Τα «λαβράκια» του Παναθηναϊκού και ο Σπανούλης

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μετά την ολοκλήρωση της «σπανουλιάδας», η ζωή στο ελληνικό μπάσκετ συνεχίζεται. Ο Ολυμπιακός δίκαια πανηγυρίζει για την πρώτη του τεράστια επικοινωνιακή και λογικά ουσιαστική, σε αγωνιστικό επίπεδο, νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο παίκτης εξασφάλισε παχυλό τραπεζικό λογαριασμό και οι δυο ομάδες συνεχίζουν με γοργούς ρυθμούς τον μεταγραφικό τους σχεδιασμό. Τα ονόματα που ακούγονται εκατέρωθεν πολλά και μεγάλης αξίας, αλλά «νικητής» της επόμενης μέρας είναι ο πρωταθλητής, που προχώρησε σε δυο χαμηλών τόνων, αλλά ουσιαστικής σημασίας προσθήκες. Ο λόγος για τον Κώστα Καϊμακόγλου και τον Ίαν Βουγιούκα, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν γεμίζουν αεροδρόμια ή εξέδρες, αλλά εμπλουτίζουν με μπόλικο «λάδι» τα γρανάζια των μηχανών της ομάδας του Ομπράντοβιτς.

Βασική προϋπόθεση, η σκληρή δουλειά που είναι εκ των ουκ άνευ λόγω της παρουσίας του Σέρβου τεχνικού, ο οποίος από τη στιγμή που τους επέλεξε, ανεβάζει στα ύψη τις μετοχές τους. Ο πρώην φόργουορντ του Αμαρουσίου, μπορεί να καλύψει πολλά κενά, κυρίως στο «4» αλλά και το «3», είναι μαχητικός, έχει αξιοπρεπές σουτ και πάθος για προσφορά. Ουσιαστικά μιλάμε για τον πιο βελτιωμένο Έλληνα παίκτη την προηγούμενη σεζόν που έχει όλα τα φόντα να συμβάλει ουσιαστικά στην διατήρηση των σκήπτρων στην Ελλάδα, χωρίς να σημαίνει ότι η παρουσία του θα παίξει κομβικό ρόλο από την πρώτη κιόλας σεζόν. Ο πρώην σέντερ του Πανελληνίου και του Ολυμπιακού, διαθέτει πλούσιο ταλέντο για την θέση του, έκανε εκπληκτική σεζόν φέτος, αποκτήθηκε για βοηθητικός πίσω από τους Μπατίστ και τον νέο σέντερ (ενδεδειγμένη επιλογή για αντί-Πέκοβιτς είναι ο Μάριτς) και αν δουλευτεί μπορεί να προσφέρει επτά-οκτώ ποιοτικά λεπτά.

Για να «σηκώσεις» κούπες βέβαια δεν αρκούν οι δυο προαναφερθέντες, αλλά αυτό από την απαξίωση τους, επειδή το όνομά τους δεν κεντρίζει, έχει μεγάλη διαφορά. Φυσικά και ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί έναν σούπερ παίκτη για να αντικαταστήσει τον Σπανούλη, όμως τέτοιος είναι για παράδειγμα ο Ρούντι Φερνάνεθ, με τον οποίο ασχολούνται οι διοικούντες. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έχουν αποδείξει πολλάκις την αγάπη τους για την ομάδα και είναι βέβαιο πως θα κάνουν και πάλι το καλύτερο. Λογική κίνηση μοιάζει πλέον και η παραμονή του Γιασικεβίτσιους, αν και ίσως να αποδειχθεί μεγάλο λάθος η επιλογή της μη απόκτησης του ΜακΙνταϊρ. Παίκτες παρόμοιου στυλ είναι ο ΜακΆλεμπ της Παρτιζάν και ο Γκόρντον της Τσιμπόνα. Εφόσον λοιπόν οι κινήσεις για τα πιο «καυτά» ονόματα στεφθούν με επιτυχία, η αποχώρηση Σπανούλη για τον «αιώνιο» αντίπαλο θα έχει δημιουργήσει «κενό», όμως θα έχει πολλές πιθανότητες να αναπληρωθεί με επιτυχία.

