Ρουί Βιτόρια: Η δουλειά που δεν κρίνεται μόνο από τίτλους και η ιστορία με τον βιολιστή

Το κατανοεί, προφανώς το έχει αποδεχθεί, αλλά πάντοτε θα έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης και αντίληψης της δουλειάς στο ποδόσφαιρο και των όσων μπορεί να καταφέρει ένας προπονητής με το υλικό που λαμβάνει στα χέρια του και που καλείται να διαμορφώσει αγωνιστικά.

Ο Ρουί Βιτόρια, αναμένεται να υπογράψει στον Παναθηναϊκό και ν' αποτελέσει τον νέο προπονητή της ομάδας στη θέση του Ντιέγκο Αλόνσο και η αναζήτηση στοιχείων της φιλοσοφίας του, οδηγεί σε αποτελέσματα που φυσικά είναι άξια αναφοράς.

Ένα απ' αυτά είναι και το θέμα της «βιτρίνας», αλλά και του τρόπου που κρίνεται η δουλειά των προπονητών, οι οποίοι ουσιαστικά ξέρουν πως κάθε παιχνίδι και κάθε αποτέλεσμα αποτελεί συνεχώς ένα βήμα, είτε προς την ενδυνάμωση της εμπιστοσύνης που λαμβάνουν, είτε προς την εξώθησή τους προς την πόρτα της αποχώρησης.

Η πρώτη του εμπειρία που έμοιαζε δίχως... φως στον ορίζοντα και το ανέλπιστο Κύπελλο

Όταν ανέλαβε την Πάσος Φερέιρα, κλήθηκε να κάνει ένα ξεκίνημα… από το μηδέν. Να δουλέψει για πρώτη φορά στην πρώτη κατηγορία του πορτογαλικού ποδοσφαίρου και βλέποντας σε κάθε βήμα της διαδρομής τα εμπόδια να υψώνονται μπροστά του, κατάφερε να παραστεί στον μεγάλο τελικό του Λιγκ Καπ απέναντι στην Μπενφίκα, το 2011.

Στη Βιτόρια Γκιμαράες αργότερα, πήρε στα χέρια του ένα ρόστερ με νεαρούς παίκτες, με την ανάγκη να εξελίξει νεαρούς ποδοσφαιριστές και να ψάξει γι’ ακόμα περισσότερο ταλέντο στη δεύτερη κατηγορία. Και πήρε το Κύπελλο, πάλι κόντρα στην Μπενφίκα με την οποία θα σημείωνε τις μεγαλύτερες προπονητικές του επιτυχίες τα επόμενα χρόνια.

Ξέρει τι συμβαίνει, αλλά πάντοτε θα διαφωνεί με τον τρόπο που κρίνεται η δουλειά του

Αυτό στο οποίο στέκεται ο Ρουί Βιτόρια είναι η αρνητική, για εκείνον, νόρμα – όπως έχει πλέον φτάσει να θεωρείται – του τρόπου με τον οποίο οι διοικήσεις κρίνουν το έργο του ιδίου και των συναδέλφων του.



«Μάχομαι μόνιμα απέναντι σε αυτή τη συνήθεια να ορίζονται τα πάντα γύρω από ποδόσφαιρο, από το κάθε διαφορετικό αποτέλεσμα. Ορισμένες φορές η δουλειά που μπορεί να κάνει ένας προπονητής και μια ομάδα δεν επιβραβεύεται απαραίτητα με έναν τίτλο ή μια ιστορική στιγμή.

Ακόμα και το να σώσεις ένα σύλλογο από τον υποβιβασμό είναι η απόδειξη εκπληκτικής δουλειάς. Ξέρω ότι ο κόσμος στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι έτσι, αλλά προσωπικά εύχομαι η ικανότητα ενός προπονητή να πάψει να κρίνεται μονάχα από τ’ αποτελέσματα» είχε πει παλαιότερα ο διαφαινόμενος νέος προπονητής του Παναθηναϊκού.

Μάλιστα, αναφέρει χαρακτηριστικά πως πάντοτε φροντίζει να λέει μια συγκεκριμένη ιστορία στους ποδοσφαιριστές του και ενδεχομένως να την ακούσουν κι εκείνοι του «τριφυλλιού» μόλις τον συναντήσουν για πρώτη φορά.

«Πρόκειται για τον βιολιστή που έδωσε συναυλία σε μουσική σκηνή και ο κόσμος γέμισε το χώρο για να τον ακούσει, πληρώνοντας και τα ακριβά εισιτήρια. Την επόμενη μέρα, ο ίδιος βιολιστής απλά στάθηκε να παίξει μουσική στον σταθμό του μετρό και ελάχιστοι ήταν εκείνοι που του έδωσαν προσοχή. Καλώς ή κακώς και είτε μας αρέσει, είτε όχι, η “προθήκη” παίζει ρόλο…».