Αυτά, τα γνώριζες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Η ώρα έφτασε. Ο μεγαλύτερος αθλητικός θεσμός είναι προ των πυλών. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο θα είναι αναμφίβολα το γεγονός του καλοκαιριού και οι θεατές περιμένουν να απολαύσουν το θέαμα που προσφέρει αυτό το φαντασμαγορικό γεγονός.

Οι στιγμές που έχουν προσφέρει οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αμέτρητες. Άλλοτε μας γεμίζουν χαρά, βλέποντας τις μεγάλες επιτυχίες –κυρίως των Ελλήνων- αθλητών, άλλοτε μας αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση και μία ανεκπλήρωτη προσδοκία.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα μετάλλια του Πύρρου Δήμα στην άρση βαρών ή την κούρσα της Βούλας Πατουλίδου. Ποιος δε θυμάται τον Κεντέρη και τη Θάνου που σήκωσαν ψηλά την ελληνική σημαία.

Υπάρχουν όμως και στιγμές τις οποίες οι περισσότεροι δε γνωρίζουν. Περίεργα, αλλά αξιοσημείωτα γεγονότα που δεν έχουν προβληθεί στο ευρύ κοινό. Το sport-fm.gr συγκέντρωσε ορισμένα από αυτά και σας τα παρουσιάζει, για να είστε έτοιμοι ενόψει των αγώνων.


Ο πρώτος Ολυμπιονίκης των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων

Μπορεί αυτό που όλοι έχουμε στο μυαλό μας όταν ακούμε για τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες να είναι ο Σπύρος Λούης και η νίκη του στο μαραθώνιο, αλλά το πρώτο μετάλλιο το κέρδισε ο Αμερικανός Τζέιμς Κόνολι.

Ο Κόνολι κατέκτησε την πρώτη θέση στο τριπλούν και έγινε ο πρώτος Ολυμπιονίκης στη νεότερη ιστορία των αγώνων.

Πίσω από την συμμετοχή του στους αγώνες μάλιστα, κρύβεται μια ολόκληρη περιπέτεια. Σπουδαστής τότε στο Χάρβαρντ ο Αμερικανός, είχε ζητήσει άδεια από το πανεπιστήμιο για να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς. Οι υπεύθυνοι του Χάρβαρντ αρνήθηκαν και εκείνος παράτησε τη σχολή και ταξίδεψε στην Ελλάδα με το γερμανικό φορτηγό πλοίο «Barbarossa».

Φτάνοντας μάλιστα στο λιμάνι της Νάπολι, κάποιοι τον λήστεψαν και παραλίγο να χάσει το εισιτήριο για την Αθήνα. Ο Κόνολι κυνήγησε και έπιασε τους κλέφτες και κατάφερε να φτάσει εγκαίρως στον προορισμό του για να πάρει μέρος στους αγώνες.

Αρκετά χρόνια αργότερα, 52 για την ακρίβεια, το Χάρβαρντ θέλησε να τον τιμήσει, αλλά αυτή τη φορά ήταν εκείνος ο οποίος αρνήθηκε.

Το μετάλλιο που του απονεμήθηκε όμως δεν ήταν χρυσό, αλλά ασημένιο. Αυτό γιατί μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1904 στο Σεντ Λούις όταν και καθιερώθηκε το χρυσό μετάλλιο, στον αθλητή που κατακτούσε την πρώτη θέση απονέμονταν το αργυρό, στον δεύτερο το χάλκινο, ενώ για τον τρίτο δεν υπήρχε κάποιο βραβείο.




Ο γηραιότερος Ολυμπιονίκης

Ο Όσκαρ Σουάν (1847-1927), ήταν Σουηδός αθλητής της σκοποβολής και κέρδισε το τελευταίο του μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920. Όταν τα κατάφερε ήταν σε ηλικία 72 ετών και έγινε έτσι ο γηραιότερος αθλητής που κατέκτησε Ολυμπιακό μετάλλιο. Ανάμεσα στα πολλά κατορθώματά του, είχε προηγουμένως κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη, σε ηλικία 64 ετών και έγινε ο γηραιότερος χρυσός Ολυμπιονίκης.

Τα δύο αυτά ρεκόρ κρατάνε μέχρι σήμερα, ενώ η συμμετοχή του σε ηλικία 72 ετών, τον κάνει αυτόματα τον γηραιότερο αθλητή που έχει συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες γενικότερα.




