Ο θάνατος του σπουδαίου ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα λειτούργησε ως κοινωνικός καθρέφτης. Σε αυτόν μπορέσαμε για άλλη μια φορά να αντικρύσουμε κάποιες από τις πλέον αποκρουστικές όψεις της ελληνικής κοινωνίας. Να διαπιστώσουμε ότι η θρησκοληψία και ο ρατσισμός είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η κοινωνία μας εξακολουθεί να είναι βαθιά συντηρητική. Αδυνατεί να αποδεχτεί τα αυτονόητα. Η Πολιτεία είναι αδύναμη. Αδυνατεί να πάρει μέτρα που έχουν από καιρό υιοθετήσει άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και κάτι πολύ χειρότερο. Αδυνατεί να εφαρμόσει μέτρα που από καιρό έχει πάρει. Αναφέρομαι στην καύση των νεκρών που έφερε στην επικαιρότητα η επιθυμία του Μηνά Χατζησάββα να αποτεφρωθεί η σορός του.
Η επιθυμία έγινε πράξη στη γειτονική Βουλγαρία γιατί εδώ στην… προηγμένη Ελλάδα δεν υπάρχουν αποτεφρωτήρια. Κι ας έχει νομοθετηθεί η καύση νεκρών από το 2006 κι ας έχουν υπάρξει νεότερα νομοθετήματα για τη διευκόλυνση των διαδικασιών το 2009. Εννοείται πως η υπόλοιπη Ευρώπη είχε αρχίσει να επιλύει αυτό το ζήτημα από το 1946. Εδώ το θέμα κολλάει στην αντίδραση της Εκκλησίας. Της ιεραρχίας της Εκκλησίας.
Η αντίδραση όπως καταλαβαίνετε δεν αφορά μόνο τους χριστιανούς που θέλουν να αποτεφρωθεί η σορός τους. Η Εκκλησία βάζει φρένο και για όσους δεν αποτελούν ποίμνιό τους ή απλά προτιμούν πολιτική από θρησκευτική κηδεία παρά το ότι δηλώνουν χριστιανοί. Βλέπετε τα… νεκροταφεία μπορεί να είναι κατά βάση Δημοτικά αλλά επί της ουσίας της ανήκουν. Τα διαφεντεύει και μπορεί να αρνείται την ταφή σ’ αυτά όσων δηλώνουν άθρησκοι ή επιθυμούν να ταφεί σ’ αυτά όχι η σορός τους αλλά η στάχτη τους…
Ο θάνατος του Μηνά Χατζησάββα έφερε με τον γνωστό τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα και το θέμα του συμφώνου συμβίωσης. Πρόκειται δηλαδή για μια νομική συμβολαιογραφική πράξη όπου δύο άτομα συμφωνούν μεταξύ τους ότι έχουν δικαιώματα όπως αυτά μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού, όπως αυτά που απορρέουν από τα παντρεμένα ζευγάρια. Προσοχή. Δεν μιλάμε καν για πολιτικό γάμο. Μιλάμε απλά για ένα σύμφωνο συμβίωσης που κατά βάση ορίζει περιουσιακά ζητήματα και δίνει τη δυνατότητα σε κάθε άτομο να ορίζει ποιον θεωρεί στενότερο συγγενή του.
Με άλλα λόγια αν υπήρχε αυτό το «χαρτί» η σορός του αείμνηστου ηθοποιού θα παραδιδόταν χωρίς λοιπές διατυπώσεις στον δικό του άνθρωπο αυτόν που ο ίδιος θεωρούσε σύντροφό του όποια έννοια κι αν έδιναν μεταξύ τους σε αυτή τη λέξη. Το θέμα αυτό έχει λυθεί από καιρό στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αρκετές έχουν ήδη προχωρήσει στη θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Στη δική μας χώρα εξακολουθούμε ακόμα να κοιτάζουμε μέσα από την κλειδαρότρυπα. Τον τόνο εξακολουθούν να δίνουν ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ που απειλεί με αφορισμούς πολίτες και πολιτικούς και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος που κατάφερε να αποτρέψει την απόφαση του Δήμου Μαρκόπουλου να προχωρήσει στην κατασκευή Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών…
Μέσα σε όλα αυτά έχουμε την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς», Η κυβέρνηση που επαγγέλθηκε την κατάργηση των μνημονίων και τον τερματισμό της λιτότητας τελικά συνθηκολόγησε και υπέγραψε ένα τρίτο – το πιο επώδυνο – που οδηγεί σε πιο άγρια λιτότητα. Μας είπε ότι δεν γινόταν διαφορετικά. Ήταν τέτοιος ο συσχετισμός δύναμης που αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει. Το να συνθηκολογεί όμως με την Εκκλησία και τα πιο συντηρητικά και οπισθοδρομικά κόμματα της κοινωνίας δείχνει πως ακόμα και της πλέον αυτονόητες προοδευτικές τομές – όσα δηλαδή στην Ευρώπη έχουν λυθεί προ πολλού – αδυνατεί να τις πραγματοποιήσει. Μιλάμε για τραγωδία που άφησε να ξεδιπλώνονται καθημερινά πολλά ανθρώπινα δράματα. Κρίμα.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
