Όταν η πισίνα γέμισε με αίμα (pics/video)

Το 1956 στη Μελβούρνη πραγματοποιήθηκε μια από τις μεγαλύτερες μάχες στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων σε έναν αγώνα πόλο. Ο αγώνας έγινε στα πλαίσια της ημιτελικής φάσης του Ολυμπιακού τουρνουά και ήταν ανάμεσα στην Ουγγαρία και τη Σοβιετική Ένωση. Αυτή η αναμέτρηση έμεινε στην ιστορία γιατί συμβόλιζε την αντίδραση των Ούγγρων απέναντι στο φιλοσοβιετικό καθεστώς που έλεγχε τη χώρα τους εκείνη την περίοδο.

Το περιστατικό που έδωσε αφορμή για να γιγαντωθεί η κόντρα μεταξύ των δυο λαών σε ένα αγώνα πόλο, ήταν το χτύπημα του Ρώσου πολίστα, Βαλεντίν Προκόποφ στον Έρβιν Ζάντορ που ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ουγγαρίας. Το ματς πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1956 και μεγάλο ρόλο σε αυτά που διαδραματίστηκαν, έπαιξε η Ουγγρική Επανάσταση του 1956. Ο συγκεκριμένος αγώνας έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι «Blood in the water match», δηλαδή «αίμα στην πισίνα».

Ας πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να δούμε πως ξεκίνησε αυτή η έντονη διαμάχη ανάμεσα στις δύο χώρες και με ποιο τρόπο εξελίχθηκε μέσα σε μια πισίνα.

Η πολιτική προέκταση της κόντρας



Το κλίμα ήταν ήδη αρκετά τεταμένο μεταξύ των εθνικών ομάδων πόλο της Ουγγαρίας και της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς οι Σοβιετικοί είχαν επωφεληθεί από το γεγονός πως είχαν πάρει τον πολιτικό έλεγχο της Ουγγαρίας. Άρα αυτό τους έδινε τη δυνατότητα να μελετήσουν και να αντιγράψουν τις προπονητικές μεθόδους και τακτικές των Ούγγρων Ολυμπιονικών.

Η αρχή έγινε στις 23 Οκτωβρίου του 1956, όταν μια διαδήλωση από φοιτητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας και Οικονομικών της Βουδαπέστης, κλιμακώθηκε και μετατράπηκε σε μαζική λαϊκή εξέγερση ενάντια στη σοβιετική κυβέρνηση-μαριονέτα που έκανε κουμάντο στη χώρα. Ήταν μια κυβέρνηση που εκτελούσε εντολές και αποτελούσε φερέφωνο των Σοβιετικών, οι οποίοι τη χρησιμοποιούσαν για να πετύχουν τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Ο λαός της Ουγγαρίας αποφάσισε να επαναστατήσει με αυτόν τον τρόπο, διαμαρτυρόμενος για ένα «σάπιο» πολιτικό σύστημα.



Οι Σοβιετικοί όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια και απάντησαν, καθώς προσπάθησαν να πετύχουν την καταστολή της εξέγερσης.

Μάλιστα από τις 4 μέχρι τις 10 Νοέμβρη, τα σοβιετικά τανκς εφορμούσαν μέσα στην Ουγγαρία για να επιβάλλουν την τάξη στους εξαγριωμένους Ούγγρους. Επιστρατεύτηκαν αεροπορικές επιθέσεις, βομβαρδισμοί του πυροβολικού και δράσεις του πεζικού, με την κατάσταση να ξεφεύγει πολλές φορές.

Και ενώ υπήρχε όλη αυτή η αναστάτωση στη Βουδαπέστη, η εθνική ομάδα πόλο της Ουγγαρίας βρισκόταν σε ένα καμπ προετοιμασίας μακριά από τη χώρα. Παρόλα αυτά, οι παίκτες μπορούσαν να ακούσουν τους πυροβολισμούς και τον καπνό που αναδυόταν στον αέρα. Οι Ούγγροι ήταν χρυσοί Ολυμπιονίκες στους προηγουμένους Ολυμπιακούς Αγώνες και με το Ολυμπιακό τουρνουά της Μελβούρνης να βρίσκεται μόλις 2 μήνες μακριά, είχαν μεταφερθεί στην Τσεχοσλοβακία για να αποφύγουν τις συγκρούσεις που επρόκειτο να γίνουν στη χώρα τους.



Οι αθλητές έμαθαν τα γεγονότα της εξέγερσης και την επακόλουθη καταστολή μετά την άφιξή τους στην Αυστραλία και ήταν όλοι ανήσυχοι για να μάθουν αν είναι καλά τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Με την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, η εξέγερση είχε κατασταλεί πλήρως και πολλοί παίκτες είδαν τη λαμπερή διοργάνωση ως ένα τρόπο για να σώσουν την υπερηφάνεια για τη χώρα τους .

«Αισθανθήκαμε πως παίζαμε όχι μόνο για τους εαυτούς μας αλλά και για ολόκληρη τη χώρα μας», δήλωσε ο Ζάντορ, πρωταγωνιστής της ιστορίας, μετά τον αγώνα. Αξίζει να τονιστεί πως το ματς παίχτηκε μπροστά σε ένα αντιστασιακό πλήθος και ενισχύθηκε με απόδημους Ούγγρους.

Ο αγώνας



Το πρωί πριν από την έναρξη του αγώνα, οι Ούγγροι είχαν δημιουργήσει μια στρατηγική για να εκνευρίσουν τους Ρώσους, τη γλώσσα των οποίων είχαν σπουδάσει στο σχολείο. Σύμφωνα με τα λόγια του πρωταγωνιστή του περιστατικού, Έρβιν Ζάντορ, είχαν αποφασίσει να προκαλέσουν τον θυμό και τον εκνευρισμό των Ρώσων για να τους αποσπάσουν την προσοχή και να φτάσουν στην πολυπόθητη νίκη που θα σήμαινε πολλά για έναν ολόκληρο λαό.

