Η Μερίκε Βερβόορτ πάσχει από μία ανίατη εκφυλιστική ασθένεια, η οποία της στερεί την κίνηση των κάτω άκρων και την ανάγκασε από τα 20 της χρόνια να είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι.
Αυτό, όμως, δεν περιόρισε την 37χρονη Βελγίδα, η οποία βρήκε καταφύγιο στον αθλητισμό και μετρά σημαντικές επιτυχίες. Μελανό σημείο στην ζωή της η καθημερινή μάχη που δίνει με την ασθένεια, της οποίας τις σκοτεινές και άγνωστες πτυχές γνωρίζει μόνο η ίδια. Αυτή είναι και η αιτία που η Βερβόορτ θέλει να αγωνιστεί για τελευταία φορά στο Ρίο κι έπειτα, ίσως, να βάλει ένα τέλος στη ζωή της, καθώς σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο της ευθανασίας.
Πριν από τέσσερα χρόνια, η Παραολυμπιονίκης είχε κερδίσει στο Λονδίνο το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα σπριντ με αναπηρικό αμαξίδιο και το αργυρό στα 200.
Φέτος, όμως, ίσως γραφτεί ο επίλογος σε μία ζωή που η ίδια δεν μπορεί να αντέξει άλλο, έχοντας ως όνειρο πρώτα την κατάκτηση ενός ακόμα μεταλλίου στους Παραολυμπιακούς του Ρίο.
Η Βερβόορτ, που το 2015 πήρε το χρυσό στο Παγκόσμιο της Ντόχα στα 100, 200 και 400 μέτρα, δήλωσε πριν λίγες μέρες στο ραδιοφωνικό σταθμό RTL της χώρας της πως: «Ο αθλητισμός είναι το μόνο πράγμα που με κρατάει στη ζωή. Το Ρίο είναι η τελευταία μου επιθυμία. Εξασκούμαι σκληρά, ακόμη κι αν ταυτόχρονα, μέρα - νύχτα, καταπολεμάω την ασθένειά μου. Ελπίζω να ολοκληρώσω την καριέρα μου πάνω σε ένα βάθρο στο Ρίο».
Σε παλιά της συνέντευξη είχε, επίσης, δηλώσει για το γολγοθά που ξεκινά, όταν σταματά η λάμψη των αγώνων: «Oι άνθρωποι με βλέπουν ευτυχισμένη όταν κρατάω στα χέρια μου ένα χρυσό μετάλλιο. Όμως δεν ξέρουν τη σκοτεινή πλευρά. Υπάρχουν στιγμές που υποφέρω απίστευτα, βράδια που κοιμάμαι μόνο δέκα λεπτά αλλά παρ’ όλα αυτά κυνηγάω το χρυσό».
Ωστόσο, ένας από τους προπονητές της έχει εκφράσει τις ανησυχίες του σχετικά με την κατάστασή της: «Ελπίζω να αντέξει μέχρι το Ρίο γιατί βλέπω ότι οι κινητικές της δυσκολίες χειροτερεύουν».
Παρόλα αυτά, η ίδια, είναι σχεδόν αποφασισμένη να κάνει την ευθανασία μετά τους Παραολυμπιακούς του Ρίο και δε θέλει δάκρυα και στεναχώριες, παρά μόνο χαρά: «Στην κηδεία μου δεν θέλω κάποια τελετή, ούτε καφέ, ούτε κάποιο γλύκισμα. Θέλω απλά ένα ποτήρι σαμπάνιας στα χέρια όσων είναι εκεί και μία σκέψη τους για μένα».
Η ευθανασία είναι νόμιμη στο Βέλγιο από το 2002, και περίπου 1.400 άνθρωποι καταφεύγουν σε αυτή τη «λύση» ετησίως. Η Μερίκε έχει συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα που χρειάζεται και το μόνο που θέλει, πλέον, είναι η συγκατάθεση τριών ακόμα γιατρών.
Προς το παρόν, η ίδια είναι απόλυτα συγκεντρωμένη στο στόχο της και προπονείται σκληρά έξι φορές την εβδομάδα, προκειμένου να δώσει τον καλύτερό της εαυτό για τελευταία φορά στο ταρτάν.
Συνοδοιπόρος της σε αυτή την καθημερινή μάχη είναι η σκυλίτσα της Ζεν, για την οποία έχει αναφέρει παλιότερα: «Eίναι πολύτιμη, όχι μόνο σαν παρουσία αλλά και στην καθημερινότητα μου. Προπονείται μαζί μου, τρέχει, μου τραβάει τις κάλτσες, πιάνει πράγματα από κάτω και ό,τι δεν μπορώ να κάνω η ίδια, εκείνη το καταφέρνει».
Η Μερίκε Βερβόορτ, σε περίπτωση που καταφύγει στη «λύση» της ευθανασίας, μόνο νικημένη από την ασθένειά της δε θα φύγει από αυτό τον κόσμο. Η ίδια είναι ένας μαχητής της ζωής και παραδίδει μαθήματα, έχοντας το δικαίωμα να δώσει εκείνη αξιοπρεπώς το φινάλε που επιθυμεί στη ζωή της. Ευχή όλων να ανέβει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Παραολυμπιακούς (07-18/09) και να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία.
Επιμέλεια: Κάτια Πετροπούλου
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
