Η… πραγματική Ευρωλίγκα άρχισε με τα πρώτα συναπαντήματα των πλέι οφ και ο Ολυμπιακός δήλωσε με το «καλημέρα» έτοιμος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους. Η πρώτη πράξη της σειράς με την σταχτοπούτα Μονακό ή αν θέλετε το πρώτο από τα τρία βήματα που χρειάζεται να κάνει για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της επιστροφής σε Final Four, ήταν γεμάτο από την κορυφή μέχρι τα νύχια με μπασκετικό Ολυμπιακό. Που ξέρει όμως πολύ καλά ως οργανισμός τι σημαίνουν αυτά τα παιχνίδια και αντεπεξήλθε, μετατρέποντας την βραδιά σε περίπατο.
Παρόλο που η βραδιά άρχισε με το άσχημο μαντάτο (κλασσικός Ολυμπιακός δηλαδή) της απουσίας του Χασάν Μάρτιν, παρόλο που όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, το γεμάτο ΣΕΦ και η πίεση του φαβορί, δημιούργησαν ένα μούδιασμα, που αποτέλεσε τροχοπέδη στο πρώτο δεκάλεπτο. Η βιασύνη και το άγχος, μετατράπηκαν σε 4/16 σουτ εντός παιδιάς, κακές αποστάσεις, άστοχα λέι απ και ελεύθερα σουτ, όμως μετά το πέρας των πρώτων δέκα λεπτών, και με την τεράστια συμβολή της γεμάτης εξέδρας που θύμισε εποχές… Ιωαννίδη, το νερό μπήκε πολύ γρήγορα στο αυλάκι. Με κινητήριο μοχλό την άμυνα, οι «ερυθρόλευκοι» ξεπέρασαν το κακό πρόσωπο του δεκαλέπτου και φρόντισαν νωρίς-νωρίς να δώσουν στην Μονακό να καταλάβει. Όχι μόνο ότι εδώ είναι Πειραιάς, αλλά και τι εστί πλέι οφ.
Άλλωστε, φαινόταν πως το αρχικό 8-15, ήταν απόρροια της αστοχίας και όχι της έλλειψης τρόπου και πλάνου. Ο εξαιρετικός Τόμας Γουόκαπ, «κλείδωσε» από την αρχή τον Μάικ Τζέιμς, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να θυμίζει ίσως και από τον εκνευρισμό του τον παλιό κακό εαυτό του. Ο Αμερικανός, που έκανε τέσσερα κλεψίματα έβαλε και πολλά κρίσιμα σουτ σε σημείο που οι «ερυθρόλευκοι» έχτιζαν την διαφορά. Δεν έπαιζε όμως μόνος του στα μετόπισθεν, καθώς όλοι έδειξαν διάθεση, εφήρμοσαν κατά γράμμα τις οδηγίες του άρτια μελετημένου σκάουτινγκ των προπονητών και ώρες ώρες, σου δινόταν η εντύπωση πως όλοι ήξεραν μέχρι και πως… αναπνέουν οι αντίπαλοί τους.
Ο Ολυμπιακός επέτρεψε μόλις 54 πόντους στην καλύτερη επίθεση της Ευρωλίγκας, με μέσο όρο στην σεζόν τριάντα περισσότερους. Σημειωτέων, η δεύτερη χειρότερη παραγωγική επίδοση των Μονεγάσκων φέτος, είναι οι 65 πόντοι. Και πάλι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στο ίδιο γήπεδο. Αυτό δεν έγινε μόνο λόγω του ότι περιορίστηκε ο Τζέιμς, αλλά και γιατί οι συνεργασίες των περιφερειακών με τους αθλητικούς ψηλούς της ομάδας του Ομπράντοβιτς, άρχισαν να λειτουργούν μόνο στο 4ο δεκάλεπτο, όταν όλα είχαν κριθεί. Παίκτες όπως οι Μπέικον και Ντιαλό έμειναν χαμηλά και ήταν απόλυτα φυσιολογικό η πλάστιγγα να γείρει στην ελληνική μεριά.
