Ο κόσμος πηγαίνει εκεί που τον θέλουν (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της δεύτερης αγωνιστικής ήταν τα ογδόντα χιλιάδες (και βάλε) εισιτήρια που κόπηκαν στα οκτώ γήπεδα της Α' Εθνικής. Σίγουρα για την προσέλευση μέτρησαν ο καλός καιρός, οι πέντε νίκες των ελληνικών ομάδων στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και η μεγάλη διακοπή που έκανε πολύ κόσμο να χαρμανιάσει και να περιμένει να δει ποδόσφαιρο. Ομως αυτοί που έκοψαν πολλά εισιτήρια μοιάζει να έχουν επιτέλους και μια πολιτική: δεν τα έκοψαν επειδή έτσι έτυχε.

Στο site της Σούπερ Λίγκας αναφέρεται ότι το ρεκόρ προσέλευσης κόσμου στο περσινό πρωτάθλημα ήταν τα 64 χιλιάδες εισιτήρια που κόπηκαν στην 20ή αγωνιστική, 4 Φεβρουαρίου 2007, μέσα στο καταχείμωνο. Μόνο που τότε από τους 64 χιλιάδες θεατές οι 38 χιλιάδες είχαν πάει στο ΟΑΚΑ να δουν το ΑΕΚ-Ολυμπιακός. τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, μια και πολλά εισιτήρια πέρα από το Καραϊσκάκη (25 χιλιάδες) και το ΟΑΚΑ (18 χιλιάδες) είχαμε και στην Τούμπα (12 χιλιάδες) και στο Αλκαζάρ (10 χιλιάδες) και στο Καυταντζόγλειο, όπου βρέθηκαν κοντά 10 χιλιάδες οπαδοί του Αρη, κάνοντας πλούσιο το ταμείο της Καλαμαριάς.

Σχέση

Οποιο μέλος της Σούπερ Λίγκας θέλει να μάθει γιατί οι συγκεκριμένες ομάδες κόβουν πολλά εισιτήρια δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την πολιτική που ασκούν. Ο Ολυμπιακός έχει ένα καινούργιο γήπεδο, όμως όποιος νομίζει ότι φτάνει μόνο αυτό κάνει τεράστιο λάθος. Πέρυσι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου του Ολυμπιακού σνόμπαρε τα τελευταία ματς της ομάδας απογοητευμένο και από ουκ ολίγες διοικητικές επιλογές. Το καμπανάκι χτύπησε και εισακούστηκε. Ο Σωκράτης Κόκκαλης ανανέωσε αρχικά τους διοικητικούς μηχανισμούς με τον Πέτρο Κόκκαλη και τον Γιάννη Μώραλη, εμπιστεύθηκε για πρώτη φορά έναν τεχνικό διευθυντή, τον Ιλια Ιβιτς, ξόδεψε αρκετά χρήματα το καλοκαίρι για να έχει ο Τάκης Λεμονής στα χέρια του ένα πολύ καινούργιο ρόστερ. Ολα αυτά ήταν (και) απαιτήσεις του κοινού του Ολυμπιακού, που μπορεί στις καλοκαιρινές μεταγραφές να περίμενε κάτι παραπάνω, όμως με την παρουσία του στο γήπεδο δείχνει ότι εκτιμά την προσπάθεια. Η εταιρεία Ολυμπιακός σέβεται την απαίτηση της εξέδρας, η σχέση είναι αμοιβαία.

Αγγλία

Η ΑΕΚ στις μέρες του Νικολαΐδη πήρε ένα δυσκολότερο δρόμο: προσπάθησε να διαμορφώσει ένα νέο κοινό και κυρίως ένα νέο γηπεδικό περιβάλλον. Τα 25.000 εισιτήρια διαρκείας είναι μια κατάθεση εμπιστοσύνης, μία εν λευκώ επιταγή. Ο δρόμος του Ντέμη είναι δύσκολος, αποδείχτηκε όμως εξαιρετικά αποδοτικός. Μέσα σε τρία χρόνια η ΑΕΚ απέκτησε ένα σταθερό γηπεδικό κοινό που είχε να δει από τον καιρό που στη Νέα Φιλαδέλφεια αγωνίζονταν ο Σαβέβσκι κι ο Τσιάρτας και η «Ενωση» έκανε συλλογή πρωταθλημάτων με τον Μπάγεβιτς στον πάγκο. Η διαφορά με εκείνα τα χρόνια είναι ότι τότε ο κόσμος έτρεχε στο γήπεδο γιατί η ομάδα κέρδιζε: τώρα η παρουσία του δεν έχει σχέση με νίκες και ήττες. Η ΑΕΚ είναι από αυτή την άποψη ό,τι κοντινότερο υπάρχει στην Ελλάδα που θυμίζει αγγλικό σύλλογο.

