Με την σημαία του ψηλά και το σπίτι του… αφιλόξενο

Όταν, την 1η Οκτωβρίου του 2021, ο Ολυμπιακός άρχιζε το, πανέμορφο όπως αποδείχθηκε, ταξίδι του στην φετινή Ευρωλίγκα, οι πιο ψύχραιμοι παρατηρητές του έδιναν κάποιες ελπίδες για να μπει μέσω της 7ης-8ης θέσης στα πλέι οφ. Η αλλαγή σελίδας μετά την αποχώρηση του εμβληματικού αρχηγού του και ο μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας στην ολοένα και πιο ακριβή και με περισσότερους μνηστήρες επιτυχιών, διοργάνωση, ήταν δυο από τα πολλά ερωτηματικά που έπρεπε να απαντηθούν. Αγωνιστική με την αγωνιστική, παιχνίδι με το παιχνίδι και εμφάνιση με την εμφάνιση, απαντήθηκαν, σχετικά άμεσα.

Ακόμα και ο πιο αισιόδοξος πάντως, δεν θα πόνταρε πως δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε, η εξαιρετική ομάδα που έφτιαξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του, θα έχει εξασφαλίσει, όχι μόνο την επιστροφή της στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Μία πρώτη «ερυθρόλευκη» υπέρβαση στην φετινή Ευρωλίγκα, που έμελλε να πιστοποιηθεί εκτός έδρας. Στην Λυών και όχι στο γήπεδο που με το εμφατικό 12-1, μπήκαν οι «βάσεις» για την ξέφρενη φετινή πορεία του Ολυμπιακού. Το ΣΕΦ, που θα είναι μάλιστα από άκρη σε άκρη γεμάτο καθώς ο κορωνοϊός (σ.σ. κύρια αιτία της μοναδικής ως τώρα αγωνιστικής κοιλιάς) ευτυχώς το επιτρέπει πλέον, καλείται να πιστοποιήσει πλέον την επόμενη-ιστορική υπέρβαση της χρονιάς.

Ας μείνουμε όμως στο τώρα, γιατί το Βελιγράδι είναι ακόμα πολύ μακριά. Ανεξαρτήτως τελικής κατάταξης και αντιπάλου, το σημαντικότερο όπλο από εδώ και στο εξής είναι ο ρεαλισμός, η ταπεινότητα και η ψυχραιμία. Εφόσον ο Ολυμπιακός είναι αυτός που μπορεί, δεδομένα δεν συντρέχει λόγος να φοβηθεί κανέναν. Τα σενάρια είναι αναγκαίο κακό, όμως όπως έγραφα και μετά το κάζο στο Μονακό, οι «ερυθρόλευκοι» δεν θα έχουν προκριθεί αν τερματίσουν τρίτοι και αντιμετωπίσουν ευκολότερη θεωρητικά αντίπαλο από την Εφές και δεν θα έχουν αποκλειστεί, αν τα αποτελέσματα το φέρουν έτσι και υποδεχθούν τους πρωταθλητές Ευρώπης. Με μία στροφή να απομένει, παίκτες και τεχνικό τιμ οφείλουν να τα δώσουν όλα κόντρα στην Μπαρτσελόνα, για να εξαντλήσουν τις πιθανότητες για ένα ακόμα καλύτερο πλασάρισμα. Μετά θα σκεφτούν τα προημιτελικά.

Κανείς υγιής-ρεαλιστής δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει για όλα όσα σπουδαία με κόπο και δουλειά κατάφεραν μέχρι τώρα, τίποτα δεν θα μηδενίσει την εξαιρετική τους πορεία, ακόμα και αν δεν γίνει το θαύμα της επιστροφής στο Final Four. Στο μυαλό όλων θα πρέπει να υπάρχει πως ο οργανισμός λειτουργεί εξαιρετικά, έχει υγεία, διοικητική σταθερότητα-όραμα, εξαιρετικό κλίμα και σε μεγάλο βαθμό έχει φτιάξει από φέτος και την επόμενη -τουλάχιστον- σεζόν του, που έχει όλα τα εχέγγυα να είναι το ίδιο συναρπαστική. Το αν θα έρθουν ακόμα πιο μεγάλα πράγματα στην φετινή διαδρομή, θα το ξέρουμε σε περίπου ένα μήνα, αλλά για την ώρα ας απολαύσουμε το παρόν. Που στην Γαλλία είχε γλυκιά γεύση στο τέλος, διότι πολύ απλά μπασκετικός Ολυμπιακός και άμεση αντίδραση μετά από αρνητικό αποτέλεσμα, είναι έννοιες ταυτόσημες.

