Ολυμπιακός τροπαιούχος και με νέο μεγάλο αρχηγό

Επιτρέψτε μου να αρχίσω από το τέλος προς την αρχή, διότι κανένας τίτλος, κανένα τρόπαιο και καμία νίκη στον αθλητισμό δεν έχουν την παραμικρή αξία μπροστά στην ανθρωπιά, την υγεία και την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η, για τους περισσότερους αναμενόμενη, κατάκτηση του Σούπερ Καπ από τον Ολυμπιακό, είναι σίγουρα η είδηση της βραδιάς και πρώτη κούπα της σεζόν για τους «ερυθρόλευκους». Ο πραγματικός τίτλος όμως και η υπερηφάνεια, είναι η κίνηση του Κώστα Παπανικολάου να δώσει στον Χρήστο Μπαφέ να σηκώσει πρώτος το τρόπαιο της διοργάνωσης.

Ο εδώ και δύο δεκαετίες στυλοβάτης της οικογένειας του Ολυμπιακού, δοκιμάστηκε πρόσφατα από περιπέτεια υγείας που ευτυχώς ανήκει στο παρελθόν και ο νέος αρχηγός της σε μια ένδειξη σεβασμού και μεγαλείου, έκανε το σωστό. Η σκυτάλη από τους τεράστιους Σπανούλη και Πρίντεζη, έχει περάσει στα σωστά χέρια, καθώς, εκτός όλων των άλλων, ο «Παπ» είναι ένα από τα μεγαλύτερα διαμάντια του ελληνικού αθλητισμού. Στη Ρόδο είδε την ομάδα του να νικάει για όγδοη συνεχόμενη (!) φορά τον, φανερά και δικαιολογημένα ανέτοιμο, Παναθηναϊκό, όμως οι προοπτικές της είναι για ακόμα περισσότερους τίτλους και φέτος και κυρίως όμορφο μπάσκετ.

Σε έναν τελικό όπου οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν μουδιασμένα και μπερδεμένοι στην επίθεση, δεν κυκλοφόρησαν καλά την μπάλα, έκαναν τρία λάθη στα ισάριθμα πρώτα λεπτά του αγώνα και ανάγκασαν τον κόουτς Μπαρτζώκα να πάρει νωρίς τάιμ άουτ. Ο Παναθηναϊκός πίεζε και έβγαζε ενέργεια, ο Γουίλιμας δημιουργούσε προβλήματα, όμως η απάντηση ήταν άμεση. Επί μέρους σκορ 16-2 σε έξι λεπτά, με τους «πράσινους» να σκοράρουν μόλις δύο φορές εντός παιδιάς σε επτά λεπτά. Η άμυνα με κλειστό man to man και ελάχιστες αλλαγές όταν χρειαζόταν στα μαρκαρίσματα, έδωσε το έναυσμα και οι Κάναν-Βεζένκοβ έδωσαν προβάδισμα. Το χαμηλό σχήμα του Ράντονιτς με τον Γιώργο Καλαιτζάκη στο «4» έβαλε και πάλι δύσκολα στον Ολυμπιακό, που βρήκε σε εκείνο το σημείο σίγουρες λύσεις μόνο με τον εξαιρετικό στην εκτέλεση των πικ εν ρολ και στα ριμπάουντ, Μπόλομποϊ.



Το πρόβλημα στο μαρκάρισμα του Λι, επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να είναι κοντά στο σκορ στην ανάπαυλα, αλλά το +3 των «ερυθρόλευκων» σε παιχνίδι λίγων κατοχών, χωρίς πολύ transition και στον ρυθμό που ήθελαν οι παίκτες του Ράντονιτς, έλεγε ήδη πολλά. Ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά παρότι δέχθηκε 14 πόντους από αιφνιδιασμό και σκόραρε μόλις 3, χάρη και στις καλές επιστροφές του αντιπάλου. Η αναλογία 10 ασίστ για 7 λάθη δεν ήταν ιδιαίτερα καλή από την στιγμή που στην αντίπερα όχθη η στατιστική κατέγραψε 8 τελικές πάσες για μόλις 4 σφάλματα. Όμως είναι τέτοια η ανωτερότητα και η διαφορά αγωνιστικής χημείας, στην παρούσα φάση, που το ταμπλό έγραφε 34-37.

Όταν άρχισαν να μπαίνουν κάποια μακρινά σουτ στις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου και ανέλαβε δράση στην δημιουργία (5 ασίστ!) και στο σκοράρισμα ο δικαιότατος MVP του αγώνα, Μουστάφα Φαλ, όλα πήραν τον δρόμο τους. Η άμυνα είχε κάνει την ρακέτα απλησίαστο πεδίο (30-16 οι πόντοι από το ζωγραφιστό), με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να καταφύγει στην λύση των μακρινών σουτ που στο 74% τους βρήκαν σίδερο. Σε αυτή την περίοδο που κρίθηκαν όλα, ο Ολυμπιακός δέχθηκε μόλις 9 πόντους και πήγε στο +13, έχοντας βελτιώσει κατά μόλις 1% το ποσοστό ευστοχίας του σε δίποντα και τρίποντα συνολικά. Την ίδια ώρα όμως, με τις δύο ομάδες να έχουν σχεδόν ίδια λάθη (13-14), ο Ολυμπιακός νίκησε αυτή την επί μέρους στατιστική με 16-8, διότι πολύ απλά είναι πιο «ομάδα» και ξέρει να εκμεταλλεύεται αυτά που του δίνει ο αντίπαλος.

Ο,τι και αν συνέβη στο τέταρτο δεκάλεπτο ήταν απλά τυπική διαδικασία και το μόνο που χάλασε την… βαρεμάρα από το κακό μπάσκετ που παίχτηκε εκατέρωθεν λόγω και της εποχής, ήταν η απερισκεψία του Γιαννούλη Λαρεντζάκη να επιτεθεί στα τελευταία δευτερόλεπτα.

Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε στην Ρόδο την ανωτερότητά του και το ότι μπαίνει από την pole position για τους εγχώριους τίτλους και την νέα σεζόν. Αυτό φυσικά και δεν του εξασφαλίζει το παραμικρό, διότι έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης και θα χρειαστεί χρόνο και πολλή δουλειά για να φτάσει κοντά στο απόλυτο των δυνατοτήτων του. Για την εποχή πάντως οι αυτοματισμοί, οι αποστάσεις, ο τρόπος που κυκλοφορεί η μπάλα, ο τρόπος που σπάνε τα σκριν στην άμυνα και κυρίως η αναβαθμισμένη φροντ λάιν και οι έξτρα λύσεις στην επίθεση, γεμίζουν με αισιοδοξία για ακόμα πιο όμορφες μπασκετικές βραδιές στο ΣΕΦ και στα γήπεδα ανά την Ευρώπη. Επόμενος σταθμός, Βαρκελώνη. Σίγουρα με μια κούπα στις αποσκευές είναι ακόμα καλύτερα…

Υ.Γ.: Ο παίκτης κάνει λάθος με πολλούς σφυγμούς και κρίνεται γι’ αυτό. Το να σηκώνεται ο πολύπειρος, τεχνικός διευθυντής μίας πολύ μεγάλης ομάδας από τον πάγκο και να κατεβάζει όλα τα… γαλλικά (sic) που υπάρχουν στην ελληνική γλώσσα προς τον παίκτη, είναι αν μη τι άλλο επιεικώς λυπηρό.

Follow @ZervasNikolaos