Ολυμπιακού… αντίδραση

Έχοντας ανοικτές πληγές από τις εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας και αιμορραγώντας για μία ακόμη φορά από τα προβλήματα τραυματισμών, οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί για τον Ολυμπιακό στην «καυτή» έδρα της διψασμένης Βαλένθια, κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν. Οι «ερυθρόλευκοι» όμως έβγαλαν ψυχή, αντέδρασαν και πήραν μία νίκη που βαθμολογικά μπορεί να μη σημαίνει τίποτα, αλλά για την αποκατάσταση της ηρεμίας και της ψυχολογικής τους ισορροπίας είναι «χρυσάφι». Ο τρόπος που ήρθε το αποτέλεσμα «ζεσταίνει» τον κόσμο και ισχυροποιεί το «χαρτί» του Μίλαν Τόμιτς.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Οι πειραιώτες, πέρασαν από μία έδρα που δύσκολα θα περάσει άλλη ομάδα στον όμιλο και έδειξαν πως έχουν την θέληση και τη διάθεση να «γυρίσουν» την σε βάρος τους διαμορφωθείσα κατάσταση. Με ομαδική (αλλαγές στα σκριν) αλλά και προσωπική άμυνα που για την εποχή παίρνει εξαιρετικό βαθμό, με αυταπάρνηση και συγκέντρωση στα κρίσιμα σημεία (το φάουλ έγινε σωστά όταν έπρεπε), ο Ολυμπιακός έκοψε τη… φόρα της ομάδας του Περάσοβιτς και πάει πιο ήρεμος για τις κρίσιμες αποφάσεις που ενδέχεται να σηματοδοτήσουν ολόκληρη τη σεζόν. Προτού αναφερθούμε στο ποιες μπορεί να είναι αυτές, προέχει ένα μπράβο στους εκπληκτικούς Σπανούλη, Λοτζέσκι και Σλούκα, που τράβηξαν το «κουπί» στο σκοράρισμα, την ώρα που όλη η φροντ λάιν επιθετικά ήταν ο Χάντερ που πέτυχε και τους εννέα πόντους των ψηλών.

Χρειάζεται άμεση αφύπνιση και των υπόλοιπων, αλλά και σαφές πλάνο για να περνάει περισσότερο η μπάλα στο «ζωγραφιστό», αγωνιστικό κομμάτι που θα είναι διαφορετικό όταν επιστρέψει ο Πρίντεζης ("έγκλημα" που δεν χειρουργήθηκε αμέσως) ή αποφασιστεί να γίνει μία προσθήκη ψηλού (ο Σίμονς απλά κουνάει την πετσέτα). Ο Πέτγουεϊ, που λογικά αμφισβητείται, έχει κάνει εξαιρετικό αμυντικά παιχνίδι, αλλά στην επίθεση δε μπορεί να απειλήσει παρά μόνο με τρίποντα. Αν και αυτά δεν μπουν, ο Ολυμπιακός δεν παίρνει από το «4» το παραμικρό. Σε ομαδικό επίπεδο, εκτός από την πολύ καλή άμυνα και τις καλές επιστροφές που δεν έδωσαν το δικαίωμα στην (αγχωμένη και άστοχη) Βαλένθια να βρει ρυθμό, μεγάλο ρόλο έπαιξαν τα 12 επιθετικά ριμπάουντ και γενικότερα ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας.

Όσο για τις αποφάσεις που προαναφέραμε, αφορούν φυσικά τη τεχνική ηγεσία. Η διοίκηση είναι φανερό ότι το έψαξε με Τζόρτζεβιτς, Κολέ και έχει στην άκρη του μυαλού και τον Φλέμινγκ. Όπου και αν καταλήξει, πρέπει να το κάνει το πολύ μέχρι το Σάββατο, γιατί είναι κρίμα να αιωρείται το ποιος θα αντικαταστήσει τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Κρίμα και γιατί θα συνεχιστεί η αβεβαιότητα, αλλά και γιατί δεν το αξίζει ο Μίλάν Τόμιτς. Αν δεν πάρει τώρα την ευκαιρία δεν θα την πάρει ποτέ και ανεξαρτήτως της προπονητικής μαγκιάς (και ρίσκου γιατί χρειάζεται και αυτό) του να παίξει στο τέλος με τέσσερις κοντούς στη Βαλένθια, είναι δεδομένο πως την αξίζει. Ακόμα και αν στο τέλος της σεζόν δεν τα καταφέρει, είναι ο μοναδικός που ξέρει το υπάρχων υλικό και τι πρέπει να βελτιώσει για να είναι πιο ανταγωνιστικό.

Κυρίως, ξέρει καλύτερα και από τους ιδιοκτήτες της ομάδας τη ψυχοσύνθεσή της και το τι χρειάζεται για να μπει στον ίσιο δρόμο εντός και εκτός παρκέ (σχέση με κόσμο). Αφήστε που η λογική λέει πως με δάσκαλο τον μεγάλο Ντούσαν Ίβκοβιτς, όλο και πιο κοντά στο μπάσκετ που έπαιζε επί εποχής του θα πλησιάσει η ομάδα. Και αυτό θα είναι από μόνο του ένα βήμα προς τα εμπρός...

Follow @ZervasNikolaos