Ας αρχίσουμε με την… αλφαβήτα των ντέρμπι. Καμία ομάδα δεν είναι φαβορί, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται ο αντίπαλος, όποιοι παίκτες και αν της λείπουν. Τα παιχνίδια Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, έχουν αποδείξει πως τα προγνωστικά και οι ασφαλείς εκτιμήσεις περιττεύουν. Τα υπόλοιπα είναι απλά θεωρίες και τροφή για συζήτηση ώστε να περάσει η ώρα.
Ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ πήρε μία από τις πιο εύκολες νίκες του κόντρα στον Ολυμπιακό, ιδιαίτερα αν μιλάμε για την ευρωπαϊκή τους ιστορία. Το έκανε επιβλητικά, με κανονικό μπάσκετ, σωστό «διάβασμα» και στόχευση, βγάζοντας πολλούς έξτρα πρωταγωνιστές στο παιχνίδι. Με μάτι που… γυάλιζε, παρότι βαθμολογικά ήταν αδιάφορος, σε αντίθεση με τον αντίπαλό του που για ένα ακόμα παιχνίδι μπήκε πνευματικά ανέτοιμος, παρότι έπαιζε το τελευταίο του -θεωρητικά- χαρτί για να μείνει στο κυνήγι των πλέι οφ. Θα μπορούσε μάλιστα αν ήταν λίγο πιο εύστοχος, απέφευγε κάποια αβίαστα λάθη και κυρίως δεν έμπαινε ποτέ στο παιχνίδι ο κάκιστος Μακ, να είχε «καθαρίσει» την υπόθεση πολύ νωρίτερα.
Ο Όντεντ Κάτας, πήρε άριστα στο κοουτσάρισμά του απέναντι στον πιο έμπειρο αντίπαλό του, αιφνιδιάζοντας από την αρχή με το σχήμα των πολλών φόργουορντ, που κονιορτοποίησε την δημιουργία του Ολυμπιακού και ήλεγξε κατά κράτος τα ριμπάουντ. Απόψε πήρε το πρώτο του γαλόνι, όχι τόσο για το αποτέλεσμα, αλλά διότι κατάφερε μέσα σε 48 ώρες να οργανώσει ένα διαφορετικό πλάνο δράσης, χωρίς τον πρώτο σκόρερ και δημιουργό του. Βοήθησε σημαντικά πως ανταποκρίθηκαν σε αυτό στο έπακρο οι Σαντ-Ρος, Μποχωρίδης, Μήτογλου και Γουάιτ και η δουλειά έγινε. Ο Παναθηναϊκός πήρε μία νίκη γοήτρου, που θα τον βοηθήσει σημαντικά στην επίτευξη των στόχων του στην συνέχεια. Βγάζει αντίδραση σε μία σεζόν που δεν κυλούσε καθόλου καλά και θα είχε πολύ καλύτερη τύχη ακόμα και στην Ευρωλίγκα, αν είχε επιλέξει σωστά το καλοκαίρι ένα κανονικό πλεί μέικερ.
Από την άλλη, ο Ολυμπιακός, με εξαίρεση τα καλό δεύτερο ημίχρονο με την Μπαρτσελόνα, το τελευταίο διάστημα είναι ξεκάθαρο πως δεν πατάει καθόλου καλά. Εξακολουθεί να έχει έλλειψη σταθερότητας και στόχευσης, παίζει και χωρίς τα δύο βασικά του φόργουορντ και έχει χάσει εντελώς τον όποιο προσανατολισμό του. Η εικόνα του σε ένα παιχνίδι που ήταν υποχρεωμένος να νικήσει, δεν γινόταν να αλλάξει με μαγικό ραβδί. Αποτελεί την προσωποποίηση της φετινής σεζόν του, που δεν έχει παρά ελάχιστα διαστήματα καλού μπάσκετ, μηδαμινή πρόοδο, και κακή αντίδραση όταν η κατάσταση φαινόταν πως θέλει βελτιώσεις και αλλαγές. Δεν είναι η πρώτη φορά που έμεινε πίσω με το… καλημέρα στο σκορ, δεν είναι η πρώτη φορά που έχασε πολλά αμυντικά ριμπάουντ, δεν ήταν ούτε η πρώτη φορά που από την στιγμή που ο αντίπαλος κλείνει τον Σλούκα, δεν υπάρχουν εναλλακτικές.
Έτσι λοιπόν και στο ντέρμπι, αναλώθηκε σε ένα μπάσκετ προσωπικών ενεργειών, είτε από τον ΜακΚίσικ (μοναδικός διακριθείς), είτε από τους Πρίντεζη, Χάρσιον και Σλούκα, ο οποίος όμως έβρισκε παντού τον καταπληκτικό Μήτογλου να του κόβει τον δρόμο. Το μπάσκετ της ατομικής ενέργειας, της κατάχρησης ντρίμπλας και των μηδαμινών συνεργασιών-γρήγορης κυκλοφορίας έχει περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο κόουτς Μπαρτζώκας δήλωσε ορθώς πως κάποιοι παίκτες αποδείχθηκε πως δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος και την πίεση, όμως θα πρέπει και αυτός να δει βαθύτερα τι δεν έχει πάει καλά γενικότερα φέτος. Και δεν είναι μόνο πως κάποιοι δεν αντεπεξήλθαν στις απαιτήσεις, που στο μπάσκετ είναι φυσιολογικό, όταν δεν διαθέτεις μπάτζετ για δέκα έμπειρους παίκτες.
Όμως με τα συγκεκριμένα υλικά, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε και έπρεπε να παίζει καλύτερα Φλεβάρη μήνα. Μπορεί να απομένουν άλλες δέκα αγωνιστικές, αλλά το να μιλάς για υπερβάσεις πρόκρισης και άλλα τέτοια… εμπριμέ, είναι σαν να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Η χρονιά θα ολοκληρωθεί πρόωρα με την ταμπέλα της αποτυχίας, για την οποία όλοι με καθαρό μυαλό οφείλουν να αναλογιστούν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Αν δεν γίνει αυτό και προταχθούν οι δικαιολογίες, οι «ερυθρόλευκοι» κινδυνεύουν να χάσουν από… νωρίς και την επόμενη σεζόν. Μόνο αν επικρατήσει με ψυχραιμία η αλήθεια για το τι πραγματικά έφταιξε θα γίνουν βήματα μπροστά…
Υ.Γ.: Το χθεσινό, ίσως να ήταν το τελευταίο ντέρμπι στην καριέρα του Βασίλη Σπανούλη. Ανεξάρτητα με το τι θα αποφασίσει (για τον χειρισμό του και πόσο περισσότερα μπορούσε να δώσει αν ένιωθε εμπιστοσύνη έχω αναφερθεί), θα είναι κρίμα η καριέρα του να ολοκληρωθεί σε άδεια γήπεδα και χωρίς την δυνατότητα να διεκδικήσει έναν τίτλο, μία μεγάλη επιτυχία και κυρίως ένα χειροκρότημα αναγνώρισης από όλους. Το ίδιο ισχύει και για τον Γιώργο Πρίντεζη, όμως εκείνος απάντησε προχθές πως θέλει να παίξει έναν ακόμα χρόνο. Το θέμα, είναι να υπάρχουν όμως και οι κατάλληλες συνθήκες.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
