Εκτελεστής «Μήτσος», δημιουργός Ομπράντοβιτς

Ο Παναθηναϊκός της Ανδαλουσίας, φλέρταρε με την τρίτη συνεχόμενη ήττα στην Ευρωλίγκα, πράγμα σπάνιο στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία του. Όταν ο Βάλτερς έστελνε τη διαφορά στο +4 για τη Μάλαγα, 15΄΄ πριν το τέλος, λίγοι πίστευαν πως μπορεί να αποφύγει το κάζο. Όμως έχει στις τάξεις του δύο μεγάλες προσωπικότητες, που πάντα το πιστεύουν. Ακόμα και αν δεν τα κατάφερναν, ήταν σίγουρο πως θα κάνουν το καλύτερο δυνατό. Ποιες είναι αυτές οι δύο; Ο εκτελεστής Διαμαντίδης και ο δημιουργός, Ομπράντοβιτς. Γιατί μπορεί τα φώτα να πέφτουν στον αρχηγό, που για ένα ακόμη βράδυ έκανε κατάθεση ψυχής στο παρκέ και καθόρισε το αποτέλεσμα με τα δύο σερί τρίποντά του σε μικρό χρονικό διάστημα, όμως μία ψύχραιμη προσέγγιση των τελευταίων δευτερολέπτων, θα σας πείσει πως μόνο αυτός δεν θα αρκούσε.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο Σέρβος τεχνικός, έχει παραδώσει ένα ακόμη μάθημα προπονητικής στις δύο επαναφορές από τις οποίες προήλθαν τα ισάριθμα τρίποντα του «Μήτσου» που έφεραν την νίκη. Την ώρα που όλοι -ανάμεσά τους και ο Ματέο- περιμένουν πως η πρώτη πάσα θα πάει σε αυτόν και σχεδιάζει νταμπλ τιμ πάνω του, φτιάχνει εντελώς διαφορετικό σύστημα. Η μπάλα πάει στον Καλάθη, η άμυνα της ισπανικής ομάδας αποδιοργανώνεται και ο Διαμαντίδης από θέση «2», εκτελεί σχεδόν αμαρκάριστος το πρώτο σουτ και με αρκετό χρόνο για να βάλει σωστά το κορμί του και να σημαδέψει σωστά το δεύτερο. Όσα «βαρίδια» χρειάζεται να έχεις στο σορτσάκι για να ευστοχήσεις και στα δύο, άλλα τόσα κιλά μυαλού και ψυχραιμίας, θα πρέπει να έχεις σαν προπονητής για να μαντέψεις, να σχεδιάσεις και να εφαρμόσεις σωστά αυτό που πρέπει να γίνει για την ανατροπή. Στην λύση της εξίσωσης των παραπάνω φάσεων, συμβάλει και ο Καλάθης, που βλέπει άριστα τις πάσες στην αδύναμη πλευρά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός αντιδρά άριστα και πετυχαίνει το φαινομενικά ακατόρθωτο, όμως η παραπάνω ανάλυση, βοηθάει σημαντικά όσους υποστηρίζουν ότι κάποια πράγματα γίνονται κατά τύχη. Σίγουρα χρειάζεται και αυτή, όμως από μόνη της στον αθλητισμό δεν αρκεί. Πολλοί, θα υποστηρίξουν πως αν ο αντίπαλος προπονητής είχε έστω και στο ελάχιστο το καθαρό μυαλό του «ζοτς», θα είχε κάνει φάουλ στο 75-71 και η σεμνή τελετή θα είχε λάβει τέλος, όμως με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία. Χρειάζεται αρετή και τόλμη και μπόλικο ταλέντο. Το τελευταίο του Διαμαντίδη, οδηγεί τον πρωταθλητή Ευρώπης αυτόματα και καλύπτει όλες τις αδυναμίες που για ένα ακόμη βράδυ ήταν πολλές. Ο Παναθηναϊκός, εμφάνισε στη Μάλαγα συμπτώματα Ολυμπιακού. Εξαρτάται σε μεγαλύτερο ποσοστό του επιτρεπτού στον αρχηγό του, που όπως και με τον Σπανούλη, δεν γίνεται να τα βγάζει πέρα μόνος του σε βάθος χρόνου.

Είναι αναγκαία η άμεση αφύπνιση και των άλλων πρωτοκλασάτων του παικτών –ενώ στον Ολυμπιακό χρειάζεται προσθήκη τέτοιων- όπως για παράδειγμα οι ψηλοί, Μπατίστ και Μάριτς, αφού τα 14 επιθετικά ριμπάουντ της Μάλαγα είναι ηχηρό καμπανάκι ενόψει της συνέχειας. Μοναδικοί που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων στην Ισπανία, είναι οι Σάτο και Σμιθ, ενώ ένα ακόμα ανησυχητικό στοιχείο είναι οι 14 περισσότεροι πόντοι που συγκέντρωσε στο σύστημα αξιολόγησης η Ουνικάχα. Παρότι οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, περικλείουν τις μικρές λεπτομέρειες ενός αγώνα (κλεψίματα, ριμπάουντ, τάπες) που πολλές φορές καθορίζουν αποτελέσματα. Εκτός και αν έχεις…Διαμαντίδη.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com