«Ο αθλητισμός με κρατά ακόμη στη ζωή»

Μια ανθρώπινη ιστορία, που δείχνει πόσο σκληρό και δύσκολο είναι να ζεις, ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή την τέλεση των Παραολυμπιακών Aγώνων του Ρίο και τη συμμετοχή σε αυτούς της Μαριέκε Φερφόορτ. Η Bελγίδα αθλήτρια κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο –τρίτο σε Παραολυμπιακούς Aγώνες– στην κατηγορία Τ52 των 400 μ. με αναπηρικό αμαξίδιο.

Ομως πέρα από τη λάμψη της επιτυχίας και τη χαρά του αποτελέσματος, οι παριστάμενοι στην αίθουσα Τύπου ήρθαν αντιμέτωποι με τη μακάβρια πραγματικότητα της ευθανασίας. Ενός θέματος ταμπού για πολλές κοινωνίες που πρόσφατα απασχόλησε την εγχώρια δημόσια σφαίρα, με αφορμή την απόφαση του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου να δώσει με αυτόν τον τρόπο τέλος στη ζωή του.

Η Φερφόορτ έχει υπογράψει από το 2008 έγγραφα ευθανασίας στο Βέλγιο. Ρεπορτάζ ανέφεραν ότι είχε αποφασίσει να βάλει τέλος στη ζωή της μετά το τέλος των αγώνων. Στην αίθουσα Τύπου η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική, απ’ ό,τι συνήθως, αφού στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας «συνυπήρχαν» η ζωή και ο θάνατος.

Η ίδια διέψευσε τα ρεπορτάζ. Επιδεικνύοντας το αργυρό της μετάλλιο αποκάλυψε το σύνθημα που την κρατά ακόμη στη ζωή: «Πιστέψτε ό,τι μπορείτε», είπε και φώναξε: «Ναι, μπορείς».

Για την 37χρονη Φερφόορτ η ζωή πολλές φορές μετατρέπεται σε «κόλαση». Η απόφαση να υπογράψει χαρτιά ευθανασίας από το 2008 οφείλεται στους εξοντωτικούς πόνους που βιώνει από μία ανίατη εκφυλιστική πάθηση του νωτιαίου μυελού.

Ουδέποτε, όμως, παρότι έχει κάνει αυτό το βήμα προς τον νομιμοποιημένο κατ’ επιλογήν θάνατο, έχει δηλώσει ότι θα φύγει πρόωρα από τη ζωή. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο μπορεί να απευθύνεται στην κοινή γνώμη και να θέτει, χρησιμοποιώντας τον εαυτό της ως παράδειγμα, το «δικαίωμα στην ευθανασία», που στο Βέλγιο είναι νόμιμο.

«Είναι πραγματικά δύσκολο να πάρεις αυτά τα χαρτιά. Πρέπει να συναντηθείς με πολλούς γιατρούς για να διαπιστώσεις τι είδους ασθένεια έχεις. Χρειάζεσαι τρεις διαφορετικές υπογραφές από γιατρούς και να μιλήσεις με ψυχίατρο ώστε να αποφανθεί αν όντως είναι αυτό που πραγματικά επιθυμείς», είπε η Φερφόορτ, η οποία ήταν μόλις σε ηλικία 15 ετών όταν διαγνώστηκε με αυτή τη σπάνια πάθηση, που είχε ως αποτέλεσμα την παραπληγία. Πρόθεσή της ήταν να έχει τον απόλυτο έλεγχο όταν πλέον οι πόνοι της γίνουν ανυπόφοροι και για αυτό αποφάσισε να υπογράψει τα χαρτιά για την ευθανασία.

«Αν δεν είχα αυτά τα χαρτιά θα είχα αυτοκτονήσει», είπε με έμφαση και πρόσθεσε: «Ελπίζω κι άλλες χώρες όπως η Βραζιλία να αρχίσουν να συζητούν το συγκεκριμένο ζήτημα. Κάνει τους ανθρώπους να ζουν περισσότερο. Δεν σημαίνει ότι όταν υπογράφεις αυτά τα χαρτιά πρέπει να πεθάνεις δύο εβδομάδες αργότερα. Υπέγραψα το 2008 και κοιτάξτε με τώρα, κέρδισα το αργυρό μετάλλιο το 2016».

«Εχω μία εξελισσόμενη πάθηση», είπε και συνέχισε περιγράφοντας τις διαρκώς διογκούμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζει: «Κάθε χρόνο η πάθηση γίνεται χειρότερη και αναγκάζομαι να παρατάω πράγματα που μου αρέσουν. Εάν με δείτε, πριν από μερικά χρόνια μπορούσα να ζωγραφίσω. Τώρα είναι αδύνατο, διότι βλέπω μόλις στο 20%. Τι μπορεί να έρθει μετά; Είμαι πραγματικά φοβισμένη (…)Υπήρχε μία γυναίκα συνοδός των παραπληγικών αθλητών. Λιποθύμησε επειδή δεν μπορούσε να με βλέπει να υποφέρω. Τώρα νιώθω καλά. Μπορεί σε μισή ώρα να υποφέρω ξανά», τόνισε κάνοντας όλους να αναλογιστούν τη σημασία του «θείου δώρου» της υγείας.

Για τη Φερφόορτ υπάρχουν φορές που δεν μπορεί να φάει από τους φρικτούς πόνους, ενώ οι κρύοι χειμώνες στο Βέλγιο επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κακή κατάσταση της υγείας της. Γι’ αυτό προπονείται στο ζεστό Λανθαρότε, ένα ισπανικό νησί στον Ατλαντικό Ωκεανό και εκεί θέλει να παραμείνει. Αλλες επιθυμίες της είναι να κάνει ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, να πετάξει με F-16, να ανοίξει μουσείο και να τρέξει σε έναν αγώνα ράλι!

«Τώρα ο φόβος μου για τον θάνατο έχει φύγει. Ο υποβοηθούμενος θάνατος είναι κάτι σαν να πας για ύπνο και να μην ξυπνήσεις ποτέ. Αισθάνεσαι ότι θα είναι κάτι ειρηνικό. Δεν θέλω να υποφέρω όταν πεθάνω», δήλωσε αποχαιρετώντας τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, στους οποίους συμμετείχε τελευταία φορά.

Πηγή: kathimerini.gr