Δομάζος vs Κούδας: Δύο θρύλοι που έγραψαν ιστορία και στο Κύπελλο

«Στρατηγός ήταν ο Δομάζος… Εγώ ήμουν υποστράτηγος».

Ο Γιώργος Κούδας το 2017 σε ένα παιχνίδι στο οποίο τιμήθηκε για την προσφορά του στην Εθνική ομάδα με τα παραπάνω λόγια θέλησε να εξηγήσει γιατί το νούμερο «10» της ομάδας στην οποία υπήρξαν συμπαίκτες για ένα διάστημα… μετεπήδησε από την πλάτη του Δομάζου στη δική του.

Παραδοχή ανωτερότητας; Όχι σε καμία περίπτωσή. Σεβασμός. Ένα στοιχείο αρκετά σημαντικό, ανεξάρτητα της εποχής, αν και εκείνα τα χρόνια η ύπαρξή του στις ομάδες και στις σχέσεις των παικτών ήταν ξεκάθαρη.

Ο Μίμης Δομάζος και ο Γιώργος Κούδας πέρα από τον σεβασμό που είχε ο ένας για τον άλλο, είχαν πολλά κοινά στην καριέρα τους. Και δύο μεγάλες κόντρες… Σε δύο τελικούς Κυπέλλου. Το sportfm.gr, με αφορμή την παρουσία των Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ στον εφετινό τελικό του Κυπέλλου, ανατρέχει στο παρελθόν και αναπτύσσει την σχέση των δύο τεράστιων ποδοσφαιριστών των δύο μονομάχων.

Η καριέρα τους και τα κοινά στοιχεία

Πριν φτάσουμε στις δύο μεγάλες κόντρες που είχαν σε τελικούς του θεσμού, η λογική μας οδηγεί να κοιτάξουμε στο παρελθόν και να σταθούμε σε ένα σημαντικό γεγονός… Πώς οι δύο τους είχαν κοινά στοιχεία.

Ποια είναι αυτά; Αρχικά η θέση… Τόσο ο Μίμης Δομάζος, όσο και ο Γιώργος Κούδας έπαιξαν στην ίδια περίπου θέση. Παλιάς κοπής δεκάρια. Παίκτες που η παρουσία τους στην 11άδα του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, ήταν δεδομένη. Το όνομα τους ήταν αυτό που γραφόταν πρώτο-πρώτο στις λίστες των προπονητών. Το «Α και το Ω» στις ενδεκάδες των ομάδων τους.

Στον αγωνιστικό χώρο, ο ρόλος τους ήταν ο ίδιος. Ηγετικός. Αυτοί καθόριζαν τον τρόπο παιχνιδιού των ομάδων τους και αυτοί ανάλογα με τα κέφια τους ανέβαζαν ή… κατέβαζαν την γενικότερη εικόνα του συνόλου. Μπορούσα να πασάρουν, να κάνουν… μάγκες τους συμπαίκτες τους και να σκοράρουν, καθορίζοντας το αποτέλεσμα του ματς.

Ωστόσο και η καριέρα τους είχε κοινά στοιχεία. Κοινή πορεία, αλλά διαφορετικά ονόματα. Ομάδων…



Ο Μίμης Δομάζος στα 17 του έτη, αποφάσισε να υπογράψει στον Παναθηναϊκό με… αντίτιμο μια πορτοκαλάδα και 16 φανέλες. Η υπογραφή αυτή ήταν μια καταξίωση. Από τα δύσκολα παιδικά χρόνια που είχε, μετά τον χωρισμό των γονιών του είχε «υποχρεωθεί» να κάνει δουλειές του ποδαριού και να κλωτσάει μία μπάλα, ατέλειωτες ώρες σε αλάνες στους Αμπελόκηπους. Όταν είχε υπογράψει για πρώτη φορά σε ομάδα, στα 13 του έτη, είχε πει ψέματα ότι ήταν 15 για να μπορέσει να έχει δελτίο και το είχε κρύψει από την μητέρα του. Βλέπετε το ποδόσφαιρο τότε, ήταν για τους αλήτες. Στον Παναθηναϊκό έγραψε ιστορία. Αγάπησε το τριφύλλι, αγαπήθηκε από τους οπαδούς του, αλλά και έφυγε για έναν λόγο για τον οποίο ακόμη και τώρα δεν έχει ξεκαθαρίσει. «Εκδιώχθηκε», είναι το ρήμα που θα συναντήσουμε στα περισσότερα αφιερώματα για την καριέρα του για να… περιγράψει τι συνέβη.

