Αν το Σούπερ Καπ είναι το επιστέγασμα της προηγούμενης σεζόν για κάθε αθλητική διοργάνωση, ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε να μην το κατακτήσει και φέτος εμφατικά και κυριαρχικά. Αυτή ακριβώς είναι η εικόνα του σε Ελλάδα και Ευρώπη την προηγούμενη διετία, και αυτή θα προσπαθήσει να συνεχίσει να είναι. Η άνετη επικράτηση απέναντι στον καινούργιο, πανάκριβο, αλλά και φυσιολογικά ανέτοιμο και με προβλήματα, Παναθηναϊκό, και κυρίως η νοοτροπία με την οποία αντιμετώπισε έναν τελικό, που ναι μεν είναι τέταρτος σε σπουδαιότητα, αλλά δεν παύει να δίνει τίτλο, είναι μια μικρή «δήλωση» των δυνατοτήτων του και στην χρονιά που έχουμε μπροστά μας.
Με μια εμφάνιση μαγική, που για ένα ημίχρονο ξεπέρασε κάθε προσδοκία για την εποχή, μια και μην ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός είχε τους περισσότερους διεθνείς από κάθε άλλη ομάδα Ευρωλίγκας στο Μουντομπάσκετ, δύο τραυματίες, και μόλις δύο κανονικά φιλικά προετοιμασίας. Που ήταν όμως προϊόν αυτοματισμών, «χτισίματος» εδώ και χρόνια και ομοιογένειας που φαίνεται πως δεν έχει κλονιστεί, παρά τις δύο σημαντικές απώλειες στο ρόστερ του. Πριν δώσει την πρώτη φετινή παράσταση στο παρκέ, ο οργανισμός παρέδωσε μερικές ώρες πριν το τζάμπολ του τελικού, ένα ακόμα μάθημα οικογένειας και σεβασμού. Η σύζυγος του Γουίλιαμς-Γκος θα έφερνε στον κόσμο το δεύτερο παιδάκι τους και ασφαλώς χωρίς δεύτερη σκέψη οι «ερυθρόλευκοι» έδωσαν άδεια στον Αμερικανό πλέι μέικερ για να είναι στο πλάι της.
Σε συνδυασμό με την απουσία του Μπραζντέικις, αλλά και την ανετοιμότητα των ΜακΚίσικ και Φαλ (σ.σ. σημαντικό που πήραν αγωνιστικά λεπτά στην Ρόδο), πολλοί περίμεναν πως αυτό θα ήταν πρόβλημα, όμως δεν στοίχισε καθόλου. Με την άμυνα σε εξαιρετικό επίπεδο, διαβασμένη και με τρομερή διάθεση από όλους, ο Ολυμπιακός έδειξε με το «καλησπέρα» ποιος είναι το αφεντικό στο παρκέ του κλειστού της Ρόδου. Ο Γουόκαπ έκανε… πάρτι σε δημιουργία και ριμπάουντ, ο Μιλουτίνοφ κυριαρχούσε επιθετικά και αμυντικά στις δύο ρακέτες, ο Παπανικολάου έκανε μια ακόμα «γεμάτη» ματσάρα και τα ρεκόρ άρχισαν να καταγράφονται. Σερί 27-0, που μετέτρεψε το 5-4 στο 3΄ σε 32-4 στο 18΄, δεκαπέντε λεπτά χωρίς πόντο ο Παναθηναϊκός και 17,5 χωρίς καλάθι. Όπως και να ‘χει, αυτά δεν θα ξεγραφτούν από τα κιτάπια, και ας μιλάμε για Σούπερ Καπ.
