Η φετινή Ευρωλίγκα μας δίδαξε πολλά. Μα πάνω απ’ όλα πως ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς αυτό που οι αμερικανοί αποκαλούν «underdog». Το αουτσάιντερ δηλαδή, που στη περίπτωση του Ολυμπιακού, γινόταν μέρα με τη μέρα, προπόνηση με την προπόνηση και αγώνα με τον αγώνα φαβορί. Και τα κατάφερε. Εκτός από τα τεράστια κέρδη και οφέλη που έχουμε αναλύσει το τελευταίο διάστημα, χάρισε στους απλούς παρατηρητές και στους οπαδούς του κάτι ακόμα. Απολαυστικό remake, που μακάρι να έχει και το προ δεκαπενταετίας τέλος. Διότι αυτό που ζήσαμε το βράδυ της 30ης Μαρτίου στο ΣΕΦ, ήταν μία αναβίωση της θρυλικής δεκαετίας του ΄90, όπου οι «ερυθρόλευκοι» κατακτούσαν Ελλάδα και Ευρώπη με τα κατορθώματά τους.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Παιδιά που μεγάλωσαν και υποστήριξαν την ομάδα λόγω του τμήματος μπάσκετ, έζησαν στα 30-35 πλέον χρόνια τους την ίδια στιγμή. Το φαληρικό στάδιο να κοχλάζει, να έχει «πορτοκαλί» ατμόσφαιρα και την ομάδα να βγάζει πάθος, ανδρισμό, άρνηση να χάσει και ενέργεια ανάλογη με εκείνων των χρυσών χρόνων. Όπως το 1997 στη Ρώμη. «Από τους πρόποδες της Γής, κατακτητές της κορυφής». Ο αδελφοί Αγγελόπουλοι, ο τεράστιος Ντούσαν Ίβκοβιτς, μα πάνω από όλα οι παίκτες της ομάδας, έγραψαν άλλη μία μεγάλη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Έκαναν μία πραγματική υπέρβαση, που τηρουμένων των αναλογιών δεν έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Πλέον πάνε στο Final Four, έχοντας ήδη στείλει μήνυμα. «Όποιος μας υποτιμήσει, θα περάσει δύσκολα». Διότι τώρα, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά ότι μέχρι εδώ ήταν. Η Μπαρτσελόνα είναι το φαβορί, όμως ποιος μπορεί να ξεγράψει αυτή την ΟΜΑΔΑ με την καρδιά χιλίων λεόντων;
Το σύνολο που από τον Ιανουάριο και μετά και λόγω των σοφών διορθωτικών κινήσεων που έγιναν στο ρόστερ, άλλαξε άρδην το στάτους κβο της. Που παίζει «ξύλο» για να επιβιώσει, βγάζει περίσσια ενέργεια, παλεύει για κάθε κατοχή, μάχεται για όλα τα ριμπάουντ και καλύπτει σημαντικούς τραυματισμούς παικτών, αλλά και αδυναμίες. Αυτό έκανε και στον τέταρτο προημιτελικό κόντρα στην Σιένα, ακόμα και όταν αυτή είχε φέρει στα μέτρα της το ματς. Ποιος μπορεί να στείλει από τώρα τον Ολυμπιακό στον μικρό τελικό, όταν έχει αποκλείσει δίκαια και εμφατικά την «Μοντεπάσκι», που είναι ομάδα χρόνων, με χημεία, δουλειά και παίκτες με μεγαλύτερα ονόματα και…μηδενικά στα συμβόλαιά τους; Ελάχιστοι. Άλλο ένα από τα αμέτρητα κέρδη λοιπόν, ο σεβασμός που τρέφουν πλέον οι αντίπαλοι.
Η ιστορία έγραψε ότι κατακτήθηκε μία πρόκριση-θαύμα. Πανηγυρίστηκε σαν τρόπαιο, διότι είχε το χαρακτήρα του αναπάντεχου. Συνδυάστηκε και με το ξαφνικό «δέσιμο» του κόσμου με την ομάδα που κέρδισε με το σπαθί της αυτή τη στήριξη, γιατί δούλεψε σκληρά. Και πάνω απ’ όλα, έκανε κατάθεση ψυχής σε κάθε παιχνίδι. Μετά τη προσθήκη των δύο ξένων και την ενεργοποίηση του Σλούκα, οι δυνατότητες που έτσι και αλλιώς έδειχνε να έχει ο Ολυμπιακός άρχισαν να εκτοξεύονται επικίνδυνα, η μετοχή ανέβηκε κατακόρυφα και εξαργυρώθηκε με μία μεγάλη πρόκριση. Πλέον, το οικοδόμημα βαδίζει στα σωστά μονοπάτια και αυτή η επιτυχία δίνει μεγαλύτερη ώθηση και έναυσμα για να συνεχίσει πάνω σε αυτά. Το ταξίδι συνεχίζεται και πλέον έχει λαμπερό προορισμό. Την Κωνσταντινούπολη. Ακόμα πιο σημαντικό στοιχείο από το ίδιο το όνειρο που ζουν οι «ερυθρόλευκοι» όμως, είναι το ότι αποτελούν αναμφίβολα την ομάδα που έρχεται για να μείνει για πολλά χρόνια…
Ραντεβού στην Τουρκία.
Υ.Γ. Σε αυτή τη σειρά, κανείς δεν υστέρησε και όλοι προσέφεραν πολλά. Κυριολεκτικά όλοι. Όμως αυτό που έχει κάνει ο Κάιλ Χάινς στο τέταρτο ματς, είναι ο ορισμός της αθλητικής υπέρβασης. Πραγματικά ανεκτίμητος…
Υ.Γ.1: Μοναδική παραφωνία της μεγάλης γιορτής, το υβριστικό σύνθημα στον Νίκο Ζήση, επειδή σαν επαγγελματίας έπαιζε για την ομάδα του. Έναν παίκτη που δεν έχει προκαλέσει ποτέ, έχει δώσει τα πάντα για το ελληνικό μπάσκετ, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία του και που άπαντες γνωρίζουν τον αδαμάντινο χαρακτήρα του. Κρίμα…
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