Σύμφωνα με την δική του εκδοχή, αφορμή ήταν η «Αθλητική Ηχώ»… Η ιστορική εφημερίδα, μια από τις δύο εκείνης της εποχής, θα γράψει ότι μετά το ματς του Παναθηναϊκού με την Καβάλα, ο Δομάζος και ο Αντωνιάδης θα ξενυχτήσουν στα μπουζούκια. Αυτό αποτελούσε ντροπή. «Μετά από ένα κακό αποτέλεσμα να διασκεδάσουν αντί να… πενθούν;», ανέφερε η κοινή γνώμη. Ο Δομάζος έτσι… έφυγε από την μεγάλη του αγάπη, φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ. Με αυτή αγωνίστηκε με πάθος, μέχρι και το ματς με τον Παναθηναϊκό, όταν και οι αποδοκιμασίες των πράσινων οπαδών τον λύγισαν. Μετά από 50 αγώνες με την ΑΕΚ ο Δομάζος θα επιστρέψει και πάλι στην αγαπημένη του ομάδα, μέχρι και να σταματήσει την καριέρα του.



Ανάλογη πορεία είχε και ο Κούδας. Μετά από δύσκολα παιδικά χρόνια ο Γιώργος Κούδας σε ηλικία 16 ετών θα υπογράψει στον ΠΑΟΚ, αγνοώντας τις έντονες αντιρρήσεις της οικογένειάς του και κυρίως του πατέρα του. «Από το ποδόσφαιρο, ποτέ κανείς δεν έχει δει χαΐρι», ήταν λόγια του στον μικρό Γιώργο όταν έμαθε για την απόφασή του να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο.

Ωστόσο η πρώτη του υπογραφή είχε «πέσει» στα 12 του έτη, χωρίς να το καταλάβει, έχοντας πρώτα παίξει σε ένα δίτερμα μπροστά στα μάτια ανθρώπου του Δικεφάλου του Βορρά, φορώντας μια «ερβιελά» ένα νούμερο μεγαλύτερο από το κανονικό.

Ο Γιώργος Κούδας θα… αναγκαστεί να αποχωρήσει από τον ΠΑΟΚ, αργότερα, όπως είχε κάνει και ο Μίμης Δομάζος. Προσπαθούσε με τα χρήματα από το ποδόσφαιρο να συνεισφέρει στην οικογένειά του, και βοηθούσε τον πατέρα του στο ουζερί του πατέρα του, που του είχε ανοίξει ο ΠΑΟΚ. Το χρέος έφτασε αρκετά ψηλά, ο Ολυμπιακός προσφέρθηκε να το καλύψει και να αποκτήσει τον νεαρό Γιώργο.

Αντιδράσεις πολλές. Από τους διοικούντες τον ΠΑΟΚ, τους οπαδούς, με τον νεαρό Γιώργο να εξηγεί πως «δεν είμαι προδότης όπως θέλουν να με παρουσιάζουν αλλά ένας νεαρός που φροντίζει το μέλλον του». Ο Κούδας θα φορέσει τα ερυθρόλευκα, αλλά δεν θα αγωνιστεί με αυτά καθώς ούτε οι παρεμβάσεις της Χούντας δεν στάθηκαν αρκετές. Με την καταλυτική παρουσία του Γιώργου Παντελάκη, ο Κούδας δεν θα παίξει στον Ολυμπιακό και μετά από δύο χρόνια μακριά από τη Θεσσαλονίκη, θα επιστρέψει, θα προπονηθεί παρουσία 12.000 οπαδών του ΠΑΟΚ που τον αποθεώνουν. «Γύρισα γιατί το ήθελα και γιατί έπρεπε»…