Ισπανία

Ο Αρης έφερε ένα δικό του μοντέλο, πολύ ισπανικό. Οι οπαδοί του Αρη έχουν συμπεριφορά και δικαιώματα μέλους ισπανικού συλλόγου. Ελέγχουν και στηρίζουν τη διοίκηση και κυρίως γνωρίζουν ότι η όποια οικονομική ευμάρεια του συλλόγου εξαρτάται από τη δική τους παρουσία. Τα δύο τελευταία χρόνια η συμπεριφορά των οπαδών του Αρη έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά και ο λόγος είναι απλός: επειδή νιώθουν ότι η ομάδα πρωτίστως είναι οι ίδιοι, δεν θέλουν να τη χρεώνουν με πρόστιμα ή κακόβουλα σχόλια. Τον ίδιο δρόμο πήρε και ο ΠΑΟΚ, μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση η ηγετική φυσιογνωμία του Ζαγοράκη δημιουργεί ένα παράξενο όριο: ο Αρης ανήκει στον λαό του, ο ΠΑΟΚ στον «Ζαγόρ» κι όσους βρίσκονται πλάι του! Για τον Ζαγοράκη η διαχείριση μιας τέτοιας ηγεσίας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση κυρίως διότι όσοι είναι μαζί του σήμερα μπορεί αύριο να ζητήσουν την κάλυψή του. Πάντως και ο Αρης και ο ΠΑΟΚ (και ίσως κι ο Ηρακλής που στο πρώτο ματς ως γηπεδούχος έκοψε σχεδόν 9.000 εισιτήρια) κόβουν σήμερα εισιτήρια γιατί εμφανίζονται και είναι εταιρείες λαϊκής βάσης. Ο Ζαγοράκης θα ήθελε μάλιστα οι μετοχές της ομάδας να περάσουν κατευθείαν στα χέρια του κόσμου και να είναι ο κόσμος αυτός που θα καλύψει την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου: αν το πράγμα συμβεί, θα είναι όντως ενδιαφέρον.

ΑΕΛ

Πολλά εισιτήρια κόβει και η Λάρισα, αλλά εδώ, πέρα από την εταιρική οργάνωση και τα καλά αποτελέσματα της ομάδας, θα πρέπει να μετρήσει κάποιος και την ιδιαιτερότητα της πόλης, η οποία είναι μία από τις λίγες στην ελληνική επαρχία όπου δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι οπαδοί των θεωρητικά μεγάλων ομάδων. Η Λάρισα και τα Γιάννενα είναι εξαιρετικά αλλά και μοναδικά παραδείγματα. Αν ήμουν ο Γρηγόρης Γεωργάτος και ενδιαφερόμουν να αναστήσω την Παναχαϊκή, θα έριχνα μια ματιά στην εταιρική οργάνωση της θεσσαλικής ομάδας και στο είδος των σχέσεων που η εταιρεία έχει αναπτύξει με τους οργανωμένους της: όχι τυχαία, αυτοί στο Αλκαζάρ συμπεριφέρονται πιο κόσμια από αρκετούς που κάθονται στα επίσημα.

Ρεκόρ

Είναι δύσκολο να διοικείς μία ελληνική ομάδα που κόβει πολλά εισιτήρια; Σίγουρα ναι. Οι οπαδοί που γεμίζουν τα γήπεδα θέλουν καλό θέαμα, απαιτούν μεταγραφές, γκρινιάζουν. Αλλά μετά την κατάρρευση των τηλεοπτικών, τα εισιτήρια στην Ελλάδα είναι η μοναδική σταθερή πηγή εσόδων. Κάποιοι ευτυχώς το κατάλαβαν και γι’ αυτό δεν αποκλείεται φέτος να καταρριφθεί το ρεκόρ προσέλευσης κοινού πολλές φορές.