Από την αρχή, οι δύο ομάδες αντάλλασαν κλωτσιές και γροθιές. Σε ένα σημείο του αγώνα, μια γροθιά που έριξε ο αρχηγός των Μαγυάρων, Ντέτσο Γκιάρματι πιάστηκε από τις κάμερες που κάλυπταν την αναμέτρηση και έτσι άρχιζε να γίνεται ορατό όλο αυτό που θα ακολουθήσει.



Φτάνοντας σιγά-σιγά στα τελευταία λεπτά του αγώνα, η Ουγγαρία κέρδιζε 4-0. Ο Ζάντορ είχε «προσωπικό φρουρό» τον Βαλεντίν Προκόποφ, με τον οποίο είχε ήδη ανταλλάξει κάποια «γαλλικά» κατά τη διάρκεια του ημιτελικού. Ο Προκόποφ δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα νεύρα του, χτυπώντας τον Ούγγρο πολίστα και προκαλώντας του μεγάλη αιμορραγία.

Ο Ζάντορ άφησε την πισίνα και αυτός ο τραυματισμός του ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» για ένα πλήθος που ήταν εξαγριωμένο πριν καν αρχίσει το ματς. Πολλοί θυμωμένοι θεατές πήδηξαν στον χώρο που ήταν περιμετρικά της πισίνας, βρίζοντας τους Ρώσους παίκτες, φτύνοντας τους και επιχειρώντας να τους γρονθοκοπήσουν. Για να αποφευχθούν τα χειρότερα, η αστυνομία εισήλθε στο χώρο και προσπαθούσε να κρατήσει μακριά το εξαγριωμένο πλήθος. Όλα αυτά συνέβησαν ένα λεπτό πριν τη λήξη του αγώνα.

Η εικόνα με τον αιμόφυρτο Ζάντορ δημοσιεύθηκε σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα στο συγκεκριμένο ματς έδωσαν τον τίτλο «Blood in the water match». Τα δημοσιεύματα της εποχής ανέφεραν ότι το νερό στην πισίνα έγινε κόκκινο για να τονίσουν την έχθρα ανάμεσα στις δύο ομάδες και γενικότερα στους δύο λαούς.



Για την ιστορία, η Ουγγαρία ανακηρύχθηκε νικήτρια του Ολυμπιακού τουρνουά πόλο, αφού στη συνέχεια νίκησε τη Γιουγκοσλαβία στον τελικό με 2-1, με συνέπεια να κερδίσει το τέταρτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο της.

Αξίζει να σημειωθεί πως μετά την ολοκλήρωση της διοργάνωσης, ο Ζάντορ και μερικοί από τους συμπαίκτες του ζήτησαν άσυλο στη Δύση, αντί να επιστρέψουν για να ζήσουν στην Ουγγαρία που τότε ελεγχόταν από το φιλο-σοβιετικό καθεστώς.

Συγκεκριμένα ο Ζάντορ μετακόμισε στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνια, εκεί όπου έγινε επιχειρηματίας και προπονητής κολύμβησης.

Να τονίσουμε πως ήταν ο προπονητής του θρύλου της κολύμβησης, Μαρκ Σπιτς, ο οποίος ήταν κυρίαρχος στο άθλημα από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 στο Μόναχο. O Σπιτς κατείχε το ρεκόρ των χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων σε μια διοργάνωση με 7, πριν εμφανιστεί ο Μάικλ Φελπς και του σπάσει το ρεκόρ, πατώντας 8 φορές το υψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Ο.Α του 2008 στο Πεκίνο.

Το παρακάτω βίντεο προσπαθεί να μας μεταφέρει σε εκείνη την εποχή και να αποτυπώσει όλα όσα έγιναν στον περίφημο ημιτελικό:



Η μεταφορά της ιστορίας στους κινηματογράφους

Το 2006, 50 χρόνια από την επέτειο της Ουγγρικής Επανάστασης, δημιουργήθηκε το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Freedom’s Fury», το οποίο εξιστορούσε την ιστορία του ματς και όλα όσα κρυβόντουσαν πίσω από αυτό.

Ο γνωστός σκηνοθέτης του Hollywood και παραγωγός του ντοκιμαντέρ, Κουέντιν Ταραντίνο περιέγραψε το συγκεκριμένο γεγονός ως την «καλύτερη άγνωστη ιστορία όλων των εποχών». Ο άνθρωπος που διηγούταν αυτήν την υπέροχη ιστορία, δεν ήταν άλλος από τον Μαρκ Σπιτς, ο οποίος αποτελούσε τον αθλητή που προπονούσε ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, Ερβιν Ζάντορ, όπως αναφέραμε και παραπάνω.



Τέλος, την ίδια χρονιά έφτασε στις κινηματογραφικές αίθουσες άλλη μια παραγωγή που αφορούσε τον συγκεκριμένο αγώνα πόλο. Ο λόγος για την ταινία «Childen of Glory», η οποία έδειχνε την Ουγγρική Επανάσταση μέσα από τα μάτια ενός πολίστα της Ουγγρικής εθνικής ομάδας και ενός κοριτσιού που άνηκε στο φοιτητικό κίνημα και πρωτοστάτησε στην επανάσταση εναντίον του φιλο-σοβιετικού καθεστώτος που υπήρχε τότε στην Ουγγαρία.



Τα τρέιλερ των παραπάνω ταινιών:





Επιμέλεια: Νίκος Καρφής