Οι κόντρες τους

Οι δυο παικταράδες, και ηγέτες των Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ θα τεθούν αντιμέτωποι δύο φορές, σε δύο τελικούς. Το 1972 και πέντε χρόνια αργότερα το 1977. Δυο τελικοί με μοιρασμένα αποτελέσματα. Με την πρώτη φορά να αναδεικνύεται νικητής ο ΠΑΟΚ με 2-1 με τον Κούδα να έχει σκοράρει και τα δύο τέρματα της ομάδας του. Την δεύτερη, το 1977 ο Παναθηναϊκός θα πάρει το τρόπαιο έχοντας επικρατήσει με το ίδιο σκορ.

Την πρώτη φορά, στις 5 Ιουλίου του 1972 ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός θα συναντηθούν στον τελικό του Κυπέλλου στο παλιό «Καραϊσκάκη». Εκεί ο «Μεγαλεξανδρος» του «Δικεφάλου του Βορρά» θα είναι ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου και εκείνος που με όσα θα κάνει στον αγωνιστικό χώρο θα σηκώσει… μόνος του το τρόπαιο. Μόλις στο 2ο λεπτό του αγώνα θα ανοίξει το σκορ, και στο 88ο λεπτό θα σκοράρει ξανά, επισφραγίζοντας μιας μεγάλη νίκη και επιτυχία του ΠΑΟΚ. Το τελικό 2-1 θα διαμορφώσει ο Παπαδημητρίου στο 89ο λεπτό.



Πέντε χρόνια αργότερα, ο Μίμης Δομάζος θα πάρει την εκδίκησή του. Στις 22 Ιουνίου 1977 και πάλι στο Καραϊσκάκη οι δύο τους θα τεθούν αντιμέτωποι. Ο Δομάζος δεν θα σκοράρει αλλά η παρουσία του και μόνο θα είναι καταλυτική. Οι πράσινοι θα ανοίξουν στο 29ο λεπτό το σκορ με τον Παπαδημητρίου. Ο Τερζανίδης θα ισοφαρίσει σε 1-1 στο 43ο λεπτό για τον ΠΑΟΚ. Όμως ο Παναθηναϊκός του Δομάζου θα βρει τον δρόμο προς τον τίτλο, σκοράροντας στο 89ο λεπτό με τον Βακάλη.



Οι… ταυτότητες των δύο τελικών…

ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός 2-1
05.07.1972, Καραϊσκάκη, Μίχας

Γκολ: 2', 88' Κούδας - 89' Παπαδημητρίου

ΠΑΟΚ: Χατζηιωάννου, Γούναρης, Φουντουκίδης, Παπαδόπουλος, Ιωσηφίδης, Τερζανίδης, Μπέλλης, Κούδας, Σαράφης (46' Λάζος), Αποστολίδης, Ασλανίδης (76' Ματζουράκης).
Παναθηναϊκός: Οικονομόπουλος, Καραμανλής (56' Βλάχος), Γονιός, Σούρπης, Αθανασόπουλος, Δημητρίου, Ελευθεράκης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Παπαδημητρίου.


Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ 2-1
22.06.1977, Καραϊσκάκη, Πλατόπουλος

Γκολ: 29' Παπαδημητρίου, 89' Βακάλης - 43' Τερζανίδης

Παναθηναϊκός: Κωνσταντίνου, Δημητρίου, Κίζας, Καψής, Στεφανάκης, Βακάλης, Λιβαθινός, Δομάζος, Παπαδημητρίου, Αντωνιάδης, Αλβαρέζ
ΠΑΟΚ: Μιλήνης, Γούναρης, Αποστολίδης, Πέλλιος, Ιωσηφίδης, Τερζανίδης, Σαράφης, Κούδας, Αναστασιάδης, Δαμανάκης, Γκουερίνο.