Restart, γηγενείς και επίθεση: Πώς οι Γερμανοί έφτασαν στον πρώτο τους τελικό σε Παγκόσμιο!

Η μεγάλη ώρα έφτασε! Η εθνική ομάδα μπάσκετ της Γερμανίας θα βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της σε έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, κάτι που δεν είχε καταφέρει ποτέ έως τώρα.

Με τον Ντένις Σρέντερ σε ρόλο ηγέτη και έχοντας ως άξιους συμπαραστάτες αρκετούς ποιοτικούς παίκτες, η «μάνσαφτ» έχει δημιουργήσει μία ομάδα με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, φτάνοντας πλέον σε μία μεγάλη διάκριση, μέχρι την επόμενη.

Αρχικά, το σύνολο του Γκόρντον Χέρμπερτ ξεκίνησε με τρεις νίκες στην πρώτη φάση των ομίλων, επικρατώντας εύκολα της Ιαπωνίας και της Φινλανδίας, και δύσκολα της Αυστραλίας των εννέα ΝΒΑερς.

Στη συνέχεια, έκανε δύο πολύ άνετες νίκες στο δεύτερο κομμάτι, κόντρα στην Γεωργία, αλλά και στη Σλοβενία του Λούκα Ντόντσιτς (100-71), δείχνοντας πως το πολύ καλό σύνολο μπορεί εύκολα να αντιμετωπίσει έναν -και μόνο- φανταστικό αντίπαλο.



Και αφού τα βρήκε «σκούρα» απέναντι στην έκπληξη της διοργάνωσης (που έφτασε μέχρι την 5άδα) και σκληροτράχηλη Λετονία του μαγικού Αρτούρς Ζάγκαρς που... ξεπετάχτηκε από το πουθενά, τέθηκε αντιμέτωπη με τις ΗΠΑ.

Φυσικά, δεν αντιμετώπισε την Dream Team του παρελθόντος, αλλά η φετινή ομάδα του Στιβ Κερ δεν παύει να αποτελεί ένα εξαιρετικό σύνολο. Η μεταξύ τους αναμέτρηση μετατράπηκε σε μία απίθανη μονομαχία, ίσως και την καλύτερη που έχει υπάρξει από την είσοδο των ΝΒΑερς στον θεσμό. Οι Γερμανοί κατάφεραν να πάρουν το προβάδισμα στην αρχή της τρίτης περιόδου και καταφέρνοντας να το διατηρήσουν στο φινάλε -μιας και αντιστάθηκαν στο comeback των Αμερικανών- πήραν μία σπουδαία πρόκριση για τον τελικό με το διαστημικό σκορ 113-111!



Πώς, όμως, έφτασαν ως εκεί; Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, για μία εξαιρετική ομάδα, που λειτουργεί σαν τέτοια και δεν έχει τον σταρ που μπορεί να περιπλέξει τα πράγματα. Η αρχή βέβαια έγινε από την περσινή σεζόν, και αυτό γιατί το restart που έγινε τα τελευταία χρόνια, έδειξε να αποδίδει στον μέγιστο βαθμό στην εθνική ομάδα.

Αρχικά, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η «μάνσαφτ» φτάνει σε ένα σπουδαίο επίτευγμα. Άλλωστε, είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1993, έχοντας στον πάγκο της τον αυριανό της αντίπαλο, Σβέτισλαβ Πέσιτς, ο οποίος ανέλαβε μία... άσημη ομάδα και έκανε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, και όχι μόνο! Μάλιστα, η εν λόγω επιτυχία είχε και συνέχεια, καθώς ακολουθήσαν το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο του 2002, αλλά και το αργυρό το 2005, όταν και ηττήθηκε στον τελικό από τη δική μας Εθνική.



Η νέα αρχή έγινε στο περσινό Eurobasket, όταν η Γερμανία έδειξε τα... δόντια της στην Ελλάδα (η οποία διέθετε το καλύτερο ρόστερ της τα τελευταία χρόνια), ξεπερνώντας άνετα το εμπόδιο της στα προημιτελικά, κάτι που εντέλει της έδωσε το χάλκινο μετάλλιο και την 3η θέση, νικώντας την Πολωνία στον μικρό τελικό.

