Οι «έλα μωρέ» και οι «αν όχι τώρα, πότε;»

Ένα ντέρμπι αιωνίων δεν είναι ποτέ αδιάφορο, ακόμη και στο υποβρύχιο τάβλι. Ακόμη κι αν η μπασκετική λογική λέει ότι τις δύο ομάδες χωρίζει μεγάλη απόσταση. Ακόμη κι αν κάποιοι ουκ ολίγοι οπαδοί των μεν προέβλεπαν 3-0 με ισάριθμες 30άρες και κάποιοι επίσης όχι αμελητέας ποσότητας οπαδοί των δε θα προτιμούσαν να αποκλειστούν στα ημιτελικά για να αποφύγουν το... μαρτύριο και να αρχίσει αναίμακτα η επόμενη μέρα. Το είχαμε δει και πριν 19 χρόνια, όταν ο Παναθηναϊκός ίδρωσε για να αποκλείσει στον πρώτο γύρο των playoffs τον όγδοο Ολυμπιακού του… Κορυδαλλού.

Κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τα περί των «πιο βαρετών τελικών όλων των εποχών», το Game 1 στη μάχη του τίτλου για την Basket League δεν απογοήτευσε. Ο Ολυμπιακός κόντεψε να πληρώσει την χαλαρότητά του και ο Παναθηναϊκός έμεινε να απορεί πώς δεν κέρδισε ούτε τώρα. Ας δούμε κάποια επί μέρους στοιχεία που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο εκατέρωθεν.

Για τον Ολυμπιακό:

-Με «Έλα μωρέ» και πνευματικά… αλλού: Ο Ολυμπιακός έμοιαζε πνευματικά ανέτοιμος για τελικούς. Ίσως οι πληγές από τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκας να μην έχουν επουλωθεί ακόμη δύο εβδομάδες μετά το πικρό φινάλε στο Κάουνας, αλλά δεν δικαιολογείται τέτοια προσέγγιση στο παιχνίδι. Οι παίκτες, ίσως επηρεασμένοι από το γενικότερο κλίμα αλλά και το γρήγορο 26-10, έδειχναν ακόμη και μετά την πρώτη αντίδραση του Παναθηναϊκού να θεωρούν πως θα κερδίσουν με τη μίνιμουμ προσπάθεια. Σαν να’ λεγαν «Έλα μωρέ, λίγο να παίξουμε θα κερδίσουμε εύκολα». Έδιναν την εντύπωση πως πίστευαν ότι είναι τόσο ανώτεροι, που χαϊδεύοντας το γκάζι θα ξέφευγαν μεμιάς σε τεράστιες διαφορές. Κι όσο αυτό δεν συνέβαινε, οι «πράσινοι» έμεναν στο ματς, οπλίζοντας με θάρρος και γίνονταν πιο επικίνδυνοι. Ο Ολυμπιακός πρέπει να σοβαρευτεί γιατί αν έστω κινδυνεύσει να χάσει το πρωτάθλημα θα χαλάσει τις εντυπώσεις που κέρδισε πανάξια με την εξαιρετική του σεζόν.

-Ο Φαλ ήταν ο… Ταβάρες του τελικού με τον… Ολυμπιακό: Ο Μουστάφα Φαλ δικαιούται τον τίτλο του MVP για τους νικητές. Έπαιξε 30 λεπτά, ήταν καθοριστικός στην επίθεση, με σκορ και δημιουργία, αλλά πάνω από όλα ήταν… σκιάχτρο. Η παρουσία του αποτέλεσε φόβητρο για τους αντιπάλους, κοντούς και ψηλούς. Κάτι σαν αυτό που ένιωθαν οι «ερυθρόλευκοι» στον τελικό της Ευρωλίγκας απέναντι στον Ταβάρες.



-Πού είναι ο πάγκος; Ο Ολυμπιακός υπερτερεί σε ποιότητα αλλά και βάθος του Παναθηναϊκού, αλλά μόνο κάτι τέτοιο δεν φάνηκε στο Game 1. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πήρε μόλις 19 πόντους από τον πάγκο του εν αντιθέσει με τους 27 του Παναθηναϊκού. Πίτερς, Λαρεντζάκης και ΜακΚίσικ δεν βοήθησαν, ο Λούντζης παρότι καλός περιορίστηκε σε σχεδόν 12 λεπτά λόγω φθοράς με φάουλ, ενώ ο Μπολομπόι λόγω της πληθωρικότητας του Φαλ έμεινε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο στον πάγκο παρότι στάθηκε καλά στη δεύτερη περίοδο. Ίσως τελικά κάτι ήξερε ο κόουτς που έκλεισε τόσο το ροτέισον στο Final 4.

-Ο closer Σλούκας κι ο… κανονικός Γουόκαπ: Ο Κώστας Σλούκας μπορεί να μην έκανε το καλύτερο παιχνίδι, αλλά ήταν καθοριστικός στο τέλος. Με 4/4 βολές και το διάβασμα για την πάσα στον Φαλ που κάρφωσε για το +3, ήταν ο άνθρωπος που πήρε τις σωστές αποφάσεις για τον Ολυμπιακό. Ο δε Τόμας Γουόκαπ επέστρεψε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, με σημαντική προσφορά σε άμυνα και δημιουργία, ενώ «τιμώρησε» τον Παναθηναϊκό για τα σουτ που προκλητικά του έδινε έχοντας 3/7 τρίποντα.

