Η υπέρβαση απαιτεί… περισσότερους

Αν και κανένα παιχνίδι δεν έχει την παραμικρή ουσιαστική σύνδεση με κάποιο άλλο, το αποψινό ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Εφές στην Πόλη ήταν… επανάληψη. Όχι του ημιτελικού του Final Four του Βελιγραδίου όπως οι περισσότεροι με αρκετή δόση κλισέ το χαρακτήρισαν πριν το τζάμπολ, αλλά αυτό του πρώτου γύρου, στο ίδιο γήπεδο, στην περυσινή διοργάνωση. Και τότε οι «ερυθρόλευκοι» ήλεγχαν την κατάσταση και είχαν καλές υπέρ τους διαφορές για τριάντα λεπτά, αλλά κατέρρευσαν στο τέλος. Το ίδιο, σχεδόν, σενάριο εκτυλίχθηκε και το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου.

Με διαφορετικό τρόπο, αλλά ίδια κατάληξη. Νίκη της back to back πρωταθλήτριας Ευρώπης, που έτσι και αλλιώς ήταν το πιο φυσιολογικό αποτέλεσμα πριν από το τζάμπολ. Όμως ο Ολυμπιακός, όπως έκανε και στο Τελ Αβίβ, είχε φτιάξει όλες τις προϋποθέσεις για να έχει καλύτερη μοίρα. Απέναντι στην πιο «γεμάτη» ομάδα της διοργάνωσης, που δεν είχε τελικά τον μεγάλο της αστέρα, Σέιν Λάρκιν, αλλά και ένα χρήσιμο «εργαλείο» που έχει προσθέσει φέτος, τον Εμπάιγ. Για να ολοκληρωθεί λοιπόν μία τεράστια νίκη απέναντι σε τόσο ατομικό και ομαδικό ταλέντο, χρειάζονται σχεδόν 40 λεπτά πολύ καλού μπάσκετ και όχι… 28. Όμως οι «ερυθρόλευκοι» είναι σχεδόν ακατόρθωτο να το παίξουν στην παρούσα φάση, καθώς έχουν σχεδόν όλους, αν όχι όλους, τους νεοαποκτηθέντες παίκτες τους εκτός κλίματος. Μοιραία, όταν -φυσιολογικά- έστω και ένας από τους έξι-επτά που απομένουν να παλεύουν δεν είναι καλά (σ.σ. απόψε ήταν ο Παπανικολάου με 0/5 τρίποντα), τα… κουκιά δεν βγαίνουν ούτε με θαύμα.

Και αυτό, είναι κάτι που δεν έγινε για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη, όμως απέναντι σε μία τριάδα παικτών που τα έβαζαν όλα (Κλάιμπερν, Μίτσιτς και Μπομπουά), το «κενό» και η έλλειψη δυνάμεων που επιφέρει λάθη και έλλειψη συγκέντρωσης στο τέλος γίνονται πιο εμφανή και η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Και το αποτέλεσμα είναι ο Ολυμπιακός να αδικεί την ίδια του την προσπάθεια, που στο πρώτο ημίχρονο, ίσως να μην του ανταπέδωσε στο έπακρο την πολύ καλή του εικόνα. Το +8, έχοντας κρατήσει την Εφές στους 33 πόντους, με 6 ασίστ για ισάριθμα λάθη, άμυνα που ήταν καλά διαβασμένη και στοχευμένη, είναι φτωχό και αφήνει περιθώριο στον πιο ποιοτικό αντίπαλο να αντιδράσει. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα έπαιζαν εξαιρετικά στις αλλαγές, έδιναν σωστές βοήθειες, κάλυπταν τον ελεύθερο αντίπαλο όταν έκαναν νταμπλ τιμ στο χαμηλό ποστ και είχαν ενέργεια και υψωμένα χέρια συνεχώς για να περιορίσουν την δημιουργία των γηπεδούχων.

