Ο παράδεισος της υπερβολής (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Μια χαρά φορ έμοιασε στην πρώτη εμφάνισή του ο Μπλάνκο, αλλά ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τους κανόνες κρίσης νέων παικτών. Εχουμε δικαίωμα να λέμε για έναν παίκτη έπειτα από μια εμφάνιση ότι είναι ο διάδοχος του Γαμάω, όπως έγινε με τον Μπλάνκο, αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να λέμε ότι είναι ο άρχοντας της τρόμπας, όπως έγινε με τον Μορέτο; Διότι, όπως φαίνεται, το σαβουάρ βιβρ στον αθλητικό Τύπο είναι όπως στις κηδείες, που όλοι θυμούνται μόνο τα καλά του μακαρίτη. Από την άλλη, ο αθλητικός Τύπος είναι ο παράδεισος της υπερβολής. Αλλά παγκοσμίως και προς κάθε κατεύθυνση και στους ύμνους και στα θαψίματα. «Κομπρέντε, κομπανιέρος;», που θα έλεγε και ο Δον Διέγο δε λα Βέγκα, ο Ισπανός αριστοκράτης που μεταμορφωνόταν σε Ζορό στα λαϊκά μυθιστορήματα της δεκαετίας του '20. Το μόνο που εγώ καταλαβαίνω στο σαβουάρ βιβρ της κριτικής των παικτών είναι ότι όποια στιγμή νομίζει ο αθλητικογράφος ότι έχει διαμορφώσει γνώμη για έναν παίκτη, τη διατυπώνει και από αυτή κρίνεται. Γράφω ή λέω ότι ο Μπόρχα είναι το «παιδί-κόμπρα» που θα ξεκωλιάσει τα αντίπαλα στόπερ;

Είναι το ίδιο, αλλά περισσότερο ευγενικό από το να έχω γράψει ότι ο Σορεντίνο είναι ο Κάπτεν Ρούφας, που θα βαρεθεί να μετράει γκολ. Για παράδειγμα, αν δεν τον παρακολουθούσες σε όλη του την καριέρα, θα ήταν δύσκολο να καταλάβεις με το που τον έβλεπες ότι ο Λουτσιάνο Γκαλέτι δεν σεντράρει. Μια χαρά γρήγορος κοντός πλάγιος είναι ο Γκαλέτι και λογικά θα έπρεπε να τη σηκώνει την μπάλα. Κι όμως, επειδή έχει ξεκινήσει σαν δεύτερος επιθετικός, ο Γκαλέτι ενστικτωδώς δεν πάει για τη σέντρα, αλλά για την μπούκα με πάσα ή τελείωμα της φάσης. Παίκτης, δηλαδή, που θα είχε πρόβλημα με αντίπαλα μπακ του στυλ του Ντομί ή του Πατσατζόγλου, που χαρίζουν στον επιθετικό τη σέντρα κάνοντας πισωπεταλιές για να πάρουν βοήθειες από τα αμυντικά χαφ και τα στόπερ. Οπως χρειάζεται πάνω από ένα ματς για να καταλάβεις ότι ο Ντομί έχει την ψύχωση να μην κόβει από τη στιγμή που ο αντίπαλος επιθετικός τον κοιτάζει στη μούρη. Το αντίθετο του Καρεμπέ, που όταν ο αντίπαλος επιθετικός τον πλησίαζε στο πρόσωπο ένιωθε απέραντα προσβεβλημένος, ο Ντομί κόβει με τάκλιν αν ο αντίπαλος τρέξει παράλληλα με την πλάγια γραμμή, αλλά πηγαίνει κατά πίσω από τον φόβο ότι θα φάει την ντρίμπλα όταν ο αντίπαλος μπουκάρει.

Θεός ήταν στην ΑΕΚ ο Βενγλίνσκι, θεός και ο Ντελίμπασιτς, ημίθεος και ο Καπετάνος. Μόνο ο Καμπάνταης δεν ήταν θεός και πιθανότατα γι' αυτό έπαιξε μπάλα. Με το που θεοποιήθηκε τον χάσαμε. Πριν, λοιπόν, πιστέψω στη λατρεία του Μπλάνκο, όπως είχε ζητήσει και ο Αγιος Φραγκίσκος της Ασίζης από τον Κύριο «μπορώ ακόμα να αμαρτήσω για λίγο;», να ζητήσω από τον Χελάκη ένα περιθώριο να αμφιβάλλω; Και υπόσχομαι να μην το κάνω για πολύ. Ας πούμε μέχρι το δεύτερο επίσημο ματς του Μπλάνκο.

