ΗΠΑ-Ισπανία: «Νόμος» ή εκδίκηση;

Η Ισπανία ευελπιστεί στο αποψινό ματς εναντίον των ΗΠΑ, να πάει κόντρα στην παράδοση που την θέλει να έχει μόνο ήττες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1992 μέχρι και σήμερα. Μεγάλη ευκαιρία για τους «φούριας ρόχας» καθώς η Dream Team φαίνεται να μην επιβεβαιώνει πλήρως τον τίτλο της ομάδας «φόβητρο».

Το 1992 η Dream Team επιβλήθηκε εύκολα της Ισπανίας στην φάση των ομίλων με 122-81 όταν οι Σαν Επιφάνιο, Βιγιακάμπα και Μαρτίν δεν κατάφεραν να προβάλουν αντίσταση στην παρέα των Τζόρνταν, Ντρέξλερ, Μάτζικ Τζόνσον και Μπερντ.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 η εθνική ΗΠΑ δεν «πάταγε» καλά στο παρκέ, αφού μετά τις δυο ήττες της από Λιθουανία και Πουέρτο Ρίκο στον όμιλο, υπήρχε διάχυτος προβληματισμός στο στρατόπεδο των Αμερικάνων.

Η προβληματική εικόνα των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε, καθώς στα προημιτελικά επικράτησε δύσκολα της Ισπανίας με 102-94 με τους Πάου Γκασόλ, Χουάν Κάρλος Ναβάρο, Μανουέλ Καλντερόν να δείχνουν τα «δόντια» τους και να προϊδεάζουν τους πάντες για την μελλοντική τους κυριαρχία.

Ένας από τους εντυπωσιακότερους και πιο συναρπαστικούς τελικούς σε Ολυμπιακούς Αγώνες, έγινε το 2008 στο Πεκίνο όταν η εθνική ΗΠΑ κατέβασε την αφρόκρεμα του ΝΒΑ με παίκτες όπως Κόμπι Μπράιντ, Λεμπρόν Τζέιμς, Τζέισον Κιντ και Ντουέιν Γουέιντ. Ο τελευταίος έκανε την μεγαλύτερη ζημιά στον τελικό και πλήγωσε τους Ισπανούς με 27 πόντους. Οι «φούριας ρόχας» ηττήθηκαν με 118-107 και αρκέστηκαν στο ασημένιο μετάλλιο.

Το ίδιο σκηνικό και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Πεκίνο, καθώς αυτή τη φορά οι Αμερικάνοι είχαν τον Κέβιν Ντουράντ να τους οδηγεί με 30 πόντους με αποτέλεσμα να στείλει τους Ισπανούς στο δεύτερο σκαλί του βάθρου αφού ηττήθηκαν με 107-100. Ο Πάου Γκασόλ με 24 πόντους έκανε ότι μπορούσε για να κάνει χρυσούς Ολυμπιονίκες τους «φούριας ρόχας» ωστόσο και πάλι το εμπόδιο της Dream Team έμοιαζε απροσπέλαστο.

Η τελευταία ευκαιρία της χαρισματικής φουρνιάς

Πλέον ο αγώνας Ισπανία-ΗΠΑ δεν επισφραγίζει το τέλος του Ολυμπιακού τουρνουά όπως τις δύο προηγούμενες φορές, αλλά είναι ένα βήμα πριν τον τελικό.

Οι Ισπανοί δεν ξεκίνησαν την διοργάνωση με τον προβλεπόμενο τρόπο, αφού οι δύο συνεχόμενες ήττες από Κροατία και Αργεντινή έφεραν προβληματισμό. Ακούστηκαν πολλές απόψεις ότι η ομάδα πλέον είναι γερασμένη, χωρίς ενέργεια με έλλειψη φαντασίας και παιχνίδι βασισμένο μόνο στα «κέφια» του Γκασόλ. Μια ομάδα σαν την Ισπανία όταν γνωρίζει την αμφισβήτηση και την έλλειψη εμπιστοσύνης, συσπειρώνεται και αντεπιτίθεται. Η αξία και ο εγωισμός αυτών των παικτών μιλάει την κατάλληλη στιγμή...

Η απόδοση της άλλαξε άρδην και η ισπανική μηχανή πήρε μπρος. Πειστικές εμφανίσεις στα εναπομείναντα παιχνίδια, με σημείο αναφοράς το ματς των προημιτελικών εναντίον της Γαλλίας. Οι «φούριας ρόχας» έμοιαζαν αναγεννημένοι και έτοιμοι για την μεγάλη αντεπίθεση.

Η τελευταία παράσταση μιας ευλογημένης και ταλαντούχας γενιάς (Γκασόλ, Νάβαρο, Καλντερόν, Ρέγιες) θέλει να κλείσει τον κύκλο της με τον καλύτερο τρόπο. Ο στόχος είναι ένας. Να νικήσουν τον μοναδικό αντίπαλο που τους έχει αμφισβητήσει όσο κανείς άλλος σε όλη αυτή την μαγική τους πορεία. Να «πετάξουν» έξω την εθνική ΗΠΑ και να φτάσουν στο χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων. Την μοναδική διάκριση που λείπει από την πλούσια συλλογή τους.

Επιμέλεια: Δημήτρης Μαχαίρας