Η Εφές έπαιρνε πράγματα μόνο από ατομικές ενέργειες των Κλάιμπερν, Μίτσιτς και Μπομπουά, χωρίς κυκλοφορία της μπάλας και μόλις 13/30 σουτ. Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός είχε 11 ασίστ για πέντε λάθη, πολύ καλό Γουόκαπ, συνεπή Βεζένκοβ, εξαιρετικό τον Φαλ και θετικούς τους Λαρεντζάκη και Σλούκα. Αν έλλειπε και αυτό το 5/15 στα τρίποντα, η διαφορά θα ήταν διψήφια, όμως οι νταμπλούχοι Ελλάδας ανταποκρίνονταν θετικά ακόμα και στα ψηλά σχήματα με Ντάνστον στο «4» και Πλάις στο «5» και έχασαν μόλις 4 αμυντικά ριμπάουντ. Οι παίκτες του Αταμάν όμως παρουσιάστηκαν πολύ πιο υπομονετικοί στο δεύτερο μέρος, έπαιξαν αρκετό μπασκετικό ξύλο (υπό την ανοχή των διαιτητών που έκαναν 2-3 λάθη που όμως δεν έκριναν το ματς), κυκλοφόρησαν καλά την μπάλα και μετά το αρχικό 5/13 τρίποντα, είχαν 10/17.

Ο Μίτσιτς έπαιξε εξαιρετικά και άγγιξε το τριπλ νταμπλ, και όσο εκείνος και οι συμπαίκτες του ευστοχούσαν ακόμα και σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός, η πίστη του Ολυμπιακού μειωνόταν. Αλλά και η ενέργειά του, καθώς όποτε επιχειρούσε ο Μπαρτζώκας (σ.σ. ίσως να χρειαζόταν πιο νωρίς ο Λαρεντζάκης στο 3ο δεκάλεπτο) να εμπιστευτεί έναν εκ των νεοαποκτηθέντων… προδιδόταν. Αυτόματα, τα σουτ πλέον δεν έφταναν στον στόχο, ο Ζίζιτς και Μπράιαντ περιόρισαν την δράση των Φαλ και Σλούκα αντίστοιχα, και τα λάθη γίνονταν με μεγάλη ευκολία από ελληνικά χέρια. Εκτός από το ελλιπές για αυτού του επιπέδου ποιότητας και απαιτήσεων παιχνίδι rotation, ο Ολυμπιακός πλήρωσε για μία ακόμα φορά το ότι διαθέτει μία από τις χειρότερες, αν όχι η την χειρότερη άμυνα στα σουτ τριών πόντων αντιπάλου, βάσει τον ποσοστών ευστοχίας τους στις πρώτες έντεκα αγωνιστικές. Παράλληλα, η έλλειψη ενός ακόμα ποιοτικού γκαρντ-χειριστή-σκόρερ είναι εμφανής όσο ο Κάναν δεν μπαίνει στην εξίσωση, χωρίς να σημαίνει πως δεν χρειάζεται να δώσουν περισσότερα και οι Πίτερς-Μπόλομποϊ και δευτερευόντως ο Μπλακ.

Σε επίπεδο Ευρωλίγκας, η ήττα από το πρώτο φαβορί για το three-peat δεν λέει και δεν στοιχίζει το παραμικρό. Ίσως αν το πρόγραμμα τα είχε φέρει έτσι και οι δυο ομάδες έπαιζαν δυο εβδομάδες πριν, όπου η Εφές… ψαχνόταν ακόμα, να είχαν φτάσει και λίγοι παίκτες για το «διπλό». Με τα «αν» όμως πραγματικότητα δεν γίνεται. Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του εντός έδρας παιχνίδι με την Βίρτους, όπου έτσι και αλλιώς έχει «πρέπει», ανεξαρτήτως αποτελέσματος στην Πόλη. Πριν από αυτό όμως, υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ την Δευτέρα, όπου έχει την ευκαιρία να «κλειδώσει» σε μεγάλο βαθμό τον πρώτο μικρό στόχο της σεζόν, που είναι το πλεονέκτημα έδρας στα ελληνικά πλέι οφ. Προλαβαίνουν μέχρι τότε να… εμφανιστούν και όσοι, για την ώρα, αγνοούνται;

Follow @ ZervasNikolaos