Στέλεχος του ΟΠΑΠ μού έλεγε στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας ότι το κεφάλι του ο Γιώργος Ορφανός το έφαγε με τον διαγωνισμό για το Στοίχημα, που κατέληξε στην Intralot. Πριν από την ολοκλήρωση του διαγωνισμού τα παπαγαλάκια του Ορφανού διέδιδαν ότι τον διαγωνισμό έχει πάρει η G-Tech, συμφερόντων, όπως γράφτηκε, του Θανάση Φέσσα της Infoquest. Στον διαγωνισμό, όμως, μετείχε και η Scientific Games International του Κοπελούζου. Και φυσικά η Intralot του National Provider. Ο διαγωνισμός έφερε σε μετωπική σύγκρουση τον Γιώργο Ορφανό με τον πρόεδρο του ΟΠΑΠ, Σωτήρη Κωστάκο, από τον οποίο ζητήθηκε από τον Ορφανό να παραιτηθεί, συναντώντας όμως την αντίδρασή του, με την αιτιολόγηση «ο Καραμανλής με διόρισε και, αν χρειαστεί, σε αυτόν θα παραιτηθώ».

Αρχικά ο διαγωνισμός επρόκειτο να γίνει με προσφορές που θα λάμβαναν κατά 75% υπ' όψιν την τεχνική δυνατότητα της εταιρείας και κατά 25% την οικονομική προσφορά της. Η Intralot και η GTech, έχοντας κάνει καλύτερες οικονομικά προσφορές, αλλά και έχοντας λιγότερες τεχνικές δυνατότητες, έστειλαν εξώδικα στον ΟΠΑΠ, αφήνοντας την υπόνοια ότι σκοπεύουν να πάρουν νομικά μέτρα. Ο διαγωνισμός καθυστέρησε και τελικά η Intralot πήρε τη δουλειά των τερματικών του ΟΠΑΠ, με την GTech να μένει στην απέξω, παρ' ότι, όπως λέγεται, είχε τη δυνατότητα να κάνει την καλύτερη προσφορά.

Από εκεί και πέρα έχει παιχτεί ένα επικοινωνιακό παιχνίδι για το ποιος είχε την ευθύνη των καθυστερήσεων που ευνόησαν την εταιρεία του Σωκράτη Κόκκαλη. Οι άνθρωποι του υφυπουργείου προσπαθούν να το φορτώσουν στον Κωτσάκο και κατ' επέκταση να το περάσουν σαν απόφαση του πρωθυπουργού, μια και με το θέμα είχε ασχοληθεί ο διευθυντής του γραφείου του Καραμανλή, Γιάννης Αγγέλου. Στον ΟΠΑΠ μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι η δουλειά των τερματικών κατέληξε στον Κόκκαλη λόγω των αδέξιων χειρισμών του Ορφανού. Τις τελευταίες, όμως, μέρες έχουν αρχίσει να αμφιβάλλουν. «Και αν ο Ορφανός είναι τόσο έξυπνος ώστε να ήθελε να εμφανίζεται τόσο πολύ υπερασπιστής της SGI για να χαλάσει ο διαγωνισμός και να καταλήξει η δουλειά χωρίς αντίπαλο στα χέρια του Κόκκαλη;», ήταν η ψαγμένη θέση του στελέχους που κάναμε την κουβέντα. Ελα ντε... Μόνο που, αν το έκανε με εντολή του πρωθυπουργού, ας ελπίσουμε ότι δεν θα του είχαν συμπεριφερθεί τόσο σκληρά που να του πάρουν το υπουργείο. Επίσης, δεν θα έπαιρναν τον ΟΠΑΠ από τις αρμοδιότητες του υφυπουργού Αθλητισμού για να τον δώσουν στον υπουργό Πολιτισμού. Τέλος πάντων, πήραν τον ΟΠΑΠ, ό,τι ομορφότερο υπάρχει στον αθλητισμό, και άφησαν το υφυπουργείο στον Ιωαννίδη χωρίς το ταμείο που έκανε ευτυχισμένους όλους τους προκατόχους του.

