Παναθηναϊκός… παρασυρμένος

Οι νίκες σε κάνουν να χαμογελάς, αλλά συχνά σε ξεγελούν. Κάτω από το μανδύα του θετικού αποτελέσματος μπορούν να κρύψουν αδυναμίες, που όσο κι αν ένα ικανό τεχνικό τιμ και έμπειροι παίκτες μπορούν να αναγνωρίζουν ακόμη και ως νικητές, σίγουρα ως ηττημένοι σκύβουν πολύ περισσότερο από πάνω τους.

Ουδείς αμφιβάλλει πως ο φετινός Παναθηναϊκός είναι σκάλες ανώτερος σε υλικό από τις δικές του βερσιόν στη μετα-Ομπράντοβιτς εποχή. Δεν είναι υπερβολή να γραφτεί πως ό,τι πάλευε να κάνει τρία χρόνια τώρα κυρίως με το βάρος της φανέλας του αλλά με πολλές αγωνιστικές αδυναμίες, δείχνει ικανός να το πετύχει φέτος όπου μοιάζει όχι μόνο ομάδα με ένδοξο παρελθόν και λαμπρό (λόγω της παρουσίας φερέλπιδων παικτών) μέλλον, αλλά και παρόν άξιο της ιστορίας του. Όμως μέχρι να μπουν όλα τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους και να αρχίσει ο Παναθηναϊκός να μιλά για… Βερολίνα, χρειάζεται να διανύσει μεγάλη απόσταση. Κι ένα τέτοιο χρήσιμο και πιθανώς ανώδυνο (αν διαβαστεί σωστά) μάθημα, του παρείχε η Λοκομοτίβ Κουμπάν.

Η μεγαλύτερη αδυναμία εστιάζεται εκεί που την είχαν εντοπίσει οι περισσότεροι από το «χτίσιμο» της ομάδας: στην άμυνα από το «5». Ο Ραντούλιτσα μπορεί να αποτελεί υπερόπλο στην επίθεση και να πέτυχε «σβηστά» 15 πόντους, αλλά παρόντος αυτού ο Παναθηναϊκός αδυνατίζει πολύ στην άλλη πλευρά του παρκέ. Είναι βαρύς στις περιστροφές και αργός στις αντιδράσεις του, συχνά δεν ξεκολλά καν από το παρκέ για να διεκδικήσει ριμπάουντ ή να πιέσει σε σουτ. Ο Κούζμιτς είναι ελαφρώς αλλά όχι αισθητά πιο αποτελεσματικός στα μετόπισθεν, αλλά πολύ διστακτικός στην επίθεση. Απόρροια όλων αυτών ήταν ο ελαφρύς και πιο αθλητικός Σίνγκλετον να μοιάζει πολύ καλύτερος από ό,τι είναι και οι «πράσινοι» να δεχτούν 48 πόντους από το «ζωγραφιστό» (με 15/24 για τους γηπεδούχους), ενώ αντίστοιχα πήραν από εκεί μόλις 18! Παράλληλα, η Λοκομοτίβ κυριάρχησε στα ριμπάουντ (42-26) κερδίζοντας την μπάλα 2/5 φορές που έπεφτε από το καλάθι του Παναθηναϊκού (18 αμυντικά ο Παναθηναϊκός, 12 επιθετικά η Λοκομοτίβ).

Φυσικά ουδείς λέει πως ο Ραντούλιτσα είναι… περιττός για τον Παναθηναϊκό. Αλίμονο! Θα χρειαστεί, ωστόσο, να προστατευτεί, ίσως και να… κρυφτεί καλύτερα στην άμυνα από τον Τζόρτζεβιτς. Και ίσως, τελικά, αν και είναι πάρα πολύ νωρίς για συμπεράσματα, οι «πράσινοι» να είχαν ανάγκη ως εναλλακτικό πεντάρι έναν ψηλό με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον «βασικό» Ραντούλιτσα, μιας και πίσω του υπάρχουν δύο αντίστοιχων αδυναμιών στην άμυνα σέντερ, Κούζμιτς και Παπαγιάννης. Θα ήταν προτιμότερο, δηλαδή, όχι ένας «κλώνος» αντικαταστάτης, αλλά ένας σέντερ που θα συμπληρώνει όσα στοιχεία υπάρχουν από τον πρώτο.

