Μα δεν τελειώσαμε, δε γίνεται σου λέω…

Ο Απρίλιος μας αφήνει πίσω του και σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια κάτι… λείπει. Έχοντας καλομάθει -ιδιαίτερα τη τελευταία επταετία- στην ελληνική εκπροσώπηση σε Final Four, το αίσθημα της αγωνίας, της προσμονής για τις τελικές μάχες και της ύπαρξης ελληνικής σημαίας στην εκάστοτε πόλη που επιλέγει η Ευρωλίγκα να γίνουν αυτές, δεν υφίσταται φέτος. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν τα κατάφεραν και έτσι για μόλις έβδομη φορά από το 1988 και έπειτα, θα δούμε τη μητέρα των μαχών από την τηλεόραση.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχουν δαπανήσει εκατομμύρια ευρώ και θέλουν –ιδιαίτερα η πρώτη- όσο τίποτε άλλο το φετινό τρόπαιο. Κόπιασαν και χρειάστηκαν πέντε αγώνες για να κάμψουν την αντίσταση των «αιώνιων», όμως η γενικότερη αίσθηση είναι πως δίκαια βρίσκονται στον τελικό προορισμό. Πλέον, οι δύο ομάδες μας, καλούνται να κάνουν τον απολογισμό τους, να βρουν τι έφταιξε και να το διορθώσουν, ώστε να επανέλθουν τη νέα χρονιά δριμύτερες. «Οδηγός» τους, είναι η τεχνογνωσία, η διάθεση για παραμονή στο προσκήνιο και η θέληση για νέες επιτυχίες. Έμπνευσή τους, τα όσα μεγάλα έχουν καταφέρει στο παρελθόν, όπως και σύσσωμο το ελληνικό μπάσκετ, που μετράει 18 ολόκληρους ευρωπαϊκούς τίτλους σε συλλογικό επίπεδο.

Ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία να αποκλείσει τη Ρεάλ για πέντε-έξι χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, δύο-τρία σουτ και βολές που δεν βρήκαν στόχο και έλλειψη ενέργειας στο τέλος μίας κουραστικής σειράς. Το τι έφταιξε και τι τον οδήγησε να μην υπερασπιστεί το στέμμα του έχει αναλυθεί, όμως κανείς δεν απογοητεύτηκε. Η προσπάθεια ήταν υπέρ του δέοντος ικανοποιητική και αντάξια των τίτλων που κατέκτησε τα δύο τελευταία χρόνια. Τα λάθη λίγο-πολύ γνωστά, όπως και η μεγάλη αλήθεια, που θέλει τους «ερυθρόλευκους» να έχουν έναν απίστευτα φέρελπι ελληνικό «κορμό» παικτών. Στους ήδη υπάρχοντες από πέρυσι, προστέθηκε ο Παπαπέτρου, για τον οποίο δεν θα υπάρχει ο, δίκαιος ίσως, δισταγμός -από πλευράς προπονητή- της πρόωρης ένταξής του στα δύσκολα. Ακολουθούν Αγραβάνης, Καββαδάς και Χριστοδούλου.

Αν λοιπόν οι «ερυθρόλευκοι» κάνουν δύο-τρείς προσεκτικές προσθήκες ξένων και φυσικά προσέξουν ή δεν είναι τόσο άτυχοι στο θέμα των τραυματισμών, είναι βέβαιο πως και τη νέα σεζόν θα πρωταγωνιστήσουν. Ακόμα και οι ξένοι που έπαιξαν πρώτη σεζόν φέτος Ευρωλίγκα, θα είναι καλύτεροι του χρόνου. Η φράση των αδελφών Αγγελόπουλων, «ήταν απλά μία στάση στο… ταξίδι», φανερώνει τη «δίψα» τους να συνεχίσουν στο μονοπάτι των επιτυχιών και μαζί με το ελληνικό ταλέντο που έχει μαζευτεί στον Πειραιά, αποτελεί εφαλτήριο αισιοδοξίας για τα χρόνια που έρχονται. Χωρίς μάλιστα να παρεκκλίνουν από το «μοντέλο» του χαμηλού μπάτζετ που καθιέρωσαν οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ. Από τη στιγμή μάλιστα που δείχνουν πως έχουν καταλάβει και τα λάθη τους, οι πιθανότητες άμεσης επιστροφής, αυξάνονται σημαντικά.

Για τον Παναθηναϊκό, ίσως τα πράγματα να είναι πιο περίπλοκα. Το ότι σε μία σεζόν με αλλαγή προπονητή, τραυματισμούς -λιγότερους, αλλά σημαντικούς (π.χ. Ούκιτς)- και με παίκτες «κλειδιά» σε κακή κατάσταση στα προημιτελικά, κατάφερε να φτάσει τη σειρά με την ΤΣΣΚΑ σε πέμπτο παιχνίδι, αποδεικνύει πολλά για το «βάρος» της φανέλας και την τεχνογνωσία του συλλόγου. Η δυσκολία έγκειται στο ότι υπάρχουν στο ρόστερ αρκετοί γερασμένοι παίκτες (Μπατίστ, Κάρι) που πρέπει να αντικατασταθούν, την ώρα που θα είναι εγκληματικό να μην στηριχθεί για τρίτη χρονιά ο Διαμαντίδης με έναν παίκτη μεγάλου βεληνεκούς από την αρχή της σεζόν. Ίσως το περυσινό 3-0 στους τελικούς με τον Ολυμπιακό, να λειτούργησε αποπροσανατολιστικά για διοίκηση και τεχνικό τιμ, όμως το καλοκαίρι που έρχεται φρονώ πως θα είναι διαφορετικό, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο πρωτάθλημα.

Ο αποκλεισμός με τον τρόπο που ήρθε (-30), θεωρώ πως έχει πεισμώσει τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, που μαζί με τον προπονητή που θα επιλέξει, θα προβεί στις κινήσεις που πρέπει για να είναι του χρόνου ακόμα πιο ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός. Είναι επίσης βέβαιο πως η πληρότητα που έχει το αντίπαλο δέος σε παίκτες νεαρής ηλικίας, θα «αναγκάσει» και τους «πράσινους» να εμπιστευτούν περισσότερα νέα παιδιά που έχουν ξεχωρίσει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Παππάς και Γιάνκοβιτς ήταν δύο από αυτούς, όμως για ξεχωριστούς λόγους δεν «κούμπωσαν» φέτος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορούν του χρόνου να πρωταγωνιστήσουν.

Όλα τα παραπάνω, αποτελούν ίσως τη «βάση» της ελπίδας πως το ελληνικό μπάσκετ έκανε απλά ένα διάλλειμα φέτος από το Final Four και τους τίτλους. Όσο μάλιστα περνούν τα χρόνια και ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, ο Πανιώνιος αναπτύσσονται και όπως η ΑΕΚ που επιστρέφει, δεν αποκλείεται το ενδιαφέρον να διευρυνθεί και οι εκπρόσωποι μας που θα πρωταγωνιστούν να γίνουν περισσότεροι από δύο. Όπως λέει και το τραγούδι, «μα δεν τελειώσαμε, δεν γίνεται σου λέω, δεν τελειώσαμε». Όποιος αμφιβάλει, ας παρακολουθήσει προσεκτικά το παρακάτω βίντεο…



Follow @ZervasNikolaos