Για να αρχίσει σιγά-σιγά να βρίσκει ρυθμό ο Ολυμπιακός, έπαιξε σπουδαίο ρόλο ο Σλούκας, ο οποίος ηρέμησε τις επιθέσεις, σκόραρε, καθοδήγησε σωστά και δημιούργησε. Όταν η μπάλα άρχισε να κυκλοφορεί πιο σωστά και να φτιάχνουν οι αποστάσεις, όλα έγιναν πιο εύκολα. Το δίδυμο των πλέι μέικερ, πήρε πολύτιμες βοήθειες από τον σταθερά φορμαρισμένο ΜακΚίσικ (τι κάρφωμα θεέ μου), αλλά και τον αρχηγό, Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος έκανε το πιο μεστό παιχνίδι της σεζόν. Στο κρισιμότερο σημείο, πρόσφερε πόντους με άψογα στατιστικά, «διάβασε» σωστά τις φάσεις και απέδειξε πόσο πολύτιμη είναι η εμπειρία σε αυτό το επίπεδο. Λέτε μετά από την πρώτη άρση κούπας ως αρχηγός, να κάνει πραγματικότητα και την συμμετοχή σε Final Four ως τέτοιος; Δύο βήματα ακόμα απομένουν…
Το πόσο πολύτιμη ήταν η συμβολή του «Πρι», θα φανεί στην συνέχεια της σειράς, καθώς με την παρουσία του, ο μέτριος για πρώτη φορά μετά από… μήνες επιθετικά Βεζένκοβ, πήρε πολύτιμες ανάσες ενόψει της συνέχειας. Και δεν ήταν η μοναδική που ήρθε από την άκρη του πάγκου, καθώς ο Ζαν Σαρλ όχι απλά κάλυψε το ξαφνικό «κενό» του Μάρτιν, αλλά κέρδισε και τις περισσότερες μάχες των ριμπάουντ, δίνοντας σημαντική βοήθεια στον Φαλ. Ομαδικά, τα 18 λάθη της Μονακό και τα μόλις 8 του Ολυμπιακού (19-5 οι πόντοι από τα σφάλματα), μαρτυρούν πολλά για τον τρόπο που αμύνονταν οι δύο ομάδες και τον βαθμό συγκέντρωσης και ετοιμότητάς τους. Σε ένα παιχνίδι με αρκετό μπασκετικό ξύλο όπως θα είναι και τα υπόλοιπα της σειράς, οι παίκτες του Μπαρτζώκα, έχασαν μόλις 5 αμυντικά ριμπάουντ, από μία πιο αθλητική ομάδα που ανανεώνει 11 κατοχές μέσο όρο στην διοργάνωση.
Κερδήθηκε λοιπόν και αυτή η κομβική μάχη, αλλά πόσα περισσότερα να γράψεις όταν μία ομάδα έχει περισσότερα κλεψίματα (10) απ’ ότι λάθη; Αν όλα αυτά συνεχιστούν με την ίδια συνέπεια και αυξηθεί και λίγο το 29% στα τρίποντα, ο δρόμος για το Βελιγράδι θα ανοίξει διάπλατα. Για την ώρα, έχει γίνει απλά το πρώτο βήμα. Έχει μπει το πρώτο… γκολ από τα τρία που χρειάζονται. Το δεύτερο παιχνίδι κρύβει περισσότερες παγίδες, διότι η Μονακό θα έχει προετοιμαστεί καλύτερα. Όμως και ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει ομαδικά και ατομικά πολύ καλύτερα. Έχει ακόμα πράγματα να δείξει. Αρκεί το… τρίπτυχο να είναι εκεί. Η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί…
Υ.Γ.: Δεν θα μπορούσε να είναι ομορφότερο το σενάριο. Κόσμος με παλμό και άψογη συμπεριφορά, το ΣΕΦ ασφυκτικά γεμάτο και ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης να μπαίνει στο κλειστό κλαμπ των θρύλων της Ευρωλίγκας. Να δίνει το σύνθημα από το μικρόφωνο και η ομάδα να το ακολουθεί. Κυρίως ο επί σειρά ετών Διόσκουρός του, Γιώργος Πρίντεζης. Υπέροχη αύρα...
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