Θέλοντας να ρίξουμε «γέφυρες» για σχόλιο στην υπόθεση Σπανούλη, δεν υπάρχει λόγος ο Παναθηναϊκός και οι υποστηρικτές του να μειώνουν την αξία του Λαρισαίου γκαρντ, μόνο και μόνο επειδή εκείνος επέλεξε τον «αιώνιο». Η συζήτηση για το πώς, το γιατί και οι συνιστώσες (οικονομικές και μη) της απόφασης του V-Span τείνουν να κουράσουν, περισσότερο και από τα επεισόδια που είχε το σίριαλ του μπασκετικού μέλλοντός του. Ο Ολυμπιακός έκανε μακράν καλύτερη προσφορά (το καλοκαίρι και όχι μεσούσης της περιόδου) γιατί είχε μεγαλύτερη ανάγκη έναν τέτοιο παίκτη, ο Παναθηναϊκός σωστά έθεσε ένα όριο στην πρότασή του για να διατηρηθούν οι ισορροπίες στο εσωτερικό και ο παίκτης ορθά, εφόσον αυτός έτσι έκρινε, συνεχίζει με τα «ερυθρόλευκα».

Το συναισθηματικό δέσιμο των οπαδών με κάποιον αθλητή και η λογική πίκρα που υπάρχει όταν εκείνος αποφασίζει να περάσει στην αντίπερα όχθη είναι κατανοητά, αλλά είναι αδιανόητο άνθρωποι που παλεύουν κάθε μέρα για εξακόσια και επτακόσια ευρώ να ασχολούνται τόσο με ένα τέτοιο θέμα και να αναλώνονται σε ύβρεις και απειλές. Όταν μάλιστα είναι σχεδόν βέβαιο πως το ίδιο θα συμβεί στο μέλλον με έναν παίκτη που θα μετακομίσει από τον «αιώνιο» στην δική τους ομάδα. Ο Σπανούλης είναι πολύ μεγάλος παίκτης, απέδειξε ότι αν μη τι άλλο για να «μετακομίσει» στην αντίπερα όχθη έχει κότσια και μένει να δούμε αν θα μπορέσει να προσφέρει ανάλογα και στη νέα του ομάδα. Σίγουρα θα χρειαστεί στήριξη από τους Πειραιώτες και μπόλικο…βουλοκέρι στα αυτιά, για τα όσα εμετικά -δυστυχώς- θα ακούσει στις επισκέψεις του στο ΟΑΚΑ.

Στον σχεδιασμό του Ολυμπιακού πάντως, λύνει έναν γόρδιο δεσμό χρόνων, αφού κανένα από τα «δυάρια» του δεν είχε τις ικανότητες και την ηγετική του φυσιογνωμία. Πλέον ο Ίβκοβιτς και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, καλούνται να καλύψουν τα «κενά» που έχουν δημιουργήσει οι αποχωρήσεις των Κλεϊζα, Τσίλντρες, Βούισιτς, Πεν και Χαλπερίν, αλλά και η διαφαινόμενη του Σχορτσανίτη. Ο Νίλσεν είναι μία καλή συμπληρωματική λύση, ενώ οποιοσδήποτε από τους Σάτο, Σισκάουσκας, Μπιέλιτσα, Άντερσεν αποκτηθεί αποτελούν «λίρα εκατό». Αυτό που γεμίζει περισσότερη αισιοδοξία πάντως, είναι ότι φέτος για πρώτη ίσως φορά, υπάρχει σωστός προσανατολισμός και σχεδιασμός από διοίκηση και προπονητή. Επιλεγμένοι στόχοι (παίκτες), συγκεκριμένες προτάσεις και εμπειρία στο πως αυτές θα κατατεθούν ακόμη και στο παρασκήνιο. Η «σφραγίδα» του Ίβκοβιτς, έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com