Η Χρυσή Μπάλα αποτελεί έναν θεσμό, που έχει αλλάξει μορφή αρκετές φορές. Πολλοί μεγάλοι του παιχνιδιού την έχουν κατακτήσει από την ίδρυσή της το 1956, ενώ άλλοι όχι. Αλφρέντο Ντι Στέφανο, Σερ Μπόμπι Τσάρλτον, Γιόχαν Κρόιφ και Μάρκο Φαν Μπάστεν είναι κάποιοι από τους θρύλους, που την έχουν πάρει.
Ακούγεται οξύμωρο, αλλά η δομή του βραβείου μέχρι το 1995 στέρησε σε παίκτες όπως ο Πελέ και ο Μαραντόνα τη χαρά, καθώς τα χρόνια που μεσουρανούσαν, μπορούσαν να το διεκδικήσουν μόνο Ευρωπαίοι αθλητές. Αυτό, πλέον, έχει αλλάξει και από το 2022, μάλιστα, ΚΑΙ τα κριτήρια ανάδειξης του καλύτερου ποδοσφαιριστή, καθώς πια λαμβάνεται υπόψη η απόδοση των παικτών ανά αγωνιστική περίοδο και όχι το ημερολογιακό έτος.
Ο τελικός αποδέκτης του βραβείου αποφασίζεται από μία κριτική επιτροπή δημοσιογράφων από τα 100 κορυφαία κράτη-μέλη της FIFA, οι οποίοι επιλέγουν και κατατάσσουν τους πέντε καλύτερους από την τελική λίστα των 30 παικτών, που συγκέντρωσε το France Football. Τις περισσότερες φορές αυτή η διαδικασία έχει οδηγήσει στην ανάδειξη του πιο άξιου νικητή, ωστόσο έχουν υπάρξει και αμφιλεγόμενοι θριαμβευτές και πραγματικά απίστευτες αδικίες!
Η απώλεια της Χρυσής Μπάλας από τον Βινίσιους, φυσικά, αποτέλεσε και την αφορμή για αυτό το κείμενο. Ένα γεγονός, το οποίο έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, αφού όλοι έμειναν άναυδοι όταν άρχισαν να πληροφορούνται πως ο Ρόδρι θα κέρδιζε τη Χρυσή Μπάλα, σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού.
Ο μέσος της Μάντσεστερ Σίτι είχε, σίγουρα, ισχυρές πιθανότητες να κερδίσει το βραβείο, αφού κέρδισε τόσο την Premier League με τη Μάντσεστερ Σίτι, ενώ παράλληλα ανακηρύχθηκε και πολυτιμότερος της Ισπανίας στο Euro 2024, το οποίο κατέκτησε η «φούρια ρόχα». Επίσης, αγωνιζόμενος με σύλλογο και εθνική ομάδα, έχασε μόνο μία φορά!