Η κυριαρχία αποτυπώθηκε πλήρως στην στατιστική με αυτό το 11-0 στις ασίστ του πρώτου μέρους, ενώ το +26 της διαφοράς, δεν ήταν προϊόν μιας αφύσικης ευστοχίας σε τρίποντα από πλευράς Ολυμπιακού. Έγινε με μόλις 38% σε δίποντα και τρίποντα. Την ίδια ώρα όμως οι… τανάλιες στα μετόπισθεν, σε συνδυασμό με το ότι οι «πράσινοι» δεν έχουν αποκτήσει για την ώρα καμία επιθετική επικοινωνία, τους οδηγούσε σε ρεσιτάλ αστοχίας (σ.σ. 14%). Ο καταπληκτικός Λαρεντζάκης, ήρθε από τον πάγκο, έβαλε 20 πόντους με 6/7 τρίποντα και πήρε τον τίτλο του MVP. Γνωρίζει και αυτός πολύ καλά πως πολυτιμότερη όλων είναι η ομαδική προσπάθεια. Έχει την ευκαιρία να είναι ακόμα πιο επιδραστικός στο παιχνίδι της φέτος, καθώς κάθε χρόνο ανεβαίνει και επίπεδο μέσω του συνόλου. Δίπλα του ο Κάναν με πολύτιμες λύσεις στο σκοράρισμα, αλλά και ο Λούντζης, ο οποίος φανερά κάνει βήματα προόδου και θα είναι πολύτιμος.
Η διαφορά θα είχε φτάσει σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα (δεν ήταν αυτό το ζητούμενο), αν ο Πίτερς ήταν πιο εύστοχος και ο Σίκμα είχε προσαρμοστεί περισσότερο στο πλάνο. Ο πρώην παίκτης της Άλμπα χρειάζεται περισσότερο χρόνο από τους υπόλοιπους, αλλά απόψε ήταν μαχητικός στα ριμπάουντ και η αξία του θα τον οδηγήσει σίγουρα στην προσαρμογή. Στο δεύτερο μέρος λόγω χαλάρωσης και φυσιολογικής κόπωσης, έγιναν αρκετά λάθη (σ.σ. 18 στο σύνολο), για να υπενθυμίσουν σε όλους πως ακόμα χρειάζεται πολλή δουλειά για να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας που έχει φτιάξει ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Κανείς δεν θα σταθεί περισσότερο απ’ όσο πρέπει στην κατάκτηση του Σούπερ Καπ και στην εικόνα, που θα είναι εντελώς διαφορετική μέσα στην σεζόν και για τις δύο ομάδες. Αμφότερες θα είναι πολύ καλύτερες από ότι έδειξαν στην Ρόδο, απλά ο Παναθηναϊκός, έχει φυσιολογικά, περισσότερα χιλιόμετρα να διανύσει.
Οι κινήσεις αγάπης, στήριξης και οικογενειακού κλίματος του ιδανικού για τον Ολυμπιακό διημέρου στην Ρόδο, είχαν όμως και… κερασάκι στην τούρτα. Η επιτομή του αρχηγού και κυρίως ανθρώπου που ακούει στο όνομα, Κώστας Παπανικολάου, λες και το έχει… τάμα να περνάει με τις πράξεις του δυνατά μηνύματα στην Ρόδο (σ.σ. πέρυσι είχε καλέσει τον Χρήστο Μπαφέ να σηκώσει πρώτος το τρόπαιο), έχοντας αφουγκραστεί τους τελευταίους μήνες την ανήθικη στοχοποίηση και λυσσαλέο πόλεμο που άδικα δέχεται από συγκεκριμένους ο Γιώργος Μπαρτζώκας, άφησε την πρώτη άρση σε εκείνον. Σε κάτι ασυνήθιστο στις απονομές των αθλητικών γεγονότων. Μια πανέμορφη εικόνα, που αξίζει χίλιες λέξεις. «Δείχνει πόσο ομάδα είμαστε και πόσο οι παίκτες πιστεύουν στον ρόλο του προπονητή και στον ρόλο που τους αναθέτει. Αν δεν υπάρχει σεβασμός στον προπονητή, δεν υπάρχει ομάδα», δήλωναν λίγο αργότερα, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος. Εκεί τελειώνουν όλα…
Follow @ ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
