«Σας το λέω, συμπληρώνονται 20 χρόνια από το Euro, θα γίνει κάτι ανατριχιαστικό...»

Η 15η Μαρτίου είχε εξελιχτεί σε ημέρα απροσδόκητα πολυάσχολη. Λίγοι θα περίμεναν, 24 ώρες νωρίτερα, ότι η κλήρωση των προημιτελικών και ημιτελικών του Conference League θα είχε ελληνική εκπροσώπηση και μάλιστα διπλή!

Βλέπετε, ο μεν ΠΑΟΚ είχε χάσει 2-0 από την Ντινάμο στο Ζάγκρεμπ και ο Ολυμπιακός 4-1 από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Καραϊσκάκη στα πρώτα ματς της φάσης των «16», έτσι κάθε κουβέντα για ανατροπή έμοιαζε το λιγότερο υπερ-αισιόδοξη.

«Άντε ο ΠΑΟΚ, αν βάλει ένα γρήγορο γκολ...» έλεγαν οι πιο ονειροπόλοι, αν και για αμφότερους ελληνικούς συλλόγους, αυτό που έκοβε μαχαίρι κάθε θετική σκέψη ήταν η κακή εμφάνιση στους αγώνες της 7ης Μαρτίου.

Κι όμως, ήρθε η μεγάλη 14η του μήνα, με τον ΠΑΟΚ αρχικά να ποδοπατά τους Κροάτες και τον Ολυμπιακό εν συνεχεία να συντρίβει τους Ισραηλινούς στην ουδέτερη Μπάτσκα Τόπολα. Από εκεί που πηγαίναμε για 0/2, ξαφνικά είχαμε για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια δύο εκπροσώπους μας στα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης και για πρώτη στην ίδια!

Κάπως έτσι, τα γραφεία του sport-fm.gr γέμισαν το μεσημέρι της επομένης. Στις 15:00 η κλήρωση, από το προηγούμενο βράδυ είχε πέσει σύρμα από τον αρχισυντάκτη. «Να σου πω, επειδή θα γίνεται χαμός, αντί για 17:00 έλα καλύτερα κάπου 13:00 με 14:00». Ο γράφων, λοιπόν, βρέθηκε στις επάλξεις πολύ νωρίτερα απ' ό,τι έλεγε το αρχικό πρόγραμμα.



Όταν τελικά η κληρωτίδα έβγαλε τα ζευγάρια, μάθαμε ότι Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ θα μπορούσαν να συναντηθούν μονάχα στον τελικό. Τον τελικό της OPAP Arena, στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Εν μέσω πανικού, να ανέβουν ζευγάρια, προφίλ Φενέρμπαχτσε και Κλαμπ Μπριζ, αντιδράσεις των ομάδων και όλα τα συναφή, έγιναν οι αναμενόμενες σκέψεις περί ελληνικού τελικού σε ελληνικό έδαφος!

«Λέτε, ρε σεις, να έχουμε ελληνικό τελικό σε ελληνικό γήπεδο» είπε ο πρώτος ονειροπόλος, με το εγχείρημα βέβαια να φαντάζει, και να είναι, πολύ δύσκολο. Υπήρχαν ακόμα Άστον Βίλα και Φιορεντίνα στο κόλπο, τα δύο φαβορί, συν τη Λιλ, κι αυτές θα μπορούσαν να βρεθούν στο διάβα Πειραιωτών και Δικεφάλου του Βορρά με την προϋπόθεση ότι οι δυο τους θα ξεπερνούσαν Τούρκους και Βέλγους αντίστοιχα.

Φυσικά, και μία ομάδα να βλέπαμε στους «4» -όπως κι έγινε- θα ήταν επιτυχία. Από το 1996 είχε να φτάσει τόσο μακριά ελληνικό κλαμπ.

Κάπου εκεί, μέσα στον χαμό, ήρθε και η διευθυντική ατάκα του Βάιου Τσούτσικα, που βγήκε από το γραφείο του και είπε χαμογελαστός «καλά εσείς γελάτε, αλλά σας το λέω. Φέτος κλείνουν 20 χρόνια από τότε που πήρε η Εθνική το Euro στην Πορτογαλία. Θα δείτε, θα γίνει κάτι ανατριχιαστικό στο τέλος».

Λίγες ημέρες αργότερα, η Ελλάδα έμεινε εκτός Euro οπότε στα γήπεδα της Γερμανίας, καταλάβαμε ότι δεν θα βλέπαμε κάτι το ανατριχιαστικό – με την προαναφερθείσα έννοια και ελληνικού ενδιαφέροντος, τουλάχιστον.