Εν τω μεταξύ, οι ΠΑΣΟΚοι έχουν κατέβει στα πεζοδρόμια. Από τον Γρηγόρη της γωνίας της Βαλαωρίτου μέχρι το «Jimmy's» και την «Brasserie» στην άλλη γωνία, η παλιά φρουρά του ΠΑΣΟΚ στήνει οδοφράγματα από καρέκλες και ζαρντινιέρες για να αντιμετωπίσει την επίθεση της Δεξιάς, που θα γίνει από τη «Βιβλιοθήκη» της πλατείας Κολωνακίου. Οι μόνοι δεξιοί που εμφανίστηκαν στη Βαλαωρίτου ήταν η οικογένεια Μητσοτάκη, που πριν από το συνέδριο της Ν.Δ. είχε συγκεντρωθεί για να βγάλει γραμμή. Οι Μητσοτάκηδες, όμως, είναι υπεράνω κομμάτων και διαχωριστικών γραμμών. Οπως και οι ΠΑΣΟΚοι είναι υπεράνω στυλ. Μια παρέα που έπαιρνε γραμμή από τον Μολυβά και ο σερβιτόρος ζήτημα ήταν να είχε πάρει παραγγελία για τρία εσπρέσο στα οκτώ άτομα, την έβλεπες και θυμόσουν γιατί βγαίνει δύο φορές κολλητές η Ν.Δ. Με την καλύτερη διάθεση και με τα συνδικαλιστικά μούσια που φοράγανε οι μισοί, ζήτημα ήταν να είχαν κολλήσει στη ζωή τους πάνω από δύο ένσημα.

Αντίθετα, προχθές το βράδυ στο «MG» της πλατείας Μαβίλη η βραδιά ήταν γεμάτη συγκίνηση. Η νεολαία Ψαριανού, με επικεφαλής τον θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σκούρτη, που ανέβασε το πρώτο του έργο το 1970, αποχαιρετούσε τον ηγέτη μέρες πριν ενταχθεί στο βουλευτικό σώμα. Ντυμένος με ένα καλαίσθητο φωσφορίζον νιγηριανό πουκάμισο, δώρο του Γιώργου Κιντή, και μια ασημί γραβάτα, δώρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Ρακοσυλλεκτών, ο Γρηγόρης Ψαριανός είχε τις ρυτίδες του αγωνιστή στο μέτωπο και το πρήξιμο του αλκοολικού στη μύτη. Η κορυφή είναι μοναχική, αλλά όχι και τα σκαμπό των μπαρ, όπου για μία ώρα ο Ψαριανός άκουγε τον Σκούρτη να του μιλάει για δίκιο και για λευτεριά, με το μυαλό του καρφωμένο σε μια νέα Ελλάδα και τα μάτια στον κώλο της μπροστινής του. Αφού επιβεβαίωσε την πίστη του στον αγώνα υπέρ της φούντας, λέγοντας ότι η πόρτα του στο γραφείο της Βουλής θα είναι πάντα ανοιχτή, όχι μόνο για τους φίλους του αλλά και για να φεύγουν τα ντουμάνια, ο Ψαριανός διέσχισε τη Σούτσου με κατεύθυνση το Everest της γωνίας. Μόνος, όπως είναι η μοίρα κάθε ηγέτη και καθενός που ξέχασε να βάλει το αποσμητικό του.

Και, κυρίως, σεμνός. Πιο σεμνός ακόμα και από τον περουκοφόρο ηγέτη Κώστα Μακρή, που σε μια έκρηξη σεμνότητος δήλωσε στον SuperΣΠΟΡ FM Πάτρας για τον Φωστήρα: «Δεν ήταν ομάδα, ήταν τσίρκο! Ο αγώνας θα έπρεπε να ολοκληρωθεί 8-1 ή 9-1». Εκεί τον βλέπεις τον άνθρωπο που δεν θέλει να εκτίθεται. 8-1 ή 9-1; Εν τω μεταξύ –και για όσους δεν παρακολούθησαν το ρεπορτάζ της Γ' Εθνικής– να προσθέσω ότι και οι άνθρωποι του Φωστήρα, που έπαιξε με παίκτη παραπάνω, θεωρούν την εμφάνιση της ομάδας τραγική. Αλλά με την Παναχαϊκή να προηγείται στο 89' και να βάζει ένα ακόμα στο 93', να μιλάει για οκτώ και εννέα ο περουκοφόρος ηγέτης, που μέχρι την Κυριακή το «νίκη» νόμιζε ότι υπάρχει μόνο σαν όνομα στις γκόμενες, είναι κομμάτι υπερβολή.

Οπως υπερβολή ήταν από πλευράς Φανούρη Βατσινά οι φωνές στα επίσημα του Καραϊσκάκη ότι δύο από τα έξι γκολ του Ολυμπιακού ήταν οφσάιντ. Δύο τα οφσάιντ, άλλα δύο που εύκολα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν ο ΟΦΗ είχε σκοράρει στις τρεις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, και παρά τρίχα θα είχε νικήσει στο Καραϊσκάκη 5-2.