-Οι ανόητοι αυτοκαταστροφικοί: Και κάτι εξωαγωνιστικό… Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά για αυτούς τους «φίλους» του Ολυμπιακού που ετοίμασαν… υποδοχή στην αποστολή του Παναθηναϊκού. Αντί να περιοριστούν στο να απολαύσουν και να χειροκροτήσουν την ομάδα τους που τους πρόσφερε τόσες χαρές φέτος, πάνε να τινάξουν στον αέρα την προσπάθειά τους με πρακτικές άλλων δεκαετιών. Σκεφτείτε ο Ολυμπιακός να κάνει break την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ και να κάνει φιέστα σε… άδειο ΣΕΦ την Κυριακή, για χάρη κάποιων ανεγκέφαλων. Καμία σωτηρία…

Για τον Παναθηναϊκό:

-Επιλογές που έριξαν τον Παναθηναϊκό σε… λάκκο: Ο Παναθηναϊκός αναγκάστηκε να κυνηγά για 39:42 στο σκορ, κυρίως λόγω του κακού του ξεκινήματος. Η επιλογή του Χρήστου Σερέλη να αντιμετωπίσει χωρίς βοήθειες τον Φαλ, η επιμονή στη χρησιμοποίηση του Γουίλιαμς και το αρκετά βαρύ σχήμα με τον Μαντζούκα μαζί με τον Αμερικανό, έκαναν τους «πράσινους» εξαιρετικά ευάλωτους στην άμυνα, αργούς στις περιστροφές, αδύναμους στο ζωγραφιστό και με κακό αμυντικό τρανζίσιον.

-Συγκινητικός Λι: Ο Πάρις Λι δεν είναι ο γκαρντ που ονειρεύεται ένας φίλος του Παναθηναϊκού που έχει… καλομάθει σε Ευρωλίγκες. Δεν μπορεί όμως κανείς να μη βγάλει το καπέλο στον βραχύσωμο Αμερικανό γιατί πάντα παίζει στο 110% των δυνατοτήτων του και παλεύει με όλες τις δυνάμεις του. Έπαιξε 37:36, είχε να αντιμετωπίσει τη σαφή πρόθεση του Ολυμπιακού να τον φθείρει σε φάουλ και δυνάμεις, αλλά παρ’ όλα αυτά είχε 14 πόντους, 8 ασίστ και μόλις 1 λάθος. Ίσως να δικαιούται θέση στην ομάδα της επόμενης σεζόν, έστω και ως έβδομος ξένος.



-Με τέτοια αστοχία δεν κερδίζεις: Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε κάνει το break αν ήταν στοιχειωδώς εύστοχος από μακριά. Όμως σουτάροντας με μόλις 22% στα τρίποντα (6/25) δεν είχε τύχη. Μάλιστα πολλά από αυτά τα 19 άστοχα σουτ πίσω από τα 6,75μ. ήταν υπό άριστες προϋποθέσεις, ενώ στην τελευταία περίοδο έκανε επί μέρους σκορ 22-12 έχοντας μόλις 2/9.

-Περισσότερος Αγραβάνης, λιγότερος Γουίλιαμς: Ο Ντέρικ Γουίλιαμς είχε πολύ περιορισμένο ρόλο στη σειρά με το Περιστέρι bwin και για ανεξήγητο λόγο επελέγη να παίξει τόσο πολύ στον πρώτο τελικό. Ο Δημήτρης Αγραβάνης τα πήγε πολύ καλύτερα και στις δύο πλευρές του παρκέ από τον Αμερικανό κι ας έκανε το… μοιραία φάουλ λίγο μετά το μοναδικό προσπέρασμα του Παναθηναϊκού στο ματς (65-66). Είναι χαρακτηριστικό πως με τον Γουίλιαμς στο παρκέ οι «πράσινοι» ήταν στο -9, με τον Αγραβάνη στο +11.

-Αν όχι τώρα, πότε; Ο Παναθηναϊκός έφτασε μια ανάσα από τη νίκη. Έφερε το παιχνίδι στα δικά του μέτρα, κατέβασε τον ρυθμό και το σκορ στα επίπεδα που μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και πάνω που φαινόταν να έχει το μομέντουμ, κλώτσησε την καρδάρα στο φινάλε. Αν ο Γκριγκόνις δεν ήταν βιαστικός στο φινάλε, αν δινόταν το φάουλ του Φαλ στον Πονίτκα, αν ο Αγραβάνης ήταν πιο προσεκτικός, τα πράγματα ίσως ήταν διαφορετικά. Αλλά τα «αν» δεν γράφουν την ιστορία. Και παρότι ο κόσμος του μπορεί να νιώθει περήφανος για τη σημερινή προσπάθεια, η ουσία είναι πως είτε με -3, είτε με… -30, βρίσκεται πίσω με 1-0 στη σειρά των τελικών. Έχασε μια τεράστια ευκαιρία και πλέον θα έχει έξτρα πίεση στο Game 2 στο ΟΑΚΑ, αλλά και (λογικά) έναν πιο ψυλλιασμένο και πνευματικά έτοιμο αντίπαλο.