Εθνικάρα με μετάλλιο σε υγεία, όραμα και σεβασμό

Η ολοκλήρωση των υποχρεώσεων στον όμιλο και η νίκη απέναντι στο φαβορί που ήταν Αυστραλία, άφησε την Εθνική ομάδα ζωντανή για μια θέση στους προημιτελικούς. Ένα καλάθι υπόθεση ήταν για να μην χρειάζεται η χείρα βοηθείας από τους Σέρβους το βράδυ του Σαββάτου, ένα-δυο σουτ για να σπάσει η… κατάρα κόντρα στους Ισπανούς, μερικές ημέρες πριν για να τερματίσει στην δεύτερη θέση του ομίλου. Ωραία όλα αυτά, όμως ας προχωρήσουμε στην ουσία, ευχόμενοι πως την προσεχή Τρίτη οι παίκτες του Βασίλη Σπανούλη θα είναι στα προημιτελικά. Ασφαλώς θα είναι μια μεγάλη επιτυχία που το ελληνικό μπάσκετ έχει ανάγκη και επιβράβευση των κόπων τους, όμως επιτρέψτε μου να αρχίσω διαφορετικά.

Ο,τι και αν συμβεί, ακόμα και αν δεν ταξιδέψει η ομάδα για το Παρίσι, είναι δεδομένο πως έχει επιστρέψει πλέον για τα καλά. Έχει όραμα, πλάνο, σωστή νοοτροπία, υγεία στα αποδυτήρια και αυτά τα βασικά συστατικά όταν μιλάμε για ομαδικό αθλητισμό, θα αποτελέσουν απαρχή για να έρθουν και οι επιτυχίες που τόσο μας έχουν λείψει από το 2009 και έπειτα. Η συγκεκριμένη Εθνική, με τόσο σημαντικές απουσίες, έχει ήδη πετύχει με την συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και το ότι έπαιξε στα ίσα μετά από δύο προετοιμασίες και ένα προολυμπιακό, τρεις ομάδες-μεγαθήρια στον πιο δύσκολο όμιλο του τουρνουά, λέει πολλά για την προσπάθειά της, την αξία της, αλλά και τις δυνατότητες που έχει για το άμεσο μέλλον, αρχής γενομένης από το προσεχές Ευρωμπάσκετ.

Ασφαλώς και έγιναν λάθη, ασφαλώς και δεν έγινε υπερομάδα επειδή έχασε στην λεπτομέρεια από Καναδά, Ισπανία και νίκησε την Αυστραλία, όμως αυτό έχει μεγάλη απόσταση από τον μηδενισμό που προηγήθηκε, τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον προπονητή και συγκεκριμένους παίκτες (σ.σ. με σαφή στόχευση και προσανατολισμό βεβαίως-βεβαίως). Για το αν μπορούν ή όχι, οι απαντήσεις –όχι ότι χρειάζονταν- δόθηκαν στο γήπεδο, αλλά και στις επικές δηλώσεις των Βασίλη Σπανούλη και Κώστα Παπανικολάου. Να αγιάσει το στόμα και των δύο και παράλληλα να… χαλάσουν τα πληκτρολόγια των απανταχού άσχετων, που κρίνουν τους διεθνείς με βάση την ομάδα που υποστηρίζουν και την διοίκηση της ΕΟΚ που επιθυμούν να εκλέγεται. Για Εθνική ομάδα μιλάμε, που, εκτός των αυτονόητων, μετά από χρόνια περιβάλλεται εκτός παρκέ από αυτούς που πρέπει και έχουν όρεξη να προσφέρουν. Αυτά, για την ώρα, και πάμε στα αγωνιστικά…