Από την άλλη, υπάρχει ένα μεγάλο «αλλά». Η περίοδος 2023/24 σημαδεύτηκε από την τρομερή εξέλιξη του Βινίσιους, ο οποίος μετατράπηκε σε ηγέτη της Ρεάλ Μαδρίτης. Αν και τα νούμερά του δεν ήταν εντυπωσιακά, «μίλαγε» τις κρίσιμες στιγμές. Πέτυχε χατ-τρικ στη νίκη των «μερένχες» κόντρα στην Μπαρτσελόνα στον τελικό του ισπανικού Σούπερ Καπ, παρήγαγε μια σειρά από γκολ και ασίστ στην τελική ευθεία της LaLiga, την οποία κατέκτησε η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι και ήταν ο κορυφαίος της Ρεάλ στην πορεία της μέχρι τον τελικό του Champions League. Μια πορεία, την οποία ο Βινίσιους ολοκλήρωσε σκοράροντας στον τελικό επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Ομολογουμένως, έκανε ένα απογοητευτικό Κόπα Αμέρικα με τη Βραζιλία, αλλά η αποτυχία του να τερματίσει στην κορυφή της ψηφοφορίας οφείλεται πιθανότατα στο ότι ο ίδιος και ο συμπαίκτης του στη Μαδρίτη, Τζουντ Μπέλιγχαμ, μοιράστηκαν ψήφους, δεδομένης της επίδρασης, που είχαν και οι δύο στο «Μπερναμπέου» τη σεζόν 2023/24. Αυτό άφησε τον δρόμο ελεύθερο για τον Ρόδρι να κερδίσει, τη στιγμή, που τόσο ο Βινίσιους όσο και ολόκληρος ο οργανισμός της Ρεάλ, αποφάσισαν να μην παραστούν στην τελετή στο Παρίσι ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ωστόσο, όπως προαναφέραμε, στη Χρυσή Μπάλα έχουν υπάρξει πραγματικά απίστευτες αδικίες και… ληστείες, πολύ μεγαλύτερες από εκείνη (αν είναι τέτοια) του Βινίσιους! Αρκεί να θυμίσουμε ότι δεν έχουν πάρει Χρυσή Μπάλα ο Τσάβι, ο Ινιέστα και ο Λεβαντόφσκι! Για να μην πάμε πιο πίσω, στον Ανρί…
Το sport-fm.gr σας θυμίζει 7 περιπτώσεις όπου η Χρυσή Μπάλα έγινε… Χρυσή Αδικία:
Μέσι αντί Χάαλαντ το 2023
Τι είναι πιο εντυπωσιακό; Η κατάκτηση ενός τρεμπλ ή η κατάκτηση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου; Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Μπάλας επέλεξαν το δεύτερο και ο Λιονέλ Μέσι πήρε το βραβείο το 2023.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μέσι ήταν απίθανος στο Κατάρ και δημιούργησε μια πολύ ωραία ιστορία με την κατάκτηση του Μουντιάλ, κάνοντας του Αργεντινούς να αναβιώσουν εποχές Μαραντόνα.
Ωστόσο, ο Έρλινγκ Χάαλαντ έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου, οδηγώντας τη Μάντσεστερ Σίτι στο τρεμπλ και η αλήθεια είναι πως βάσει στατιστικών άξιζε να πάρει τη Χρυσή Μπάλα.
Λεβαντόφσκι το 2020 και το 2021
Η Μπάγερν Μονάχου κατέκτησε το τρεμπλ τη σεζόν 2019/20 και ο Λεβαντόφσκι ήταν ο καλύτερος επιθετικός στον κόσμο, με την εκπληκτική συγκομιδή 55 τερμάτων. Δυστυχώς, η πανδημία του κορονωϊού στέρησε από τον διεθνή Πολωνό τη Χρυσή Μπάλα.
Η τελετή του 2020 ακυρώθηκε, αφού οι γαλλικές αρχές πήραν την απόφαση να διαγράψουν τη σεζόν της Ligue 1. «Η ισότητα που απαιτείται για αυτόν τον τιμητικό τίτλο δεν θα επιτευχθεί, ειδικά όσον αφορά την αξιολόγηση της απόδοσης και της προετοιμασίας: όλοι οι υποψήφιοι για το βραβείο δεν θα βρίσκονται στην ίδια βάρκα», δήλωσε ο αρχισυντάκτης του France Football, Πασκάλ Φεγ.
Εξήγηση χωρίς υπόσταση, αλλά ο Λεβαντόφσκι δεν το έβαλε κάτω. Το 2021 πέτυχε άλλα 62 γκολ για την Μπάγερν σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ έσπασε και το ρεκόρ του Γκερντ Μίλερ στην Μπουντεσλίγκα, σκοράροντας 41 γκολ σε μια αγωνιστική περίοδο. Έμοιαζε με τυπική διαδικασία το ότι θα του απονεμόταν τελικά η Χρυσή Μπάλα που του είχε στερηθεί την προηγούμενη χρονιά. Ωστόσο, δεν έγινε κάτι τέτοιο, και ο Μέσι πήρε ακόμα μια Χρυσή Μπάλα.
