Με τον Σλούκα δεν ηττήθηκε… κανείς

Για να γραφτούν χρυσές σελίδες στην ιστορία μιας ομάδας, εκτός όλων των άλλων, χρειάζονται και παίκτες που να το λέει η καρδούλα τους. Παίκτες που δεν φοβούνται να πάρουν την ευθύνη, παίκτες που έχουν αστοχήσει, αλλά έχουν ξανασηκωθεί και ξανασουτάρει, όταν η μπάλα… ζυγίζει λίγο περισσότερο από το κανονικό. Στην πανέμορφη ιστορία που γράφει στην Ευρωλιγκα τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός, φαίνεται πως το ‘χει η μοίρα του να προσφέρει αγώνες με φινάλε-θρίλερ, και νικητήρια σουτ που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην μνήμη.

Γράφει από την Κωνσταντινούπολη, ο Νίκος Ζέρβας

Παράλληλα με την μοίρα, είχε και έχει στην σύνθεσή του, ή και δημιούργησε βάσει του προγράμματός του και πολύ μεγάλους παίκτες. Ένας εξ’ αυτών, είναι ο Κώστας Σλούκας. Που ως πραγματικός σκληρός και ταλαντούχος, συνεχίζει όταν οι καταστάσεις δυσκολεύουν. Το μυθικό σουτ που χαρίζει την νίκη στο τρίτο παιχνίδι της σειράς με την Φενέρμπαχτσε, ήταν ο επίλογος της καλύτερης φετινής του εμφάνισης, στο κρισιμότερο, μέχρι το επόμενο παιχνίδι της ευρωπαϊκής του πορείας. Ο τρόπος που βγαίνει από τα σκριν, η μαγική ραχιαία ντρίμπλα για να φέρει την μπάλα στο αριστερό (σ.σ. καλό) του χέρι και να βρει ισορροπία το κορμί του, είναι φάση που σίγουρα θα… ντύνει τα επόμενα χρόνια τα τρέιλερ της Ευρωλίγκας.

Όταν η μπάλα αναπαύτηκε στο αντίπαλο καλάθι, θαρρείς και βοήθησαν οι θεοί του μπάσκετ να ανταμειφθεί μια αψεγάδιαστη εμφάνιση για 23 λεπτά. 25 πόντοι με 9/12 σουτ εντός παιδιάς, 6 ασίστ, 4 ριμπάουντ και ολόσωστες αποφάσεις. Θεαματικά drive, σωστό «διάβασμα» και αντίδραση πραγματικού ηγέτη. Μαζί με την απονομή δικαιοσύνης για το προσωπικό του κρεσέντο, ο αθλητισμός έγραψε άλλη μία πανέμορφη ιστορία. Ο Σλούκας έβαλε ένα από τα σημαντικότερα καλάθια της καριέρας του (σ.σ. ειδικά αν συνοδευτεί με πρόκριση σε Final Four), απέναντί στην ομάδα και στο γήπεδο όπου αγωνιζόμενος για πέντε χρόνια πέρασε στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Με την φανέλα της ομάδας που αποφάσισε να αποχωριστεί για χάρη της το 2015. Απίθανο σενάριο…

Παραφράζοντας λοιπόν ένα από τα τραγούδια του αγαπημένου ερμηνευτή του χθεσινού μεγάλου πρωταγωνιστή στην ασιατική πλευρά της Πόλης, εμπνεύστηκε και ο τίτλος. «Από έρωτα δεν πέθανε κανείς», τραγουδά ο Νίκος Οικονομόπουλος, με τον Σλούκα δεν… έχασε κανείς. Ή αλλιώς εμπιστέψου έναν εκ των κορυφαίων γκαρντ της Ευρώπης και μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις. Και όλος ο Ολυμπιακός, τον εμπιστεύεται. Ο MVP του χθεσινού αγώνα, ίσως να έβλεπε έναν εκ των Τζεκίρι ή Ντόρσι να παίρνει αυτόν τον τίτλο, αν δεν έβαζε το χεράκι του ο MVP της φετινής διοργάνωσης. Ο Σάσα Βεζένκοφ έβαλε μεγάλα σουτ την κρίσιμη στιγμή της ανατροπής από το -9. Ειδικά αυτό της ισοφάρισης 48΄΄ πριν το φινάλε του αγώνα, είναι μυθικό. Δίπλα τους ο Ταρίκ Μπλακ, ο οποίος στο δεύτερο μέρος, βυθιζόταν εξαιρετικά στα πικ εν ρολ και κυρίως τελείωνε τις φάσεις.

