Ο Ολυμπιακός δεν «σκότωσε» τη Φλαμένγκο όταν έπρεπε και έτσι…

· Η αλήθεια είναι ότι ο χθεσινός τελικός του Διηπειρωτικού σε επίπεδο Νέων κρίθηκε από ένα γκολ που προήλθε από πολύ καλή επίθεση της Φλαμένγκο, στην οποία δεν αντέδρασε καλά η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού.

· Εξίσου αλήθεια είναι ότι σύμφωνα με τις ευκαιρίες που δημιούργησαν οι δύο ομάδες, νικητές έπρεπε να ήταν οι «ερυθρόλευκοι» και όχι οι Βραζιλιάνοι. Αλλά ξέρουμε ότι, «έτσι είναι το ποδόσφαιρο». Κάποια άλλα παιχνίδια τους οι υπέροχοι μικροί του Συλαϊδόπουλου τα πήραν οριακά, στον δρόμο προς την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ Νέων. Τώρα, έχασαν οριακά αυτό το παιχνίδι, στο περίφημο Μαρακανά.

· Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να τελειώσει τον τελικό, όταν βρήκε μπόσικη την Φλαμένγκο. Εκεί έπρεπε να την «σκοτώσει». Όταν άνοιξε το σκορ, με ιδανικό τρόπο στα πρώτα λεπτά του β΄ ημιχρόνου, στο 54’. Τότε ήταν που οι Βραζιλιάνοι κλονίστηκαν. Και τους πήρε πολύ να συνέλθουν. Στο διάστημα εκείνο, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν δύο φορές την ευκαιρία να κάνουν το 2-0 και να κλειδώσουν τη νίκη. Μία στο 64’ με τον Παπακανέλλο και μία στο 67’ με τον Δάμα. Ατυχώς τα τελειώματα τους δεν ήταν καλά, το 1-0 έμεινε ζωντανό, ήρθε στο 73’ το 1-1 (άξιζαν, άλλωστε, και οι Βραζιλιάνοι ένα γκολ) και όταν φάνηκε ότι πήγαινε το ματς στα πέναλτι, μίλησε η κλάση των μικρών της Φλαμένγκο.



· Ήταν φυσικά και ο παράγοντας τύχη, καθώς τέσσερα λεπτά πριν το 2-1 είχε την κεφαλιά στη συμβολή των δοκαριών ο Πρεκατές. Αν έβαζε έστω τότε ο Ολυμπιακός δεύτερο γκολ, δύσκολα θα έχανε το τρόπαιο. Παρεμπιπτόντως, ο Πρεκατές ήταν ο άτυχος του τελικού. Ο αριστερός στόπερ δεν είναι μόνο ότι είχε την κεφαλιά στο δοκάρι στο 88’, αλλά είχε και εμπλοκή στη φάση του 1-1, καθώς όταν ο Μπότης νίκησε τον παίκτη της Φλαμένγκο στο 1-1, ο Πρεκατές προσπαθώντας να πάρει το ριμπάουντ έπεσε ουσιαστικά πάνω στον γκολκίπερ και τον ακινητοποίησε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

· Κατά τα άλλα, επειδή έγινε λόγος για την επιλογή του Συλαϊδόπουλου να μην κάνει ούτε μία αλλαγή, ενώ αν μη τι άλλο μπορούσε έστω για καθυστέρηση να κάνει π.χ. δύο προς το τέλος του ματς, νομίζω ότι ο Έλληνας προπονητής κατ΄ αρχάς σκεφτόταν το πώς θα κερδίσει η ομάδα του και όχι στο πώς θα πάει στα πέναλτι.

· Σίγουρα θα μπορούσε να φρεσκάρει την ενδεκάδα του, ειδικά από την στιγμή που η Φλαμένγκο το είχε κάνει σε μεγάλη έκταση, αλλά ίσως πρέπει να σκεφτούμε κάτι: από τους 15 πιο βασικούς παίκτες της περσινής Κ19, που πήρε το Γιουθ Λιγκ, στη διάθεση του ο Συλαϊδόπουλος είχε χθες, για διάφορους λόγους, τους 10 (αν βγάλουμε έξω τους Σίνα, Κουτσογούλα, Κώστα Κωστούλα, Τανούλη και Δαρβίρα). Ε, αυτούς τους 10 έβαλε από την αρχή ως το τέλος κόντρα στην Φλαμένγκο, με 11ο τον γκολκίπερ Μπότη.



· Μάλιστα είχε την ιδέα να περάσει ως βασικό δεξί μπακ τον κεντρικό χαφ Λιατσικούρα, ακριβώς επειδή ήθελε να βάλει τους περσινούς μπαρουτοκαπνισμένους κι όχι κάποιο άπειρο παιδί. Και του προέκυψε καλή λύση, υπό την έννοια ότι ο Λιατσικούρας βγήκε πολλές φορές πολύ καλά στην επίθεση, με αποκορύφωμα φυσικά το γκολ που έβαλε, ενώ θεωρώ ότι και στη φάση του 64’ αντί πάσας στον Παπακανέλλο ίσως έπρεπε να σουτάρει ο ίδιος. Αντίθετα, οι τρεις επιθετικοί, ενώ πήγαν όλοι από καλά έως πολύ καλά, έμειναν μακριά από το γκολ, παρότι είχαν συνολικά έξι ευκαιρίες, τρεις ο Παπακανέλλος, δύο Πνευμονίδης και μία ο Κωστούλας.

· Τέλος πάντων, τα υπόλοιπα παιδιά που είχε στον πάγκο ο Συλαϊδόπουλος ήταν παίκτες με μηδενική εμπειρία από τέτοιους αγώνες και προφανώς δεν ήθελε να ρισκάρει τη συμμετοχή τους. Δεχόμενος ο Ολυμπιακός το γκολ στο 92’, λέμε τώρα ότι δεν του βγήκε η επιλογή, ρεαλιστικά ωστόσο δεν ξέραμε και τι θα συνέβαινε κι αν έβαζε κάποιο άπειρο παιδί στο κρίσιμο φινάλε.