Ο Αργεντίνος δεν έκανε και την καλύτερη δυνατή σεζόν, κατακτώντας μόνο το Copa Del Rey στην Ισπανία πριν τη δακρύβρεχτη μετακίνησή του στην Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτό που τον βοήθησε να την πάρει ήταν η κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα, του πρώτου τροπαίου του με την Εθνική του ομάδα.
Μέσι αντί Φαν Ντάικ το 2019
Το 2019 ήταν μεγάλη ευκαιρία η Χρυσή Μπάλα να πάει στα χέρια ενός αμυντικού. Από την εποχή του Φάμπιο Καναβάρο είχε να σταθεί ένας αμυντικός στην κορυφή του κόσμου και ο Βιρτζίλ Φαν Ντάικ ήταν ο καλύτερος στον κόσμο εκείνη τη στιγμή.
Για τον Μέσι ήταν μια καλή χρονιά, καθώς πήρε ακόμη ένα πρωτάθλημα με την Μπάρτσα. Αλλά όταν χάνεις το εισιτήριο για τον τελικό του Champions League, δεχόμενος μια ιστορική ανατροπή από τη Λίβερπουλ του Φαν Ντάικ, τότε δεν αξίζεις να πάρεις τη Χρυσή Μπάλα.
Ο Ολλανδός αμυντικός εκείνη τη σεζόν ήταν ασυναγώνιστος και απόλυτα κυρίαρχος στο παιχνίδι. Οι ψηφοφόροι του θεσμού, όμως, είχαν διαφορετικοί άποψη.
Μόντριτς αντί Κριστιάνο Ρονάλντο το 2018
Μια δεκαετία χρειάστηκε για να δούμε το δίπολο Μέσι-Ρονάλντο να σπάει. Συγκεκριμένα, αυτό έγινε το 2018, με τον Λούκα Μόντριτς να κατακτά το βραβείο. Ο Μόντριτς έπαιξε μεν καθοριστικό ρόλο στον 13ο θρίαμβο της Ρεάλ Μαδρίτης στο Champions League και ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την εκπληκτική πορεία της Κροατίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας, αλλά ολοκλήρωσε τη χρονιά με μόλις τρία γκολ και 11 ασίστ στο ενεργητικό του.
Η αλήθεια είναι πως εκείνη τη χρονιά ο Ρονάλντο ήταν απίστευτος και θα έπρεπε να είχε λάβει την έκτη του Χρυσή Μπάλα, έχοντας πετύχει 44 γκολ σε ισάριθμα παιχνίδια, εκ των οποίων τα 15 στο Champions League.
Ο Πορτογάλος επιθετικός δεν μίλησε ποτέ δημόσια για να εκφράσει την απογοήτευσή του, με την αδερφή του να αναλαμβάνει δράση σε ένα αξέχαστο παραλήρημα: «Δυστυχώς, αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε, σάπιος, με μαφία και γα….να λεφτά», ανέφερε η Έλμα Αβέιρο στο Instagram, προσθέτοντας: «Η δύναμη του Θεού είναι πολύ μεγαλύτερη από όλη αυτή τη σαπίλα. Ο Θεός παίρνει το χρόνο του, αλλά δεν αποτυγχάνει».
Ρονάλντο αντί Ριμπερί το 2013
Το 2013 είχαμε ήδη μπει στην εποχή των Μέσι και Ρονάλντο. Χρονιές, στις οποίες η Χρυσή Μπάλα πήγαινε από τον έναν στον άλλον και τούμπαλιν. Ο άξονας… GOAT των δύο είχε μετατρέψει το ποδόσφαιρο σε παιχνίδι αριθμών. Ο Πορτογάλος είχε τους περισσότερους και κατέκτησε το βραβείο.
