Πανηγυρτζήδες χωρίς αιτία... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Επιθυμώντας να εντοπίσει κάποιο «μεσαίο χώρο» ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία, ο Αμερικανός κωμικός Τζορτζ Κάρλιν είπε κάποτε: «Ορισμένοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, άλλοι μισοάδειο. Εγώ απλώς το βλέπω πολύ μεγάλο». Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις κερκίδες των ελληνικών ποδοσφαιρικών γηπέδων. Εδώ και χρόνια, κάθε Κυριακή διαπιστώνεις ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι μεγάλες και αφάνταστα... ευρύχωρες. Με γνώμονα την προσέλευση κόσμου, φυσικά. Κι αφού το μάτι μας χορταίνει τα... στρέμματα των «κενών χώρων», το ρίχνουμε στην αμπελοφιλοσοφία. «Μισοάδειο ή μισογεμάτο το ποτήρι;». Το ποτήρι δες το όπως θέλεις. Πώς να θεωρήσεις, όμως, «μισογεμάτες» τις κερκίδες που εμφανίζουν πληρότητα μικρότερη του 30% ή ακόμα και του 20%; Σε περιπτώσεις ουκ ολίγες. Και σε γήπεδα που δεν έχουν, δα, μεγάλες χωρητικότητες...

Οταν η πραγματικότητα είναι μίζερη, τη «λύση» δίνει η στατιστική. Αυτή η... καλή νεράιδα την οποία, κατά την εκπληκτική ατάκα ενός Σκωτσέζου οικονομολόγου, πολύ συχνά μεταχειριζόμαστε όπως οι μεθυσμένοι τα φανάρια: όχι για να φωτιζόμαστε, αλλά για να στηριζόμαστε. Σε τούτη την καλή νεράιδα στηρίχτηκε η ευφορία των τελευταίων ημερών: το περασμένο Σαββατοκύριακο στα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας κόπηκαν 80.923 εισιτήρια, δηλαδή 14.000 περισσότερα από εκείνα της πλέον «εμπορικής» αγωνιστικής της περσινής σεζόν. Ε, αυτό ήρκεσε για να υποστούμε «βομβαρδισμό» σχολίων και προβλέψεων περί επικείμενης –αν όχι ήδη συντελούμενης– μαζικής επιστροφής του κόσμου στα γήπεδα!

Χθες ο Κώστας Πηλαδάκης επιχείρησε να χαλιναγωγήσει, κάπως, τους αιθεροβάμονες: «Για να είμαστε πραγματιστές, υπήρξαν συνθήκες που ευνόησαν την επιστροφή του κόσμου, όπως η γενικότερη ευφορία από τις επιτυχίες στο ΟΥΕΦΑ και το ότι είχαμε καιρό να παίξουμε αγώνες». Κάτι ακόμα οφείλουμε να συνυπολογίσουμε: την ιδεώδη, για προσέλευση κόσμου, «δομή» της αγωνιστικής. Οι δύο πλέον εμπορικές ομάδες, ο Ολυμπιακός κι η ΑΕΚ, αγωνίζονταν εντός έδρας. Στη Θεσσαλονίκη είχαμε δύο τοπικές αναμετρήσεις. Εξ ορισμού και εκ παραδόσεως «πιασάρικες». Ο Παναθηναϊκός ήταν φιλοξενούμενος μιας ομάδας της οποίας οι οπαδοί δεν φημίζονται για την απροθυμία τους να πάνε στο γήπεδο. Επιπλέον, το καλό κλίμα που πάντοτε περιβάλλει τους εντός έδρας αγώνες του Εργοτέλη επέτρεπε σε όσους (από τους πολλούς) Κρητικούς οπαδούς του ΠΑΟ θα ήθελαν να σπεύσουν στο Παγκρήτιο, να το πράξουν. Χωρίς φόβους για παρατράγουδα. Εντός έδρας αγωνίζονταν τρεις από τις ομάδες που έκαναν τους οπαδούς τους ευτυχείς την περασμένη Πέμπτη (ΟΥΕΦΑ). Ομως και οι άλλες δύο μπορούσαν κάλλιστα να «εξαργυρώσουν» την ευτυχία της Πέμπτης με δυναμική παρουσία οπαδών τους στους αγώνες της Κυριακής. Ο Παναθηναϊκός, για τους προαναφερθέντες λόγους. Ο Αρης, λόγω της «εντοπιότητας», αλλά και της άνεσης που προσφέρει το Καυταντζόγλειο.

Εάν, υπ' αυτές τις συνθήκες, η προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα –το Σαββατοκύριακο– θεωρείται προάγγελος μαζικής επιστροφής, μάλλον οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Φυσικά, εκτός από τις λέξεις, υπάρχουν κι οι αριθμοί. Με αυτούς θα ασχοληθούμε διεξοδικά αύριο. Επί του παρόντος, μία ακόμα γενική επισήμανση: πώς είναι δυνατόν να θεωρείται «τάση» ή «ένδειξη» η συγκομιδή εισιτηρίων της δεύτερης αγωνιστικής και να αγνοούνται οι επιδόσεις της... πρώτης; Συνέχεια, αύριο. Διότι φαίνεται ότι πρέπει να διυλίσεις των κώνωπα για να μη σε «τσιμπούν», κάθε τρεις και λίγο, τα κεντριά της πλαστής υπεραισιοδοξίας...