Ασφαλώς δεν φταίνε ΜΟΝΟ οι ψηλοί για την αμυντική εικόνα του Παναθηναϊκού, που δέχτηκε 81 πόντους. Όμως οι υπόλοιποι παίκτες είναι, βάσει χαρακτηριστικών, ικανοί να παίξουν πολύ καλύτερη άμυνα όταν συγχρονιστούν καλύτερα. Όπως και καλύτερη επίθεση, όπου οι 17 ασίστ είναι ένας ικανοποιητικός για την εποχή αριθμός, όχι όμως συνυπολογίζοντας τα 15 λάθη. Μην ξεχνάμε πως η ομάδα του Παναθηναϊκού δεν μετρά καν δέκα προπονήσεις σε πλήρη σύνθεση. Όμως το πρόβλημα στο «5» φαντάζει, τουλάχιστον για την ώρα, το μοναδικό που ίσως να μη λύνεται με το… ζύμωμα της ομάδας και ταυτόχρονα είναι ο πρώτος μεγάλος πονοκέφαλος για τον «Σάλε».

Όπως ο Παναθηναϊκός δεν (έπρεπε να λογίζεται ότι) πήρε από τώρα το τριπλ κράουν μετά τις σημαντικές νίκες επί Ολυμπιακού και Άρη, έτσι και τώρα δεν σημαίνει πως θα δει το Final Four από την τηλεόραση. Είναι πάρα πολύ νωρίς για συμπεράσματα ή κρίσεις, διθυράμβους ή αναζήτηση ευθυνών. Και ακόμη και μια ήττα σαν κι αυτή στο Κράσνονταρ μπορεί να αποδειχτεί κρυμμένη ευλογία, αν τα μηνύματα που στέλνει ληφθούν, διαβαστούν, αναλυθούν και αξιοποιηθούν.

ΥΓ1: Για ένα ακόμη παιχνίδι ουδείς από τους «χρυσούς» εφήβους του Παναθηναϊκού πάτησε παρκέ. Αν το σχέδιο του Τζόρτζεβιτς είναι να βρει πρώτα χημεία με τους «βασικούς» του και στη συνέχεια να εισάγει Χαραλαμπόπουλο, Παπαγιάννη, Λούντζη και λοιπούς σε ένα πιο «ασφαλές» περιβάλλον… έχει καλώς. Ειδάλλως οι εξαγγελίες περί αξιοποίησης των μικρών θα μοιάζουν με αυτές των πολιτικών.

ΥΓ2: Ο ήρεμος Γιώργος Μπαρτζώκας είναι εκ των κορυφαίων προπονητών στην Ευρώπη, το κοουτσάρισμά του απέναντι στον Παναθηναϊκό ήταν υποδειγματικό και η Λοκομοτίβ Κουμπάν, αν και λιγότερο ποιοτική από πέρσι, μοιάζει ήδη σύνολο με μεγαλύτερη συνοχή. Ο νευρικός Γιώργος Μπαρτζώκας είναι… άλλη ιστορία. Ο ίδιος στην πρόσφατη συνέντευξή του ουσιαστικά αναγνώρισε το λόγο που δεν στέριωσε στον Ολυμπιακό. «Δεν πήγαινε άλλο… Ο καθένας μπορεί ανώνυμα να γράφει χυδαία πράγματα για σένα και την οικογένειά σου και να σε λοιδορεί. Σε επηρεάζει κάτι τέτοιο, έβλεπα τον χαρακτήρα μου να αλλοιώνεται και να είμαι διαφορετικός ακόμα και στο σπίτι μου», είχε πει για την αποχώρησή του. Όταν δεν αφήνει εξωγενείς παράγοντες, είτε λέγεται κριτική από οπαδούς και ΜΜΕ, είτε ατμόσφαιρα στο γήπεδο, είτε διαιτησία, να του «πειράξουν» το μυαλό, μπορεί να μεγαλουργήσει.

Follow @ChristosRobolis