Καλό rotation και νοητική ετοιμότητα (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Από τους πέντε πρωταγωνιστές του one-night-wonder της Πέμπτης, την Κυριακή κόλλησαν οι δύο. Οχι ανεξήγητα, οι δύο που στην ευρωπαϊκή υπόθεση είχαν βάλει κάτι περισσότερο, πιο απαιτητικό και πιο δαπανηρό, από απλώς μεγάλη προσπάθεια: υπερπροσπάθεια. Οι ίδιοι δύο που αντιμετώπισαν τον πιο υψηλό πήχη δυσκολίας. Και ξεπέρασαν εαυτούς. Ο Αρης και η Λάρισα.

Το 1-0 με τη Σαραγόσα ήταν καλή για πρώτη, μικρή και πρώιμη απάντηση στο ερώτημα «τι γυρεύει ο Μπάγεβιτς στον Αρη». Απέναντι στο «γιατί όχι» των πρώτων ημερών, εδώ είχαμε εκτενώς προσεγγίσει το «γιατί ναι». Το 2-0 με την Μπλάκμπερν, πάλι, είναι ωφέλιμο. Να ξέρουν στο Λάνκασιρ πως, κάπου στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης, ένας παλαιός δικός τους κάνει δουλειά, όχι θαύματα, τηρώντας τα αυτονόητα στα διεθνώς ανταγωνιστικά στάνταρντ.

Πέμπτη με Κυριακή ωστόσο, για να επιστρέψουμε, δεν είναι καθόλου απλό. Για την ακρίβεια, είναι πολύ πιο δύσκολη, απ' όσο μπορεί να ακούγεται, η ψυχοσωματική διαχείρισή του. Τον περασμένο χειμώνα, Φεβρουάριο με Απρίλιο, η Μπενφίκα έπαιζε Πέμπτη-Δευτέρα ασταμάτητα. Και δεν άντεξε να επιτύχει στο τέλος κάτι περισσότερο από το να αποκλειστεί στους «8» του Κυπέλλου UEFA και να τερματίσει, στο πρωτάθλημα Πορτογαλίας, τρίτη... στις τρεις (ομάδες).

Η Μπενφίκα. Πέμπτη με Δευτέρα. Οχι ο Αρης και η Λάρισα, Πέμπτη με Κυριακή. Η συγκυρία, να το 'χουμε υπ' όψιν και για τους ομίλους αργότερα, «επιζητεί» δύο πράγματα: ένα, καλό rotation. Δύο, ό,τι περιέγραψε με σαφήνεια ο Πεσέιρο στο Παγκρήτιο, νοητική ετοιμότητα. Για εφόρμηση στο ματς, με στόχο να καθαρίσεις νωρίς, προτού αρχίσεις να πληρώνεις φόρο κόπωσης.

Ο Πανιώνιος (με μόνο μία αλλαγή στην ενδεκάδα) και ο Παναθηναϊκός (με τρεις) το 'καναν και τους βγήκε. Τελείωσαν τα παιχνίδια εγκαίρως. Ο Αρης (με τρεις, επίσης, αλλαγές) και η Λάρισα (με τέσσερις) έμπλεξαν. Εγκλωβίστηκαν. Παρέμειναν, έως το 90', εγκλωβισμένοι. Η ΑΕΚ (με πέντε αλλαγές) πλησίασε στο να μπλέξει. Ενώ, κι αυτή, εφόρμησε. Το πρώτο ημίωρό της, με τον Ατρόμητο, ήταν ποδόσφαιρο ανώτερης παιδείας και θεαματικότητας.

Αλλά δεν βρήκε το γκολ. Μετά το 30' αποδείχθηκε πως της ήταν αδύνατο να συνεχίσει μ' αυτή τη συγκρότηση και την προσήλωση. Κι έγινε σπάταλη με την ίδια την προσπάθειά της. Σαν να (αυτο)ακυρωνόταν. Η ταχύτητα μετατράπηκε σε βιασύνη. Η τάξη σε τσαπατσουλιά. Ο Σέρα Φερέρ, τότε, άφησε τον δρόμο της ομαδικής λειτουργίας και, τρόπον τινά, προσέφυγε (προσδοκώντας τη λύση) στην ατομικότητα. Είναι κι αυτός, σε συνθήκες ανάγκης, ένας δρόμος. Οχι ο ορθόδοξος. Αλλά ο ενδεχομένως αποτελεσματικός. Η ΑΕΚ ευτύχησε να είναι, τη βραδιά της Κυριακής, ο αποτελεσματικός.

Την περασμένη Πέμπτη ήταν σαν να ταίριαξαν (στα ελληνικά μέτρα) όλοι οι πλανήτες του συστήματος σ' ένα μοναδικό σχηματισμό. Μαγική εικόνα, μ' όλη τη σημασία. Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται... μία στο τόσο. Επανερχόμενος στην εκτίμηση που διατυπώσαμε την Κυριακή, ακόμα ουδείς είναι εξασφαλισμένος για τους ομίλους του Κυπέλλου UEFA.

Από τους πέντε αντίπαλους, μόνον η Αρτμέντια φαντάζει δύσκολο να μας εκπλήξει (παρουσιάζοντας διαφορετική εκδοχή του εαυτού της) στη ρεβάνς. Οι Σλοβάκοι, πάνω-κάτω αυτοί είναι. Αλλά έως και αυτοί διαθέτουν τα στοιχειώδη φόντα ώστε να μην αφήσουν ατιμώρητη τη στιγμιαία «πράσινη» αμνησία. Την εκμεταλλεύτηκαν, στο 1-0. Επιπλέον, δεν γονάτισαν πριν ο Πορτογάλος (εν ονόματι της άρρηκτης, σε εθνικές και συλλόγους, συμμαχίας μας!) σφυρίξει εκείνο το πάρα πολύ καλής θελήσεως πέναλτι.

Οι άλλες τέσσερις; Η Ζάλτσμπουργκ, στην Αθήνα, την πάτησε επειδή ο Τραπατόνι νόμιζε (πιθανότατα παρασυρόμενος βλέποντας το 1-4 με τη Σεβίλλη) πως η ΑΕΚ παίζει κάθε φορά ποδόσφαιρο αυτοκτονίας! Αλλά εντός έδρας είναι «άλλη ομάδα», με μόνο νίκες (σε Αυστρία και Ευρώπη) στο συνθετικό τερέν επάνω. Η Σοσό, με τον Πανιώνιο, έφαγε τα... αδύνατα γκολ, έχασε τα λογικά γκολ, αλλά το ρόστερ της δεν είναι κακό, ούτε το πνεύμα θνησιγενές. Απόδειξη ότι αμέσως αντέδρασε, με εκτός έδρας νίκη. Στη Ρεν.

Η Σαραγόσα ίσως γλίστρησε στην πεπονόφλουδα... Ολίβα, ότι ο Αρης είναι γ' κατηγορία! Περιττεύουν τα πολλά, για τις δυσκολίες του ταξιδιού στην Αραγονία. Ωσαύτως, περιττεύει η ανάλυση για το «Ιγουντ Παρκ». Το «γρήγορο», και εντελώς γλιστερό, τερέν θα πάρει (εάν είναι να αντεπεξέλθουν) ηράκλεια μάχη των παιδιών της ΑΕΛ. Με πολλαπλάσια, απ' όση χρειάστηκε στο κακοτράχαλο χορτάρι του Πανθεσσαλικού, κατανάλωση ενέργειας.