Ήρθε ο Απρίλιος και μαζί τα ματς των προημιτελικών του Conference, ένας άντεξε στα πέναλτι, ένας παραδόθηκε στις ορέξεις του ανώτερου, όπως αποδείχτηκε, αντιπάλου. Κι έτσι ακόμα, είχαμε ομάδα σε τετράδα μετά από 28 χρόνια και μάλιστα τον Ολυμπιακό, που το κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία του.

Στο μεταξύ, στις 22 του μήνα, ήρθε η προειδοποιητική βολή. Μέχρι το 2023, καμία ελληνική ομάδα δεν είχε φτάσει πέρα από τους «16» του UEFA Youth League – του Champions League των μικρών.

Φέτος, ο Ολυμπιακός του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου έκανε all in και έφτασε μέχρι τέλους, συντρίβοντας και τη Μίλαν στον τελικό και κατακτώντας το τρόπαιο!

Πρώτη ευρωπαϊκή κούπα για ελληνικό κλαμπ, σε διασυλλογικό επίπεδο βεβαίως. Θα έμεναν εκεί τα... ανατριχιαστικά ή θα είχαμε και συνέχεια;

Φάνηκε σύντομα πως θα είχαμε και συνέχεια. Μπόλικη. Η Άστον Βίλα ήταν φαβορί για να κατακτήσει το Conference League από το περασμένο καλοκαίρι. Μέχρι που βρέθηκε στο διάβα της ο Ελ Κααμπί. Βρε μπας και ξαναδούμε ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκό τελικό μετά από μισό αιώνα και βάλε;

«Εγώ σας τα λέω, κάτι θα γίνει φέτος», επέμενε ο Βάιος. Ανέλαβε δράση ο Μαροκινός και στη ρεβάνς και πράγματι, το ραντεβού στην OPAP Arena έκλεισε με Ολυμπιακό και Φιορεντίνα. Το έλεγες ήδη... ανατριχιαστικό. Μια ομάδα που αρχές Φεβρουαρίου βρισκόταν σε κάκιστη κατάσταση, αγωνιστικά και ψυχολογικά, να δέχεται τέσσερα γκολ εντός έδρας στους «16», να κληρώνεται με το μεγάλο φαβορί στα ημιτελικά...

Όλα όμως είχαν αρχίσει να μπαίνουν σε μια ευθεία γραμμή. Μέσα σ' όλα, λίγες ημέρες πριν τον τελικό, είδαμε τον Παναθηναϊκό AKTOR να επιστρέφει στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 13 χρόνια, με ρεσιτάλ σε ημιτελικά και τελικό.



Δύο ευρωπαϊκά τρόπαια σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ για την Ελλάδα, ένα σε επίπεδο ανδρών και ένα σε επίπεδο νέων. Έμενε να τριτώσει το καλό. Ευρωπαϊκά στο μπάσκετ είχαμε ξαναδεί, καιρό πριν, αλλά είχαμε ξαναδεί και θα ξαναδούμε.

Κιτρινόμαυρο γήπεδο, με πράσινη λεπτομέρεια (ελέω Conference), οπαδοί με ερυθρόλευκα. Σε κάθε γωνιά της Αθήνας ασπροκόκκινα κασκόλ. Κόρνες σε κάθε δρόμο. Λες και ο Ολυμπιακός το είχε ήδη πάρει. Ευτυχώς για τους «ερυθρόλευκους», ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και οι παίκτες του ήξεραν ότι υπήρχε ακόμη ένα βήμα, Τελευταίο, μα και το πιο δύσκολο.

Έμοιαζε νομοτέλεια ότι την τελευταία πράξη του δράματος θα την έπαιζε ο Ελ Κααμπί. Έσπασε κάθε ρεκόρ στα νοκ άουτ, συνολικά φέτος πέτυχε 33 γκολ, σχεδόν τα μισά εξ αυτών (16) στην Ευρώπη! Και όλα αυτά στα 31 του, στην πρώτη του σεζόν που συμμετείχε σε διοργάνωση της UEFA.

Χαμός στους δρόμους, στις λεωφόρους, στις πλατείες. Χαμός στα γραφεία του bwinΣΠΟΡ FM 94,6. Πρώτο σχόλιο μετά τη λήξη του τελικού, Ντέμης Νικολαΐδης στον αέρα. «Στα 'λεγα κύριε Νικολαΐδη, θα ανατριχιάσει κόσμος και ντουνιάς το 2024» τον υποδέχεται ο Βάιος. Τα 'λεγε ο άνθρωπος, εμείς δεν τον ακούγαμε...