Η Φυσική θέτει «μυστήρια» στην κολύμβηση

Λίγα χρόνια πριν, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Βαρκελώνης του 2013, ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Ιντιάνα απέδειξαν κάτι αρκετά «ενοχλητικό» για το αποτέλεσμα των αγώνων: Οι αθλητές που τοποθετούνταν στις εξωτερικές γραμμές της πισίνας, κολυμπούσαν εμφανώς γρηγορότερα προς τη μία κατεύθυνση της πισίνας σε σχέση με την άλλη. Μια «μυστηριώδης» δύναμη φάνηκε να επηρεάζει τους αγώνες, αλλά πριν οι ερευνητές ξεκινήσουν την προσπάθεια ολοκληρωμένης παρατήρησης του φαινομένου, οι εγκαταστάσεις που διεξήχθησαν οι αγώνες ξηλώθηκαν, καθώς επρόκειτο για ένα προσωρινό στάδιο που είχε δημιουργηθεί αποκλειστικά για το Παγκόσμιο του 2013.

Το συγκεκριμένο ζήτημα, ωστόσο, επανεμφανίστηκε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, χωρίς κανείς να μπορεί να εξηγήσει τον λόγο. Δύο ανεξάρτητες στατιστικές αναλύσεις που μελέτησαν τα αποτελέσματα του αγώνα, κατέληξαν στο γεγονός πως οι αποκλίσεις ήταν αισθητές, επηρεάζοντας εν μέρει τα αποτελέσματα των αγώνων. Το συγκεκριμένο δεδομένο, μάλιστα, πιθανώς να έπαιξε ρόλο όχι μόνο στους αθλητές που τερμάτισαν στις χαμηλές θέσεις, αλλά και σε αυτούς που κατέκτησαν μετάλλια.

Οι ερευνητές μελέτησαν τους αθλητές που κολύμπησαν μακρινές αποστάσεις στους αγώνες, δηλαδή τα 800 και τα 1.500 μέτρα, καθώς στα συγκεκριμένα αγωνίσματα οι αθλητές καλούνται να διασχίσουν πολλές φορές εμπρός και πίσω την πισίνα. Αν οι χρόνοι των αθλητών τοποθετούνταν σε ένα διάγραμμα, η απόκλιση των δευτερολέπτων με βάση την κατεύθυνση της πισίνας θα έπρεπε να είναι μηδαμινή. Παρατηρώντας όμως τους αθλητές που διαγωνίζονταν στις εξωτερικές γραμμές της πισίνας, παρατηρήθηκε απόκλιση που σε μερικές περιπτώσεις έφτανε τη διαφορά των 0,6 δευτερολέπτων, κάτι που σε αρκετές επαναλήψεις δημιουργεί μια μεγάλη χρονική απόκλιση. Οι αθλητές των μεσαίων γραμμών, ωστόσο, δεν εμφάνιζαν καμία διαφορά, είτε κολυμπούσαν «προς» είτε «από» την εκκίνηση.

Κάνοντας το σύνθετο απλό με ένα παράδειγμα, η πιο εμφανής περίπτωση είναι αυτή του Νορβηγού κολυμβητή Χέρνικ Κρίστιανσεν. Στον προκριματικό γύρο των 1.500 μέτρων, ο Κρίστιανσεν διαγωνίστηκε από τη Γραμμή 2 (εσωτερική). Οσο κολυμπούσε προς τη γραμμή εκκίνησης, ήταν κατά μέσον όρο 0,28 δευτερόλεπτα γρηγορότερος, σε σχέση με το κολύμπι από την γραμμή εκκίνησης. Στον τελικό διαγωνίστηκε από τη Γραμμή 8, κάνοντας μια τελείως διαφορετική κούρσα, καθώς συνέβη το αντίστροφο.

Ο Μπάρι Ρέσβιν, στατιστικός αναλυτής του πανεπιστημίου του Σικάγου, κατέληξε πως όσο κάποιος τοποθετείται πιο δεξιά της πισίνας, δύναται να πάρει μια ώθηση που αγγίζει το ένα εκατοστό ανά δευτερόλεπτο. Σε αθλήματα μεγάλων αποστάσεων, η διαφορά γίνεται ξεκάθαρα αισθητή. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν και οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Ιντιάνα, σχετικά με το πλεονέκτημα των εξωτερικών γραμμών σε σύγκριση κυρίως με τις κεντρικές αλλά και τις εσωτερικές. Οι επιστήμονες, παρατηρώντας πως αυτό συνέβη σε δύο αγώνες (Βαρκελώνη 2013 και Ρίο 2016), υποστηρίζουν πως μπορεί να οφείλεται στην κατασκευάστρια εταιρεία της πισίνας που ήταν η ίδια και στους δύο αγώνες.

Πηγή: kathimerini.gr