούργησε μια νέα δομή στη δημοκρατία.

Με τη Βουλή να νομοθετεί και τους δικηγόρους του ΠΑΟΚ να εξετάζουν τον νόμο που η Βουλή νομοθέτησε για να δουν αν είναι του γούστου τους. Γιατί, σύμφωνα με το ρεπορτάζ: «Οι νομικοί του ΠΑΟΚ εντόπισαν ασάφειες στον νόμο και στις επαφές που θα γίνουν μέσα στην επόμενη εβδομάδα αναμένεται να φανεί κατά πόσο υπάρχει η διάθεση της πολιτείας να κλείσει αυτό το θέμα άμεσα και να ξεκινήσει η αποπληρωμή του χρέους προς το Δημόσιο από τις αρχές Νοέμβρη». Και αυτός που θα κάνει την αποπληρωμή, από ό,τι κατάλαβα, πρέπει να είναι η πολιτεία. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι στη Νέα Ελληνική Δημοκρατία θα έχουμε τη Βουλή να ψηφίζει τους νόμους και τους δικηγόρους του ΠΑΟΚ να τους εγκρίνουν ή να τους απορρίπτουν αν βρίσκουν ασάφειες. Ενα βήμα μπροστά από την εποχή που τους νόμους εξέταζαν οι μούχλες του Αρείου Πάγου.

Υπάρχει όμως και μια περίπτωση όλα αυτά να γίνονται τσάμπα. Εν τω μεταξύ να γίνει η Συντέλεια του κόσμου και να μη χρειαστεί νέος νόμος για τον ΠΑΟΚ. Ελαβα από τον αναγνώστη Ν.Π. το ακόλουθο mail: «Σου συνιστώ να διαβάσεις την Α' Επιστολή Ιωάννου: "Εσχάτη ώρα εστί και καθώς ηκούσατε ότι ο Αντίχριστος έρχεται, και νυν Αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν, όθεν γιγνώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν", "τις εστίν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; Ούτος εστίν ο Αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν" (κεφ. β', στ. 18, 22), "και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι. Και τούτο εστί το του Αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη" (κεφ. δ', στ. 3)». Κατά πρώτον να του πω ότι δεν ψαρώνω. Διαβάζω ανελλιπώς Αλέξη Σπυρόπουλο και αυτά τα κολπατζίδικα κείμενα του Ιωάννη μπροστά σε καλή μέρα του Αλέξη μοιάζουν Γεωργίου όταν γράφει ανέκδοτα για τη 16χρονη καβλιάρα. Δεύτερον, αν πούμε όλοι «Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα», πάει να πει ότι το λύσαμε το πρόβλημα. Θα το λέω το «Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα», συστήνω και σε όλους τους αναγνώστες να το πουν και τι να μας κλάσει το Second Coming, που λένε και τη Συντέλεια στα αγγλικά –και καλό είναι να ξέρεις μια-δυο γλώσσες, γιατί δεν έχω ιδέα τι μιλάει ο Αντίχριστος. Εκτός φυσικά αν το mail έχει σαν αντικείμενο αυτό που πρώτο αποκάλυψα. Οτι ο Διονύσης Ελευθεράτος είναι ο Αντίχριστος.