Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: Φιλική υπενθύμιση

Ο τελικός του Σούπερ Καπ λειτούργησε ως μια φιλική υπενθύμιση. Αφενός για τον θριαμβευτή Ολυμπιακό προς ακόμη και τους δικούς του φιλάθλους πως το σύνολο που έχει δομηθεί λιθαράκι-λιθαράκι εδώ και σχεδόν μια τριετία έχει ήδη αποδειχτεί πως είναι υπεράνω προσώπων. Και αφετέρου για τον ανώμαλα προσγειωμένο Παναθηναϊκό πως έχει πάρα πολλά μέτρα να διανύσει για να καλύψει το χάντικαπ που δημιουργήθηκε με την απαξίωση της ομάδας την προηγούμενη τουλάχιστον διετία.

Είναι σαν οι δυο τους να μπήκαν σε έναν αγώνα δρόμου με τους «ερυθρόλευκους» να εκκίνησαν με αβάντζο πολλών μέτρων, ίσως και εκατοντάδων. Ή σαν έναν αγώνα της Formula 1 όπου οι «πράσινοι» μετά τις αστοχίες των προηγούμενων ετών έχουν βρεθεί να εκκινούν από το πίσω μέρος του grid, να εκτίσουν ποινή δευτερολέπτων και τελικά να υπολείπονται πολλούς γύρους του μεγαλύτερου ανταγωνιστή τους.



Ολυμπιακός: Καλύτερος… θα δούμε, σκληρότερος σίγουρα

Τι κι αν ο Γιώργος Μπαρτζώκας μίλησε για τη χειρότερη προετοιμασία του λόγω των απουσιών που δεν του επέτρεψε να δουλέψει όπως θα ήθελε; Ο Ολυμπιακός ακόμη και μετά από μια προβληματική pre-season κεφαλαιοποιεί αυτό που χτίζει χρόνια τώρα με μεράκι, προσεκτικές κινήσεις και χωρίς να επηρεάζεται από λαϊκές απαιτήσεις για θορυβώδεις μεταγραφές. Η φυσιογνωμία της ομάδας παραμένει αναλλοίωτη, με συγκεκριμένες αρχές που αναδεικνύουν τις αρετές και καμουφλάρουν τις αδυναμίες. Χωρίς να θαμπώνει με το ατομικό ταλέντο των παικτών του, ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει κατορθώσει να εισπράττει πολύ περισσότερα από ό,τι αυτό αθροιστικά τού προσφέρει. Το ιδιοφυές off ball παιχνίδι και η εκτελεστική δεινότητα του Βεζένκοφ μπορεί να κατοικοεδρεύουν πλέον στο Σακραμέντο, η ικανότητα στη δημιουργία και τη λήψη αποφάσεων του Σλούκα μπορεί να ντύθηκαν στα πράσινα, αλλά ο Ολυμπιακός δείχνει ικανός να αντιπαρέλθει και αυτές τις απώλειες, όπως έκανε όταν ο πανδαμάτωρ χρόνος τού στέρησε ολάκερους Σπανούλη και Πρίντεζη σε διαδοχικά καλοκαίρια.



Αν ο φετινός Ολυμπιακός θα είναι καλύτερος ή έστω ανάλογα καλός του περσινού, θα φανεί στο χειροκρότημα, Απρίλη, Μάιο και Ιούνιο, όταν κρίνονται όλα και όλοι. Όμως αυτό που μοιάζει βέβαιο είναι πως θα είναι σκληρότερος από πέρσι. Ένα σύνολο που μοιάζει να μην έχει εμφανείς αδύναμους κρίκους στην άμυνα, με τη βελτιωμένη εκδοχή του Μιλουτίνοφ να εναλλάσσεται με τον σεσημασμένο Φαλ σε ρόλο σκιάχτρου στη ρακέτα, φοβερή πίεση στην μπάλα με πρώτο ανάχωμα τον ακούραστο Γουόκαπ και τρομερές περιστροφές και αλληλοκαλύψεις από όλους.

Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στο παρκέ θαρρείς και… προσβεβλημένοι από όσους έσπευσαν να χρίσουν τον Παναθηναϊκό ανάλογα ισχυρό, ου μην και ισχυρότερο. Και επιβλήθηκαν με το νόμο τους. Κέρδισαν τις προσωπικές μονομαχίες, κυνηγούσαν μανιασμένα στην άμυνα, μέχρι και στα επιθετικά ριμπάουντ κυριάρχησαν ανανεώνοντας 12 από τις 30 χαμένες επιθέσεις τους έναντι μόλις 6 των «πράσινων» από τις δικές τους χαμένες 35! Στην επίθεση δεν θάμπωσαν και δύσκολα θα το κάνουν φέτος, αλλά χτύπησαν αλύπητα τα mismatch, τιμώρησαν τις αργές περιστροφές και επιστροφές, κυκλοφόρησαν γρήγορα την μπάλα δημιουργώντας αποστάσεις και τελείωσαν από πολύ νωρίς τον τελικό.



