Κακή διαχείριση (SportDay / Γιώργος Μαζιάς)

Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία και χάθηκε. Ο Ολυμπιακός είχε στο χέρι του το παιχνίδι. Το είχε διαβάσει καλά και μέχρι και το γκολ του Γκαλέτι το πήγαινε στα μέτρα του. Η Λάτσιο δεν τρόμαζε κανέναν, αλλά στο φινάλε πήγε να πάρει ακόμα και το «διπλό». Η ισοφάριση ήταν οφσάιντ, αλλά πλέον αυτό δεν έχει σημασία.

Αν επηρέασε η απουσία του κόσμου; Προφανώς. Δεν υπήρχε η πίεση της κερκίδας σε κανένα σημείο πάνω στους Ιταλούς, ούτε φυσικά η ενθάρρυνση στους «ερυθρόλευκους», ειδικά στο τελευταίο μισάωρο. Αυτό όμως το ξέραμε ότι θα υπήρχε. Επίσης γνωρίζαμε ότι η άμυνα του Ολυμπιακού έχει σοβαρά προβλήματα. Σε κάθε στιγμή έδειχνε να ακροβατεί και να νιώθει πανικό όταν η Λάτσιο πατούσε την περιοχή του Νικοπολίδη. Εκείνο που δεν γνωρίζαμε ήταν ότι ο Ολυμπιακός θα γυρνούσε πολύ πίσω για να κρατήσει το σκορ. Εμεινε από δυνάμεις και άρχισε να παίζει με τον χρόνο απέναντι σε μια ομάδα που δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Ελειψε ο παίκτης στο κέντρο που θα κρατούσε την μπάλα και θα οργάνωνε το παιχνίδι.
Οι Πειραιώτες ποτέ τους δεν ήξεραν να παίζουν άμυνα και δεν θα το μάθαιναν σε μια μέρα. Δεν είχαν ρυθμό και δεν βοηθήθηκαν από τον πάγκο. Οπισθοχώρησαν πολύ και αναίτια. Με χαμηλό βαθμό ετοιμότητας και αγώνων, δεν είχαν τον μηχανισμό να κρατήσουν το προβάδισμα, αποσυντονίστηκαν από το γκολ της Λάτσιο και ουσιαστικά κατέρρευσαν ψυχολογικά. Εχουν αλλάξει πολλά στοιχεία στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Είναι μια άλλη ομάδα σε σχέση με πέρυσι. Ορθολογικός, αλλά με λίγες φάσεις, αργή ανάπτυξη και συντηρητικό παιχνίδι. Εχει μια λογική, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα. Το λάθος του επόπτη είναι καθοριστικό, αλλά και η αντίδραση στο τελευταίο μισάωρο επίσης μοιραία.