Βάσεις πρόκρισης με ονειρικό πρώτο ημίχρονο

Αναμφίβολα, η Εθνική ομάδα έκανε απέναντι στην Αυστραλία το καλύτερο και πιο «γεμάτο» από όλες τις απόψεις πρώτο ημίχρονο στην σύγχρονη ιστορία της. Ο Βασίλης Σπανούλης και οι συνεργάτες του είχαν «διαβάσει» εξαιρετικά τον αντίπαλο, οι παίκτες εφήρμοσαν κατά γράμμα το πλάνο και αν δεν υπήρχαν -ξανά- δυο-τρεις κραυγαλέες σε βάρος μας διαιτητικές αποφάσεις, η διαφορά θα είχε υπερβεί τους είκοσι πόντους. Η Ελλάδα, εκτός από αμυντικό σεμινάριο με σωστές βοήθειες, δυναμικά man to man, και σωστή τοποθέτηση στα μις ματς μετά από αλλαγή, ανταποκρίθηκε στον γρήγορο ρυθμό, κυκλοφόρησε σωστά τη μπάλα και με τον Αντετοκούνμπο να προσφέρει σε όλους τους τομείς, μπήκαν οι βάσεις. Ο Καλάθης δημιουργούσε με συνέπεια, όμως η ομάδα ανέβηκε επίπεδα χάρη στην εξαιρετική απόδοση των Γουόκαπ και Μήτογλου. Αμφότεροι, είναι αναγκαίοι για την ευημερία αυτού του συνόλου και φρόντισαν να κάνουν το καλύτερό τους παιχνίδι στο τουρνουά την πιο κρίσιμη στιγμή.

Το rotation «άνοιξε» σωστά γιατί θα ήταν αδύνατο να αντέξουν τα βασικά ατού σε αυτό τον ρυθμό, οι εξαιρετικές άμυνες του Καλαϊτζάκη έδωσαν ώθηση και ο Τολιόπουλος έβαλε και πάλι τους πόντους του. Ακόμα και η επιστράτευση του Χαραλαμπόπουλου βοήθησε, με τον Σπανούλη να διαχειρίζεται εξαιρετικά το ρόστερ και να ρισκάρει με αποτέλεσμα στο σχήμα με τους τρεις γκαρντ (Γουόκαπ, Καλάθη, Τολιόπουλο) ταυτόχρονα στο παρκέ. Χάρη σε αυτό, η διαφορά πήγε στο +15 στα μέσα του 2ου δεκαλέπτου, με την Ελλάδα να έχει ήδη 6 κλεψίματα! Ατομικά, οι Γκίντεϊ, Λαντέιλ και Μιλς ήταν σε ρηχά για τα δεδομένα τους νερά, και το επί μέρους 28-12 σε αυτό το διάστημα, αποτύπωσε εμφατικά την απόλυτη κυριαρχία μας στο παρκέ.

Οι Αυστραλοί αναγκάστηκαν να επιστρατεύσουν την άμυνα «ζώνης», αλλά αυτή τη φορά είχαμε απαντήσεις. Η Εθνική ολοκλήρωσε το πρώτο εικοσάλεπτο με 15 ασίστ για 8 λάθη, έχοντας 16/21 δίποντα, την ώρα που η Αυστραλία είχε σε αυτή την κομβική αναλογία 9 τελικές πάσες για ισάριθμα σφάλματα. Η άμυνα μας, οδήγησε μάλιστα τα «καγκουρό» σε μόλις μια ασιστ στο 2ο δεκάλεπτο, και το ερωτηματικό σε αυτό το σημείο ήταν το κατά πόσο θα βγουν οι… ανάσες στην συνέχεια. Στο 3ο δεκάλεπτο, βραχυκυκλώσαμε επιθετικά με ενεργητικό μόλις 6 πόντους (4/15 σουτ συνολικά) στα πρώτα 8 λεπτά, χάρη στην άνοδο των Γκίντεϊ και Λαντέιλ, χάσαμε αρκετά αμυντικά ριμπάουντ, όμως παρά την φτωχότατη συγκομιδή, η άμυνα έκανε την δουλειά. Το ότι η Αυστραλία ολοκλήρωσε με 26/65 σουτ εντός πεδιάς, τα λέει όλα, για την πίεση που ασκήθηκε και αποδείχθηκε ευεργετική. Η κούραση είχε αρχίσει να είναι εμφανής, σε πολλές περιπτώσεις έγιναν βιαστικές επιθέσεις, με αποτέλεσμα να χαθεί το +19 και ακόμα και το βασικό ζητούμενο της νίκης, να κινδυνεύσει.