Παναθηναϊκός φυσιολογικά ανέτοιμος, αλλά αφύσικα νευρικός

Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε πολύ κατώτερος όχι της περίστασης, αλλά των… σουρεαλιστικών προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν στις συνειδήσεις του κόσμου του. Όταν ένας οργανισμός τα έχει κάνει όλα λάθος εδώ και τουλάχιστον μια διετία, είναι αδύνατο-ακόμη κι αν τα έχει κάνει όλα σωστά (που κι αυτό αδύνατο είναι, μεταξύ μας) μέσα σε ένα καλοκαίρι-να υπερκαλύψει μια χαώδη απόσταση από τον μεγάλο του αντίπαλο και να μιλά για Final 4 και έβδομο πριν καν δείξει τι μπορεί να παράξει στο παρκέ. Το κακό είναι πως αυτή η εσφαλμένη εντύπωση είχε περάσει, συνειδητά ή υποσυνείδητα και στην ίδια την ομάδα, που φάνηκε να αιφνιδιάζεται από το πόσο πιο έτοιμος και ανώτερος ήταν ο αντίπαλος. Ο αιφνιδιασμός έγινε νευρικότητα, η νευρικότητα έφερε «τρικυμία» και δημιουργήθηκαν οι συνθήκες να αναδειχθεί η ανετοιμότητα σε όλο της το μεγαλείο.



Τα 15,5 λεπτά χωρίς πόντο, 17 λεπτά χωρίς καλάθι εντός πεδιάς, 22 λεπτά χωρίς ασίστ, 0/13 τρίποντα στο ξεκίνημα δείχνουν, έστω και σε υπερθετικό βαθμό, όχι απαραίτητα μια κακή, αλλά σίγουρα μια φυσιολογικά ανέτοιμη και αφύσικα νευρική ομάδα. Με συμπαίκτες που ακόμη ψάχνουν κώδικες επικοινωνίας σε άμυνα και επίθεση και έναν προπονητή που ακόμη αναζητεί τα πιο συμβατά σχήματα έχοντας συγκεκριμένους περιορισμούς, δομικούς αλλά και απουσιών. Ο Παναθηναϊκός θέλει χρόνο, όχι 2-3 εβδομάδες, αλλά 2-3 μήνες και βάλε. Αλλά πρωτίστως θέλει υπομονή και ψυχραιμία από όλο τον οργανισμό, η οποία θα δοκιμαστεί αρκετές φορές σε αυτή την… κάθε αρχή και δύσκολη. Επίσης, ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται μεγαλοστομίες, σαν αυτές που φάνταζαν χαριτωμένες όταν τις ξεστόμιζε ο Αταμάν όσο ήταν στη φτασμένη Εφές, ωστόσο δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα εκτός από έξτρα πίεση σε έναν οργανισμό και έναν κόσμο που καρτερά εδώ και χρόνια κάτι μεγάλο αλλά χόρτασε από υποσχέσεις και εξαγγελίες και θέλει επιτέλους πράξεις και αποτελέσματα.

Αντί επιλόγου… Ο Ολυμπιακός κέρδισε έναν ακόμη τίτλο, κέρδισε τις εντυπώσεις, κέρδισε όσους ακόμη και δικούς του φίλους τολμούν ακόμη να μην… trust the process, αλλά δεν κέρδισε πρακτικά τίποτα, αφού οι μεγάλοι στόχοι είναι μπροστά του. Ο Παναθηναϊκός έχασε εμφατικά έναν τίτλο, έχασε την εμπιστοσύνη κάποιων ευκαιριακών οπαδών του, αλλά κέρδισε-έστω και επώδυνα-ένα καλό μάθημα χωρίς πρακτικά μεγάλο κόστος. Η συνέχεια, η διάρκεια και η κατάληξη θα χωρίσει νικητές από χαμένους ή πετυχημένους από αποτυχημένους, όχι το Σούπερ Καπ που στο φινάλε δεν θα είναι καν κριτήριο για την αξιολόγηση της σεζόν.



ΥΓ1: Η άδεια στον Γκος να πάει στο πλευρό της ετοιμόγεννης συζύγου του (γιατί κανένα… Σούπερ Καπ δεν μπορεί να μπει μπροστά από την οικογένεια) και η κίνηση του Κώστα Παπανικολάου να δώσει την κούπα στον Γιώργο Μπαρτζώκα δείχνει τις αρχές που έχει ο Ολυμπιακός ΚΑΙ έξω από το παρκέ.

ΥΓ2: Το χειροκρότημα του κόσμου του Παναθηναϊκού προς την ομάδα στη Ρόδο, ακόμη και η παραδοχή ανωτερότητας του αντιπάλου από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, είναι ενθαρρυντικά σημάδια για την ψύχραιμη αντιμετώπιση της συντριβής από τον οργανισμό του Παναθηναϊκού.