Ολυμπιονίκης σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες την ίδια χρονιά

Μόνο ένα άτομο έχει καταφέρει να χριστεί Ολυμπιονίκης τόσο σε Θερινούς όσο και σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες την ίδια χρονιά. Ο λόγος για την Κρίστα Λούντινγ-Ρότενμπεργκερ, η οποία κατέκτησε το χρυσό στο πατινάζ ταχύτητας, στο Κάλγκαρι του Καναδά το 1988 και το ασημένιο στην ποδηλασία πίστας, στους αγώνες της Σεούλ την ίδια χρονιά.

Πλέον αυτό είναι ακατόρθωτο, αφού οι Θερινοί και οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται με δύο χρόνια διαφορά.




Οι Ολυμπιακοί Αγώνες με τη μεγαλύτερη διάρκεια

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν τον Απρίλιο και ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο. Η συνολική διάρκειά τους ήταν 187 ημέρες, ή αλλιώς 6 (!) μήνες και 4 μέρες.

Εκείνη τη χρονιά βέβαια, οι αγώνες είχαν προγραμματιστεί να διεξαχθούν στη Ρώμη, αλλά τα σχέδια άλλαξαν όταν ενεργοποιήθηκε το ηφαίστειο Βεζούβιος, το οποίο κατέστρεψε τη Νάπολι. Η διοργάνωση έπρεπε να αλλάξει μέρος διεξαγωγής και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την τόσο μεγάλη διάρκεια των αγώνων.

Την ίδια μάλιστα χρονιά εγκαινιάστηκε στους Ολυμπιακούς το αγώνισμα του μαραθωνίου, οπότε δίκαια οι αγώνες του Λονδίνου χαρακτηρίστηκαν ως… «μαραθώνια διοργάνωση».




Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που μεταδόθηκαν τηλεοπτικά

Οι πρώτοι αγώνες, οι οποίοι είχαν τηλεοπτική κάλυψη, ήταν αυτοί του Βερολίνου το 1936. Ήταν μάλιστα και το πρώτο αθλητικό γεγονός στην ιστορία που μεταδόθηκε ζωντανά από τις τηλεοράσεις, οι οποίες μόλις τότε είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Βερολίνου διεξήχθησαν σε πολιτικά φορτισμένη ατμόσφαιρα, λόγω της ρατσιστικής πολιτικής της Γερμανίας και της αρχής της κυριαρχίας του Αδόλφου Χίτλερ. Η γερμανική κυβέρνηση μάλιστα, δέχθηκε να συμμετάσχουν μαύροι και Εβραίοι αθλητές μόνον αφότου δέχθηκαν ισχυρές πιέσεις από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, η οποία τους είχε απειλήσει με μαζικό μποϋκοτάζ των αγώνων.

Πρωταγωνιστής της διοργάνωσης ήταν ο Τζέσε Όουενς, ένας Αμερικανός αθλητής, ο οποίος κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια, στα 100μ., στα 200μ., στο άλμα εις μήκος και στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ. Ήταν ο πιο επιτυχημένος αθλητής τον αγώνων, αλλά ήταν μαύρος κάτι που δεν άρεσε ιδιαίτερα στους φυλετιστές του Γ’ Ράιχ, με τον Χίτλερ να αρνείται να του απονείμει τα μετάλλια.

Ο Όουενς είχε δηλώσει βέβαια, ότι «Ο Χίτλερ έπρεπε να έρθει και να φύγει απ’ το στάδιο πολύ συγκεκριμένες ώρες. Χρειάστηκε να αποχωρήσει πριν την απονομή των μεταλλίων για τα 100 μέτρα, αλλά πριν φύγει έτυχε να περάσω δίπλα απ’ τις θέσεις του επιτελείου του. Με χαιρέτησε από μακριά και τον χαιρέτησα κι εγώ», ενώ στο βιβλίο του Τζέρεμι Σαπ που αναφέρεται στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου, φέρεται να είπε ότι «Δεν με σνόμπαρε ο Χίτλερ, αλλά ο Φράνκλιν Ρούσβελτ. Ο Πρόεδρος δεν μου έστειλε ούτε ένα τηλεγράφημα...».




Ο Ολυμπιονίκης με το μεγαλύτερο όνομα

Όλοι έχουν συναντήσει στον αθλητισμό δύσκολα ονόματα, άλλοτε μεγάλα, άλλοτε με δύσκολη προφορά. Η Ταϊλανδέζα όμως Prapawadee Jaroenrattanatarakoon, έσπασε όλα τα ρεκόρ. Το ονοματεπώνυμό της αποτελείται από 31 γράμματα! Είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 53 κιλών της άρσης βαρών στο Πεκίνο το 2008, με τους διοργανωτές να την έχουν καταχωρήσει στους πίνακες απλώς ως «J», για να μην μπερδεύονται.



Επιμέλεια: Γιάννης Καραγιάννης