Ωστόσο, σε αυτήν τη σεζόν Ρονάλντο και Μέσι έμειναν αμφότεροι εκτός Champions League από αντιπάλους της Bundesliga, καθώς το γερμανικό ποδόσφαιρο είχε αρχίσει να ανθίζει, με την Μπάγερν Μονάχου να κατακτά τη διοργάνωση. Όλα, έμοιαζαν ιδανικά για να σπάσει αυτό το δίπολο.
Αμ δε! Ο Φρανκ Ριμπερί αδικήθηκε κατάφορα και παρότι κατέκτησε το τρεμπλ με την ομάδα του και ήταν ο κορυφαίος σε ασίστ μέσα στη σεζόν, δεν πήρε το βραβείο. Απίστευτη η επιρροή του στην Μπάγερν και απορίας άξιο πως δεν ανακηρύχθηκε κορυφαίος της σεζόν.
Μέσι αντί Σνάιντερ το 2010
Το 2010 ο Λιονέλ μέσα κέρδισε τη δεύτερή Χρυσή Μπάλα στην καριέρα του, καθώς σκόραρε τη σεζόν 2009/10 47 γκολ, μοιράζοντας παράλληλα και 12 ασίστ. Η Μπαρτσελόνα κέρδισε τη LaLiga και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ωστόσο αποκλείστηκε στα ημιτελικά του Champions League από την Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο, η οποία τα σάρωσε όλα εκείνη την χρονιά, κάνοντας το τρεμπλ.
Ο Γουέσλεϊ Σνάιντερ ήταν ο κινητήριος μοχλός αυτής της ομάδας. Το «μυαλό». Ο άνθρωπος, που… έκανε τα πράγματα να συμβαίνουν για τους «νερατζούρι». Και όχι μόνο! Με την Ολλανδία έφτασε στον τελικό του Μουντιάλ εκείνης της χρονιάς, αλλά ηττήθηκε στα σημεία από την ίσως την πιο ταλαντούχα εθνική ομάδα που έχει υπάρξει ποτέ, την Ισπανία.
Ο Ολλανδός μέσος άξιζε αδιαμφισβήτητα να πάρει το βραβείο, τόσο βάσει απόδοσης όσο και επιτευγμάτων. Άλλωστε, όπως αποδείχτηκε λίγα χρόνια αργότερα με τον Μόντριτς, το να χάσεις στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν καθίσταται ικανό να σου στερήσει τη Χρυσή Μπάλα.
Ανρί το 2003 ή το 2004
Το 2006 έφτασε πολύ κοντά στο να κατακτήσει το Champions League και το Μουντιάλ, αλλά έμεινε με άδεια χέρια. Αν τα είχε σηκώσει αμφότερα, τότε θα είχε σίγουρα μια Χρυσή Μπάλα στο παλμαρέ του. Ωστόσο, το γιατί δεν κέρδισε νωρίτερα το βραβείο αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα-εγκλήματα στην ιστορία του θεσμού.
Ο Γάλλος επιθετικός ήταν μια ασταμάτητη μηχανή παραγωγής γκολ. Τη σεζόν 2002/03 ο Ανρί σκόραρε 24 γκολ και μοίρασε 25 ασίστ για την Άρσεναλ (οι 20 τελικές πάσες στην Πρέμιερ Λιγκ, αριθμός που εξακολουθεί να αποτελεί ρεκόρ μέχρι και σήμερα), ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν ο «Τίτι» πέτυχε 30 γκολ, όντας ο καλύτερος παίκτης των Invincibles.
Τόσο ο Πάβελ Νέντβεντ το 2003 όσο και ο Αντρέι Σεφτσένκο το 2004 ήταν φοβεροί στις ομάδες τους, που κέρδισαν και το Scudetto, σε μια εποχή που το ιταλικό πρωτάθλημα ήταν το κορυφαίο στον κόσμο, αλλά κανένας από τους δύο δεν κέρδισε κάτι παραπάνω. Και όσο καλοί και να ήταν, δεν έφταναν κοντά στα στάνταρ που είχε θέσει ο Τιερί Ανρί.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