Prozone 2

Παρά το άγχος εξαιτίας των μετεκλογικών εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ, οι άρχοντες των αγώνων τα πήγαν πολύ καλά, όπως άλλωστε συμβαίνει σχεδόν πάντα τέτοια εποχή. Τα όργανα αρχίζουν αργότερα.

Κουκουλάκης (ΠΑΟΚ - Ηρακλής 3-0): Ο φρέσκος διεθνής γιατρός, αν και οφθαλμίατρος, θαμπώθηκε λίγο από την ομορφιά της Τούμπας όπως είχα προβλέψει. Δεν είδε το πέναλτι του Λάκη στο 43' και κακώς δεν απέβαλε τον Νικολόπουλο στο 80'. Αλλά βαθμολογήθηκε σχεδόν με άριστα, απόδειξη ότι δεν έχει σημασία τι κάνεις, αλλά ποιος είναι ο παρατηρητής.
Κύρκος (Ξάνθη - Τρίπολη 2-0). Αριστος σχεδόν ο πρωτάρης. Και δεν έπαιξε και έδρα...
Σπάθας (Λάρισα - Βέροια 1-1). Καλό και τσαμπουκαλεμένο ντεμπούτο από το Ηλιάκι που είχε δίκιο σχεδόν σε όλα τα όχι και εύκολα που του τύχανε.
Κοντογιαννίδης (Πανιώνιος - Λεβαδειακός 2-0). Αψογος, όπως παλιά, επί ημερών Αχιλλέα, όταν ήμασταν μια χαρά. (Δύο ματς χωρίς πόντο αντέχονται, χωρίς αβάντα είναι φαρμάκι. Εμείς οι οπαδοί του Κομπότη ετοιμαζόμαστε να αλυσοδεθούμε στη Συγγρού).
Τσίκινης (ΑΕΚ - Ατρόμητος 2-0). Είχα γράψει: 'Η ρεσιτάλ ή γης Μαδιάμ. Τελικά έδωσε ρεσιτάλ. Και δεν ήταν και εύκολο το ματς.
Γερμανάκος (Απόλλων Καλαμαριάς - Αρης 0-0). Η φάση του 53' όταν ο Κόκε κόβεται άνευ λόγου με επιθετικό φάουλ σε μια καθαρή διεκδίκηση μπάλας από τον Αμπονσά είναι αλλοίωση αποτελέσματος. Ο Γερμανάκος την αφήνει στον βοηθό και παρασύρεται. Πάντως, όπως είχα επισημάνει «με παρατηρητή τον "Ζαχά" δεν έχει να φοβηθεί και πολλά».
Φωτιάδης (Ολυμπιακός - ΟΦΗ 6-2). Ο για τους φίλους «Σκοτεινιάδης» δεν έδωσε τρία πέναλτι στον Ολυμπιακό και παραπέμφθηκε: λίγοι θα στενοχωρηθούν. Το «κανένα πέναλτι στο ματς» πλήρωνε 1.80 για όσους τυχερούς το παίξανε. Ο Ολυμπιακός, που πήρε εύκολα το ματς, έστειλε στην πειθαρχική πρώτος μεταξύ των μεγάλων διαιτητή και θα πρέπει να ευχαριστεί την τύχη του για την εξέλιξη. Αριστοι οι επόπτες του Βασσάρα (Σαραϊδάρης, Μποζατζίδης).
Κάκος (Εργοτέλης - ΠΑΟ 0-3). Προβλέπω δηλώσεις-φωτιά του Σάββα στον Σινάνογλου με θέμα την αποβολή που πήρε ο Σαλπιγγίδης από τον Ανυφαντάκη. Δίκιο είχε ο Κάκος, αλλά ποιος κρατάει τον Σάββα, που βλέπει «πράσινη» εισχώρηση στα διαιτητικά χωράφια του Ολυμπιακού. Του λένε τα παιδιά ότι πλέον πάνε όλοι μαζί παρέα, αλλά ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει.