Περισσότερο από ένα ματς (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

H έδρα του Εργοτέλη είναι η ασφαλέστερη για να ταξιδέψουν οπαδοί των φιλοξενούμενων. Η διοίκηση του Εργοτέλη δίνει τον τόνο παίζοντας, μετά τον ύμνο της ομάδας της, τον αντίστοιχο του φιλοξενούμενου και η σύνθεση της κερκίδας, με τις περισσότερες γυναίκες και παιδιά από οποιαδήποτε άλλη, εξασφαλίζει την καλή ατμόσφαιρα. Αλλωστε το γεγονός έχει αναγνωριστεί και από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, που πριν από δύο σεζόν είχε βραβεύσει την ομάδα του Εργοτέλη για τη συμπεριφορά των οπαδών του. Οπότε και η κίνηση της διοίκησης του Παναθηναϊκού να πάρει τρεις χιλιάδες εισιτήρια και να τα μοιράσει μέσω της Ticket Club έγινε στο ασφαλέστερο εκτός έδρας ματς της σεζόν. Το σημαντικό όμως είναι ότι έγινε. Και αν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δεν κάνουν καφρίες, αν η Αστυνομία της Κρήτης δεν αδιαφορήσει και αν οι παίκτες βοηθήσουν, θα είναι το πρώτο βήμα στην κατάρριψη ενός μύθου. Οτι στα εκτός έδρας ματς οι οπαδοί του φιλοξενούμενου πρέπει να πηγαίνουν ομαδικά και στοιχισμένοι, με τη νοοτροπία στρατού κατοχής. Και με συμπεριφορά λίγο χειρότερη από ό,τι θα είχε ο τελευταίος.

Ενας από τους πιο παραγνωρισμένους λόγους στη δημιουργία επεισοδίων είναι οι παίκτες. Δώσε μου μια ομάδα από 11 Καραγκούνηδες ή από 11 Καστίγιο και θα σου δώσω τη σίγουρη συνταγή για να γίνει κόλαση το ματς Α.Ο. Γιόκο Ονο εναντίον της Αθλητικής Ενωσης Μαχάτμα Γκάντι. Οταν ένας παίκτης διαμαρτύρεται στον διαιτητή, οι οπαδοί της ομάδας του φυσικά δεν θα πάνε με το μέρος του διαιτητή. Ακόμα φυσικότερα θα βοηθήσουν βρίζοντας τον διαιτητή και μπαίνοντας στο mood του πλακώματος. Ακόμα χειρότερο είναι όταν ένας παίκτης χτυπάει αντιαθλητικά παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Ο οπαδός νιώθει σαν να χτύπησαν τον ίδιο και επειδή είναι λίγο δύσκολο να κάνει οτιδήποτε άλλο, ξεχαρμανιάζει με τους οπαδούς του αντιπάλου. Για την Αστυνομία πρέπει να γράψω ότι οι διοικητές έχουν βρει την τσίχλα: «Δεν επεμβήκαμε για να μη γίνουν χειρότερα και θρηνήσουμε θύματα». Επειδή όμως η τσίχλα του θρήνου έχει μασηθεί τόσες φορές που να την έχουν μάθει και οι χούλιγκαν, τα ελληνικά γήπεδα λειτουργούν με άλλους από την κοινωνία νόμους. Μπορείς να βρίσεις, να πετάξεις αντικείμενα και, αν νιώθεις αθλητικός, να πλακωθείς με τους ματατζήδες. Επειδή όμως έχει εφευρεθεί το βίντεο και επειδή βλέπουμε εικόνες καταστολής σε γήπεδα του εξωτερικού, πώς γίνεται εκεί οι αστυφύλακες να σκαρφαλώνουν στην κερκίδα και να μαγκώνουν τους ταραξίες; Οι δικοί μας χούλιγκαν είναι περισσότερο τσαμπουκαλεμένοι ή οι δικοί τους αστυφύλακες λιγότερο δημόσιοι υπάλληλοι από τους δικούς μας; Εχοντας ζήσει κοντά δύο δεκαετίες στο εξωτερικό, ας μου επιτραπεί να πιστεύω το δεύτερο.

Ο Παναθηναϊκός διακριτικά θα πρέπει να πιάσει τον Καραγκούνη και τους ένα-δυο μουρμούρηδες ποδοσφαιριστές και να τους πει σε αυτό το ματς να αποφύγουν το θέατρο και το «μπούρου μπούρου». Ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης να πάρει τηλέφωνο τον διοικητή της Αστυνομίας του Ηρακλείου και να του πει ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην Αστυνομία και την Οικονομική Εφορία. Ας γίνουν αυτά τα δύο και το ματς του Ηρακλείου θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία από ένα ακόμα αποτέλεσμα μιας σεζόν που αρχίζει.

Χθες με τον τρόπο του ο Δημήτρης Μπαλής γιόρτασε τη νίκη της Αριστεράς παρουσιάζοντας τον νέο Cayenne. Με χαλύβδινα ελατήρια ώστε να αντέχει στο αντάρτικο στα βουνά της Φιλοθέης, αυξημένη ισχύ ώστε να ταξιδεύει άνετα στις πεδιάδες του Παπάγου και κατανάλωση 13,9 λίτρα/100 χλμ. ώστε να έχει αρκετή αυτονομία για να φτάσει στις εσχατιές της Πολιτείας, το νέο Porsche Cayenne θα γίνει το must κάθε περιοχής που ψήφισε Συνασπισμό. Και ελπίζω στο ΠΑΣΟΚ να το πιάσανε το μήνυμα των εκλογών. Οι αριστεροί δεν είμαστε γυφταριό. Θα πολεμήσουμε μπροστά από το «Baltazar», μέσα στο «Baltazar» (αν υπάρχει τραπέζι) και πίσω από το «Baltazar». Και αν πέσουμε στη μάχη, οι συναγωνιστές μας δεν θα μας κλάψουν, αλλά θα μας ξεπροβοδίσουν με ένα τραγούδι της Σαβίννας Γιαννάτου στο στόμα και με ένα μοχίτο στο χέρι. Οι γκόμενές μας θα βρουν το πτώμα μας από τα κόκκινα παπούτσια, που μόνο ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Αλέξης Τσίπρας φόρεσαν. Και στην τσέπη μας θα υπάρχει το τελευταίο σημείωμα για να το διαβάσουν: «Δώσε στη χαροκαμένη μου τη μάνα το Μπούλγκαρι να με θυμάται και πες της να μην ασχοληθεί με το υπόλοιπο της Visa». Του κανόνα του Cayenne, του «Baltazar» και της Visa φυσικά εξαιρείται ο Διονύσης Ελευθεράτος. Ανθρωπος που εμφανίζεται σε φωτογραφία με πουκάμισο πόλο και με διπλή ρίγα στον γιακά είτε είναι γεννημένος επαναστάτης είτε Αλβανός σοβατζής που δεν άλλαξε την γκαρνταρόμπα του από τη δεκαετία του '90. Πάντως, αυτή η κίνηση του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά, που πολύ σωστά διέγνωσε ο Διονύσης, εκτός του ότι έχει τρομοκρατήσει το κατεστημένο, βλέπω να στέλνει το τετραγωνικό στη Νέα Φιλοθέη, το προπύργιο του Συνασπισμού, στα εφτά χιλιάρικα. Σε άλλες περιοχές που δεν πήγαν προς τα αριστερά, όπως τα Λιόσια και η Αγιά Βαρβάρα, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να είναι ισχυρό.

Εκτός λοιπόν από το ότι θα πρέπει να ζούμε σε μια Ελλάδα γεμάτη επανάσταση, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και σε Θρακομακεδόνες χωρίς Κώστα Πήδουλα. Κάτι δεν γούσταρε στο πρόγραμμα αποκατάστασης του Πήδουλα ο Χρήστος Καρβουνίδης και τον άλλαξε με τον Γιάννη Κωστή. Σε κάθε σύγκρουση στελέχους της ΑΕΚ με τον Καρβουνίδη μην ψάχνεστε για το ποιος θα κερδίσει. Αν η Μελίνα Νικολαΐδη τσακωθεί με τον Χρήστο, το αποτέλεσμα θα είναι ο Καρβουνίδης να μείνει στην ΑΕΚ και η μικρή να καταλήξει εσωτερική σε σχολείο της Ελβετίας. Πάντως με την απώλεια του Πήδουλα χάνεται και μια από τις αγαπημένες μου κατάρες. Το «που να σε τρέξει ο Πήδουλας», μια κατάρα που στην ιεραρχία των καταρών ερχόταν λίγο πριν από το «που ποτέ να μη λιώσεις» και λίγο μετά το «να τραβήξεις όσα δεν τράβηξε ο Παγώνης».

Προφανώς δεν έχω ιδέα αν ο Παγώνης έβαλε στον ΠΑΟΚ τα 4 εκατομμύρια ευρώ που λέει. Πάντως, αν πράγματι τα έβαλε, καλύτερα να μην το κυκλοφορεί, γιατί αν έχωσε 4 εκατομμύρια στον ΠΑΟΚ με αυτό το αποτέλεσμα, εγώ δεν θα τον εμπιστευόμουν όχι για συνέταιρο σε επιχείρηση, αλλά ούτε για διαχειριστή στην πολυκατοικία μου. Οσο για τα υπόλοιπα, θέλω να πω ότι αυτό το τεχνοκρατικό της διοίκησης του Θοδωρή Ζαγοράκη φάνηκε στη γενική συνέλευση. Οταν την πέσανε στον δικηγόρο του Παγώνη, όπως την πέφτανε στους δικηγόρους της Netmed την εποχή του Μάκαρου. Επίσης, από την εποχή που ο Λάμπης Ταγματάρχης εμφανιζόταν στην Ευελπίδων και τον κυνηγούσαν οι «ορίτζιναλ», δεν θυμάμαι τόσο μεγάλη επιτυχία όση είχε αυτό που γράφτηκε στο χθεσινό ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, ότι ο Παγώνης ζήτησε το ραντεβού με τη διοίκηση του ΠΑΟΚ να γίνει σε ένα στενό. Καταλαβαίνω τη διάθεση της διοίκησης του Ζαγοράκη να μιμηθεί τη διοίκηση της ΑΕΚ, αλλά μήπως έμπλεξαν τη διοίκηση του Ντέμη Νικολαΐδη με τη διοίκηση του Big Mac;

Το παραμύθι πάντως ότι ο κόσμος κάποιας ομάδας θα τιμωρήσει έναν κακό πολιτικό επειδή δεν έχει κάνει κάποιο χατίρι για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε μπάφα. Παλιότερα ο λαός του ΠΑΟΚ και του Αρη τιμωρούσε τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τώρα τιμωρούσε τον Γιώργο Ορφανό, αλλά μια χαρά πολιτική καριέρα κάνουν και οι δυο τους. Φυσικά το ίδιο θα συμβεί και με τον Γιάννη Ιωαννίδη. Ο οποίος, αντίθετα με τον Γιώργο Ορφανό, είναι φόλα Αρειανός. Ιδιότητα όμως που δεν πρόκειται να παίξει κανένα ρόλο, αφού στους πολιτικούς, τους διαιτητές και τους δημοσιογράφους η δουλειά έρχεται πριν από την αγάπη.

Οταν μετά το ματς του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό είχε σκάσει η ιστορία με τον υποτίθεται ύμνο του Ολυμπιακού στο κινητό του Κασναφέρη, ένας παλιός διαιτητής μού είχε πει ότι ο «Κάσνα», όταν άρχιζε, ήταν οπαδός του Παναθηναϊκού. «Και μετά;», ρώτησα. «Μετά έγινε διαιτητής», μου είχε απαντήσει ο πάλιουρας. Ετσι είναι. Μετά γίνεσαι πολιτικός, διαιτητής, δημοσιογράφος. Και κοιτάς την καριέρα σου και όχι τις μαλακίες. «Γκέγκε;», που λένε και στα αρβανίτικα. Γκέγκε.

Από παρελθόν ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι η καλύτερη επιλογή που μπορούσε να γίνει για το υπουργείο. Είναι παθιασμένος με τον αθλητισμό, χωρίς να είναι και υπεράνω του εκάστοτε νταραβεριού, όπως αποδεικνύουν οι συνεργασίες του με τον Γιάννη Γιαννάκη στον Αρη και τον Ολυμπιακό με αντικείμενο τη διαιτησία. Είναι επικοινωνιακός χωρίς να γίνεται μαϊντανός. Μαζί με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (και εμένα) πρέπει να είναι οι πιο τραβηχτικοί γκόμενοι που γεννήθηκαν το σωτήριο έτος που γεννηθήκαμε, τέλος πάντων. Μέχρις εδώ καλώς. Υπάρχουν όμως και αμφιβολίες.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης, επαγγελματίας παίκτης και προπονητής, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει την ανάγκη ανάπτυξης μαζικού αθλητισμού με στόχο τη βελτίωση της υγείας των Ελλήνων. Επίσης, θα πρέπει να φανεί αν αντικείμενό του είναι η ανάπτυξη του αθλητισμού ή μόνο του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου λόγω δημοτικότητας. Και τελευταίο, πόσο είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί με τις διάφορες γλίτσες του «ερασιτεχνικού» αθλητισμού, που για να κρατήσουν τη θέση του προέδρου είναι πρόθυμοι να αλλάζουν πολιτική ταυτότητα σε κάθε αλλαγή σκηνικού.