Το ατομικό ταλέντο της Αυστραλίας βγήκε για λίγο στον… αφρό, άρχισαν να δημιουργούν με μεγαλύτερη συνέπεια, ενώ οι διεθνείς εμφάνισαν έλλειμμα συγκέντρωσης, που αποτυπώθηκε στο ότι στα έξι πρώτα λεπτά του 4ου δεκαλέπτου, δεν ξοδέψαμε κανένα από τα τέσσερα φάουλ που δικαιούμασταν. Το μεγάλο τρίποντο του Γουόκαπ έπειτα από εξαιρετική κυκλοφορία μπάλας και οι άμυνες αυτοθυσίας του Αντετοκούνμπο, έβαλαν όμως οριστικό τέλος στην όρεξη της Αυστραλίας για ανατροπή και η μεγάλη νίκη ήρθε. Ο τελικός απολογισμός του υπέρ μας 20-12 από λάθη αντιπάλου, ήταν το «κλειδί», ενώ σχετικά καλό βαθμό πήραμε –τηρουμένων των αναλογιών- και στους πόντους από επιθετικά ριμπάουντ, αλλά και στον αιφνιδιασμό (14-10 και 12-9 η Αυστραλία, αντίστοιχα). Με λίγη ψυχραιμία στο τέλος, δεν θα υπήρχε καν αγωνία για την πρόκριση, όμως το συναίσθημα είναι όμορφο και αναμονή… γλυκιά.

Υ.Γ.1: Η εξαιρετική εμφάνιση του Γουόκαπ δεν έχει να κάνει μόνο με τους 18 πόντους που πέτυχε, αλλά με τις άμυνες που έπαιξε και στα 30 λεπτά που ήταν στο παρκέ. Ο τρόπος που πανηγύριζε τις άμυνες, τα καλάθια και στο τέλος τη νίκη, ήταν μια ακόμα απάντηση σε αυτούς που τον κατακρίνουν. Δυστυχώς, στο θέμα του αναφέρθηκε σε πολύ κακό timing και ενώ η Ελλάδα παλεύει στην Γαλλία, ένας παλαίμαχος παίκτης της Εθνικής που την δόξασε και δοξάστηκε μαζί της, και γνωρίζει πολύ καλά πως είναι αυτή η προσπάθεια. Αν μη τι άλλο, όχι και ο καλύτερος τρόπος να αρχίζει την προεκλογική του εκστρατεία ο Παναγιώτης Φασούλας…

Υ.Γ.2: Για μία ακόμα φορά άπειρος σεβασμός και μπράβο στον Θανάση Αντετοκούνμπο. Με σοβαρό τραυματισμό, αντί να κάνει διακοπές στα νησιά, είναι δίπλα στην ομάδα από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας και το ζει σα να είναι βασικός συντελεστής της. Η παρουσία του, η αγάπη του για το εθνόσημο και ο τρόπος που συμπεριφέρεται, αποτελούν μαζί με τον σημαιοφόρο αδερφό του, μια από τις πιο όμορφες εικόνες αυτού του καλοκαιριού.

Υ.Γ.3: Άπειρα συγχαρητήρια στους Απόστολο Χρήστου (σ.σ. τι έκανες παλικάρι μου;), Θόδωρο Τσελίδη, Αντώνη Παπακωνσταντίνου, Πέτρο Γκαϊδατζή, Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού για τα μετάλλια που κατέκτησαν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε ΟΛΑ τα παιδιά που εκπροσωπούν την Ελλάδα, μοχθούν, παλεύουν, δακρύζουν και ζητούν μέχρι και συγγνώμη (!) για το ότι δεν πέτυχαν τους στόχους τους. Μακάρι να είχαν και αυτοί που ορίζουν τις τύχες μας την ίδια νοοτροπία. Όσο για αυτούς που από τον καναπέ τους κρίνουν και χαρακτηρίζουν τις θέσεις που καταλαμβάνουν, επιεικώς… περαστικά.



Follow @ ZervasNikolaos