Η εθνική Γερμανίας είχε παίκτες που μπορούσαν -και μπορούν να κάνουν- άνετα τη διαφορά σε μια τέτοια διοργάνωση. Αλλά έφτασαν ως εδώ, χωρίς να έχουν να επιδείξουν κάτι ιδιαίτερο σε συλλογικό επίπεδο. Μπορεί Άλμπα και Μπάγερν να αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα, αλλά δεν έχουν καταφέρει να κάνουν κάτι που θα τραβήξει την προσοχή. Αλλά και γενικότερα οι ομάδες τους, με εξαίρεση τη Βόννη που κατέκτησε το περσινό BCL, δεν έδειχναν να μπορούν να απειλήσουν, έστω και λίγο, τα υπόλοιπα... μεγαθήρια!

Ωστόσο, το πλάνο τους ήταν -και είναι- αρκετά διαφορετικό και πολύ ουσιώδες. Η Γερμανία διαθέτει μία λίγκα που δίνει μεγάλη έμφαση στο επιθετικό κομμάτι, αφού αρκετά παιχνίδια θυμίζουν ΝΒΑ, ενώ κάνει κάτι πολύ βασικό, που πολλές χώρες δεν το εφαρμόζουν. Χρησιμοποιούν πάρα πολλούς γηγενείς παίκτες, με κάποιους εξ αυτών να έχουν... μεταπηδήσει πλέον στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, δείχνοντας το σπουδαίο ταλέντο τους. Τα γεμάτα γήπεδα αποτυπώνουν ξεκάθαρα και τη στήριξη του κόσμου προς την κατεύθυνση που έχει ακολουθηθεί τα τελευταία χρόνια.

Μόλις τέσσερις είναι οι ΝΒΑερς στους δώδεκα της λίστας, με τα ονόματα του Σρέντερ, των αδερφών Βάγκνερ και του Τάις να ξεχωρίζουν. Βέβαια, οι οκτώ που τους πλαισιώνουν σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια, έχουν υπάρξει πολύ καθοριστικοί στη διοργάνωση. Άιζακ Μπόνγκα, Μαόντο Λο, Γιοχάνες Βόιγκτμαν, Γιοχάνες Τίμαν και φυσικά ο εξαιρετικός Αντρέας Ομπστ, έδωσαν τεράστιες βοήθειες, κάνοντας την ομάδα να φαίνεται ανίκητη!



Και σε αυτό το μονοπάτι θέλουν να συνεχίζουν να βαδίζουν οι Γερμανοί, οι οποίοι φυσικά δεν είχαν στη διάθεσή τους ακόμη έναν εξαιρετικό παίκτη, τον Μάξι Κλέμπερ, που... τσακώθηκε με τον Σρέντερ (!), και έμεινε εκτός από τον Χέρμπερτ. Και μιας και πιάσαμε το όνομα του προπονητή, ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν έχει να επιδείξει κάτι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στην καριέρα του. Ο Καναδοφινλανδός έχει κατακτήσει μία φορά την Bundesliga, ένα Κύπελλο Γαλλίας, ένα Κύπελλο Φινλανδίας και ένα Fiba Europe Cup, την τέταρτη (ουσιαστικά) τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση.

Είναι, όμως, όπως έχουν δείξει και τα αποτελέσματα από το 2021 που βρίσκεται στην ομάδα, ο κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει και να διαχειριστεί όσο καλύτερα γίνεται αυτό το πρότζεκτ, αλλά και το σύνολο που προπονεί. Και φυσικά, όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και στο ψυχολογικό, το οποίο ήταν και το πιο σημαντικό στον αθλητισμό.

Οι Γερμανοί έκαναν το δικό τους restart, δείχνοντας πως σε επίπεδο εθνικών ομάδων μπορεί να αποδώσει εξαιρετικά. Πλέον, βρίσκονται πολύ κοντά σε μια σπουδαία επιτυχία, η οποία θα τους βάλει για τα... καλά σε περίοπτη θέση στον παγκόσμιο μπασκετικό χάρτη! Θα μπορέσει να ολοκληρώσει το τεράστιο πρότζεκτ με απόλυτη επιτυχία; Η απάντηση στο παρκέ, το μεσημέρι της Κυριακής!