Απέναντι στην ελλιπή -λόγω σημερινής υποχρέωσης στο κύπελλο (!)- Βιλερμπάν η πίεση και το πρέπει για το αποτέλεσμα ήταν ο πρώτος αντίπαλος του Ολυμπιακού. Οι Γάλλοι δεν είχαν τίποτα να χάσουν, έδωσαν ευκαιρία ακόμα και στον 17χρονο Ρισασέ (σ.σ. η παρουσία του πρώην «ερυθρόλευκου» Στεφάν χωρίς… ράστα στις εξέδρες ξύπνησε μνήμες του παρελθόντος) και από την στιγμή που και πάλι δεν ενεργοποιήθηκε το βασικό φετινό όπλο -η άμυνα- ήταν για τρία δεκάλεπτα στενός… κορσές. Όπως και στο Πριγκιπάτο, οι πειραιώτες έδειξαν διάθεση να κερδίσουν από την επίθεση, μόνο που αυτή την φορά τους… έπαιρνε, καθώς δεν υπήρχαν μπροστά τους… μούσκουλα, ποιότητα και λύσεις.



Ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια με το φτωχό +4, παρότι είχε εξαιρετικά ποσοστά 68,2% στα δίποντα, 50% τρίποντα και είχε καταγράψει ήδη 15 ασίστ στην στατιστική του, έξι περισσότερες απ’ ότι η Βιλερμπάν. Δέχθηκε 43 πόντους και 80 συνολικά, από μία ομάδα που έχει 72 μέσο όρο φέτος, καθώς την είδε να πετυχαίνει μέχρι την ανάπαυλα 12 από τα 7 δικά του σφάλματα και να ανανεώνει 5 φορές τις κατοχές της από επιθετικά ριμπάουντ. Ευτυχώς, Παπανικολάου, Ντόρσεϊ και Ζαν Σαρλ, βοήθησαν πολύ σε αυτό το διάστημα στο σκοράρισμα, ενώ ο άποντος στο ημίχρονο Σλούκας, είχε αναγκάσει ήδη δυο-τρεις φορές το κοινό να βγάλει επιφώνημα θαυμασμού με τις μαγικές δημιουργίες του. Στα θετικά της ανάπαυλας, και οι 8 πόντοι από αιφνιδιασμό.

Με το μοτίβο να παραμένει, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπου λειτούργησε σωστά και έγιναν κάποια κλεψίματα, ίδιο στην άμυνα και την δουλειά για την Βιλερμπάν να αναλαμβάνουν από τους Οσετκόφσκι-Αντετοκούνμπο, οι Στραζέλ και Μόργκαν, ο Ολυμπιακός που είχε περιορίσει τους Οκομπό και Τζόουνς (σ.σ. ίσως και να έπαιξαν λιγότερο ενόψει κυπέλλου), δεν μπορούσε να «χτίσει» μομέντουμ και να πάρει μια διαφορά ασφαλείας. Μέχρι να αναλάβει για τα καλά δράση η… αγία τριάδα της επίθεσης και να πάρουν τα πράγματα τον φυσιολογικό τους δρόμο. Ο Σλούκας μαζί με την δημιουργία άρχισε να βάζει σημαντικά προσωπικά καλάθια, πετυχαίνοντας 15 πόντους στα ισάριθμα τελευταία λεπτά, ο ανεξάντλητος «mister double-double», Βεζένκοβ σκόραρε με κάθε τρόπο κάνοντας παράλληλα όλη την… βρώμικη δουλειά και ο Ντόρσεϊ έκανε άψογα αυτό που ξέρει άψογα, με 9/15 σουτ, έχοντας παράλληλα και 7 ριμπάουντ.

Αυτή την φορά, οι περισσότεροι που μπήκαν για υποστήριξη στους βασικούς ήταν θετικοί (Ζαν Σαρλ, ΜακΚίσικ) και από την στιγμή που το κοντέρ έγραψε 94 με 25 ασίστ, 65% στα δίποντα και 47,6% στα τρίποντα, το «διπλό» ήταν θέμα χρόνου να γείρει προς την σωστή πλευρά. Το τετραήμερο στην Γαλλία πήρε την μία αναγκαία σφραγίδα νίκης, το πλεονέκτημα έδρας είναι οριστικά σε ελληνικά χέρια, και το σίγουρο, είναι πως οι τύποι με τις «ερυθρόλευκες» θα μπουν στα παιχνίδια του Απρίλη με την σημαία τους ψηλά. Χωρίς διάθεση να χαρίσουν τίποτα σε κανέναν και με στόχο να αποδειχθούν ξανά... αφιλόξενοι οικοδεσπότες. Όποιος και αν είναι o αντίπαλος, καλώς να… ορίσει. Για την ώρα… Μπαρτσελόνα.

Υ.Γ: Ο Ολυμπιακός, ανάμεσα στα άλλα, έκανε και επτά εκτός έδρας νίκες και είναι στην τετράδα των ομάδων με τα περισσότερα «διπλά». Μόνο ομάδα… έδρας δεν την λες.

Υ.Γ.2: «Οι παίκτες του Ολυμπιακού, κυκλοφορούν την μπάλα σαν σε θεατρικό έργο. Παίζουν υπέροχο μπάσκετ». Τι Τζέι Πάρκερ, προπονητής Βιλερμπάν... Αδερφός του Τόνι Πάρκερ. Άλλος ένας άνθρωπος του αθλήματος που αναγνωρίζει αυτό που βλέπει. Κάτι θα ξέρει περισσότερο. Τι όχι;

Follow @ZervasNikolaos