Με αυτό τον τρόπο, χάλασε σε μεγάλο βαθμό η άμυνα «δύο εναντίον δύο» της Φενέρμπαχτσε, που παρότι από χθες είναι στο καναβάτσο, τα έχει πάει εξαιρετικά στην σειρά. Και έβαλε δύσκολα στην αρχή, όπου το κρεσέντο του Ντόρσι και η πνευματική ανετοιμότητα που έδειξε ο Ολυμπιακός χάνοντας πολλά εύκολα λει απ, την έβαλαν στο +11. Η είσοδος του Σλούκα και το καταπληκτικό μπάσκετ που έπαιξε από την πρώτη κατοχή που διαχειρίστηκε, μαζί με την βελτίωση της άμυνας ελέω Μπλακ, αλλά και Λαρεντζάκη (σ.σ. σωστά φάουλ τακτικής), επέτρεψαν στους «ερυθρόλευκους» να πάνε προηγούμενοι στα αποδυτήρια. Αυτό ήταν το πρώτο καλό νέο. Το δεύτερο, είναι πως η πληγή του δεύτερου αγώνα, που ήταν τα επιθετικά ριμπάουντ είχε κλείσει. Οι γηπεδούχοι δεν είχαν πάρει ούτε πόντο από αυτά.

Με τις δύο ομάδες να έχουν διαχειριστεί σχεδόν τις ίδιες κατοχές, ο Ολυμπιακός σε μια έδρα που κόχλαζε, είχε 13 πόντους από τα 6 λάθη της Φενέρ και η τουρκική ομάδα μόλις 7 από ισάριθμα σφάλματα των «ερυθρόλευκων». Που σούταραν τραγικά (13/32 σε δίποντα και τρίποντα), αλλά με την καλή άμυνά τους δυσκόλευαν και την γηπεδούχο. Η ανορθογραφία του τρίτου δεκαλέπτου με το επί μέρους 16-7 και τα μόλις τρία καλάθα (σ.σ. ένα στο πρώτο οκτάλεπτο), η τρομερή δουλειά του Τζεκίρι και τα τραγικά ποσοστά, επέφεραν ένα -9 που άλλη ομάδα δύσκολα θα «γύριζε». Ο Ολυμπιακός όμως φέτος είναι η καλύτερη ομάδα, και βρίσκει τον τρόπο ακόμα και αν δεν παίζει σύμφωνα με τα στάνταρ του. Γι’ αυτό άλλωστε, παίζει ρόλο και ο αντίπαλος.

Τα δύο προσωπικά καλάθια του ΜακΚίσικ άνοιξαν τον δρόμο της ανατροπής, οι καλές άμυνες διαδέχονταν η μία την άλλη και με ανελέητο χτύπημα στα μις ματς όταν ο Σλούκας δεν σκόραρε με χορευτικά, η κατάσταση ήρθε… τούμπα. Ο κόουτς Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του άλλαξαν μικρά αλλά κομβικά πράγματα στην προσέγγιση και στο rotation, η σουτάρα του «Σλούκι» έσβησε το ασυνήθιστο για Γουόκαπ λάθος στην προτελευταία φάση του αγώνα και το σκορ είναι πλέον 2-1. Με τον Ολυμπιακό να έχει επικρατήσει σε όλες τις λεπτομέρειες της στατιστικής. Είχε 7-5 πόντους από αιφνιδιασμό, 18-11 από λάθη και 9-4 από επιθετικά ριμπάουντ. Ανατρέξτε στα ανάλογα νούμερα του δεύτερου αγώνα και θα καταλάβετε πόσο κομβικά ήταν.

Αυτή την φορά, ήταν αυτός που πήρε περισσότερα ριμπάουντ, ενώ ασίστ και λάθη ήταν σχεδόν ισορροπημένα (17-16 και 10-12 αντίστοιχα). Ένα ακόμα μεγάλο «διπλό» φέτος ήρθε με κακό ποσοστό στα τρίποντα (6/25) και για τον τρόπο που παίζει και είναι δομημένος ο Ολυμπιακός, αυτό είναι καλό μαντάτο ενόψει της συνέχειας της σειράς. Εφόσον οι «ερυθρόλευκοι» απελευθερωμένοι πλέον από την πίεση παίξουν καλύτερα και όπως μπορούν, η πιθανότητα να τσεκαριστεί το εισιτήριο για το Κάουνας μέσω… Κωνσταντινούπολης είναι υψηλή. Κανείς δεν θέλει να μπει στην ψυχοφθόρα διαδικασία του πέμπτου αγώνα, όμως στο φινάλε για αυτό δεν λέγεται πλεονέκτημα έδρας; Σύμφωνοι, ο Ολυμπιακός μπορεί να μην το χρειαστεί. Γιατί μπορεί και θα παίξει ακόμα καλύτερα την Παρασκευή…

Υ.Γ. Η φωτογραφία της βραδιάς και ίσως της χρονιάς. Ο κόουτς Μπαρτζώκας να σπριντάρει για να φτάσει τον Σλούκα, όλος ο πάγκος σε πανηγυρική κατάσταση, οι πρόεδροι πιο δίπλα να πανηγυρίζουν με υψωμένες τις γροθιές. Ομάδα οικογένεια. Τι άλλο θα ζήσουμε μαζί τους…;